Η χτεσινή 1η Ιουλίου θα μείνει στην Εθνική Ιστορία. Δυστυχώς, πάλι επτωχεύσαμεν. Επί πλέον διατρέχουμε τις πιο επικίνδυνες μέρες από το 1974. Η χώρα μας άντεξε τους κλυδωνισμούς της χρεωκοπίας το 2010, αλλά τώρα παραδόθηκε στην αβελτηρία της Πρώτη Φορά Αριστεράς και διαλύεται.
Περιμένοντας τον Γκοντό, πάλι φάγαμε απογοήτευση από το χτεσινό πρωθυπουργικό διάγγελμα. Παρά το ρεπορτάζ που ακολούθησε την προχτεσινή παραδοχή περί αδιεξόδου δημοψηφίσματος από τον κ. Δραγασάκη («για να βρούμε λύση, πρέπει να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα»), φαίνεται ότι δόθηκαν μάχες μέσα στο Μαξίμου…
Και ο πανικόβλητος κ. Τσίπρας κατέληξε στη σκληρή «όλα ή τίποτα» λύση. Και ξεστόμισε ένα ακόμα αναιδές διάγγελμα. Και ωθεί τα πράγματα στα άκρα, τσαλαπατώντας πάνω στην πλάτη της εξαπατημένης γριούλας, που λιποθύμαγε σήμερα έξω από την Τράπεζα.
Χτες έστειλε την ταπεινωμένη επιστολή προς δανειστές. Αλλά έφαγε πόρτα. Η μαντάμ Μέρκελ ξεκαθάρισε δημόσια ότι όσο αιωρείται το Δημοψήφισμα, δεν ξαναρχίζει διαπραγμάτευση. Γι’ αυτό και ο πανικός τον οδήγησε στον Ζάλογγο. Και μας παίρνει και μας μαζί του, αφού πρώτα μας πολώσει και μας διχάσει άλλη μια φορά…
Τυχοδιωκτισμός μέχρι τέλους
Πέντε μήνες τώρα, ανίκανος να φέρει ψάρια, ο κ. Τσίπρας τα έκανε μπιπ. Και τώρα, τάχα, θα κάνει ακόμα καλύτερη διαπραγμάτευση, με το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, στο οποίο βλακωδώς επιμένει… Έτσι κάνει ο θεομπαίχτης Εθνολαϊκισμός. Σαν τις ακόμα καλύτερες μέρες του Αντρέα, τις οποίες το 1985 είχε εξαγγείλει προεκλογικά και μόλις κέρδισε τις εκλογές εφάρμοσε σκληρή λιτότητα… Θυμάστε;
Στέλνει ταπεινωμένος επιστολές στους δανειστές εκτός, αλλά συνεχίζει να το παίζει σκληρός εντός, με επικοινωνισμό στις αδαείς γριούλες που διατηρεί ομήρους. Λέει και ψέματα ότι δια του δικού του μοναχικού δρόμου δεν θα μειωθεί η σύνταξή τους. Όχι μόνο θα μειωθεί, θα εξαχνωθεί, όπως έδειξαν οι εξελίξεις στις τράπεζες αυτές τις μέρες και όπως οικουμενικά εξηγούν οι αρμόδιοι… Όχι μόνο θα γίνει αναγκαστικό κούρεμα, θα φέρει και δραχμούλες, λένε οι ειδικοί…
Επί πλέον, ο κ. Τσίπρας αποδίδει το πιστωτικό αδιέξοδο στην εκδικητική κακία των δόλιων ξένων, όχι στην δική του ανικανότητα, που πέταξε το εθνικό σκάφος στα βράχια. Και «εγγυάται» πάλι, παρά το ότι οι «εγγυήσεις» του όλες ως τώρα βγήκαν για τα μπάζα. Και το χειρότερο, λέει ότι αναλαμβάνει το χρέος του προς την Ιστορία… Φτάνει τόσο που το είχατε αναλάβει ως εδώ, κύριε Πρόεδρε! Όχι κι άλλο. Αυτό είναι το απόλυτο τυχοδιωκτικό γκάμπλινγκ.
Το γελοίο επιχείρημα ότι η επαπειλή του Δημοψηφίσματος είναι στοιχείο της διαπραγμάτευσης, που απέφερε μάλιστα καλύτερη διαπραγματευτική θέση στην Ελλάδα είναι πάλι γελοίο. Και δείχνει πόσο ακατάλληλα και επικίνδυνα είναι αυτά τα παιδιά.
Τον λαό που υποφέρει, σκέφτονται οι δανειστές και κάνουν κινήσεις καλής θέλησης. Αλλά όταν βάζεις ως διαπραγματευτικό όπλο τη γριούλα, από τη γριούλα θα το βρεις… Δεν έχουν αίσθηση κινδύνου και δε βλέπουν ότι άλλο διαπραγμάτευση και άλλο τυχοδιωκτισμός, ο οποίος κάποτε πληρώνεται πολύ βίαια, όταν εξασφαλιστεί ότι δεν θα κινδυνεύσουν οι αδύναμοι λαοί.
Ήρθε η ώρα για τα ακόμα χειρότερα
Ας τα δούμε όλα από την αρχή. Δυστυχώς, (γιατί άραγε;) πάλιν, επτωχεύσαμεν! Είναι πάλι ο Πελατειακός Εθνολαϊκισμός, ηλίθιε! Φάγαμε μια ακόμα δραματική εθνική ταπεινωτική ήττα, φτιαγμένη από τα χεράκια εκείνων που ξορκίζουν τις ταπεινώσεις. Φάγαμε εθνικό εξευτελισμό και αναξιοπρεπή διασυρμό, από αυτούς που διατείνονται ότι δεν θέλουμε λεφτά, μόνο ακσιοπρέπεια… Που διαπραγματεύονται σωστά και όχι στα τέσσερα, διαχέοντας στο έθνος υπερηφάνεια.
Όπως θύμισε ένας διαδικτυακός φίλος, τέτοια διάλυση του κράτους, είχαμε να δούμε από το 1974. Τότε που έπεφτε η Χούντα, εκείνο το τραγικό λόγω Αττίλα, παραλυτικό και συνάμα λυτρωτικό πενθήμερο 20 με 24 Ιουλίου του ’74… Αν τελικά τύχει και διασωθούμε από τον ψυχοπαθή δολοφόνο με το πριόνι, θα είναι που εμείς οι ίδιοι μεταστρεφόμαστε και αυτό φαίνεται στις δημοσκοπήσεις.
Και αυτό είναι το μόνο που μπόρεσε να ταράξει τους σχιτζήδες και να τους κάνει να τρομάξουν και να δρομολογήσουν εξελίξεις. Αφού τίποτε άλλο ως τώρα δεν τους τρόμαζε. Παίζανε ξεκαρδισμένοι στα γέλια οι απίστευτοι εγκληματίες. Ακόμα δεν έχουνε καταλάβει οι καψεροί, ότι από την Ύβρι, περάσαμε στην Άτη και εξ αυτής στην Νέμεσι. Και όπου να ‘ναι έρχεται η Τίσις…
Ολοκληρώνεται δηλαδή η ακολουθία του τυπικού ελληνικού δράματος, που ξεκίνησε πριν δεκαετίες με την Ύβρι του πελατειακού εθνολαϊκισμού. Πέρασε διάφορες φάσεις και εκδοχές που προετοίμαζαν τα σημερινά αδιέξοδα, κλιμακώνοντας την Ύβριν, την Άτη και την Νέμεσιν. Και χρειαζόταν να βρεθεί ο πρόθυμος ανεύθυνος τυχοδιώκτης, που θρασύτατα θα τελείωνε την παρτίδα με την τελική Τίσιν. Ώσπου εμφανίστηκε στο Μαξίμου ο κ. Τσίπρας.
Αυτό που συνέβη χτες το βράδυ ήταν το ξεκίνημα μιας πλήρους πτώχευσης. Και ήταν αποτέλεσμα της κανοναρχούσης γελοίας και επικίνδυνης λογικής «Ναι στο Ευρώ, αλλά όχι πάση θυσία!». Αυτή μάλιστα στηρίχθηκε δόλια στο ψέμα «Οι θεσμοί θέλουν να μειώσουμε τις συντάξεις των φτωχών»… Λίγο, λίγο, το πετσί μας αρχίζει να μυρίζει το βερύκοκο που λέγεται άτακτη χρεωκοπία, την οποία τόσο είχε ειρωνικά υποτιμήσει ο υπερήφανος ακσιοπρεπής οχλοπολτός.
Τι χειρότερο να πάθουμε από την Κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων, λέγανε; Και γέλαγαν, όταν αντιτείναμε ότι υπάρχουν και χειρότερα… Όπως και τώρα, οι «εικόνες ντροπής», που διαλαλούν τα ΜΜΕ, δεν είναι τίποτε μπροστά στα χειρότερα που έρχονται, αν δεν αλλάξουν όλα δραματικά, εδώ και τώρα.
Έχουμε αναφερθεί και παλιότερα σε ασπρόμαυρη ελληνική ταινία, όπου κυκλοφορεί στο τρελοκομείο τρόφιμος με μια φαλτσέτα και πλησιάζοντας τους επισκέπτες, τούς λέει με μάτια γουρλωμένα και λόγια χαλαρά «Θέλεις να σου κάνω μια εγχειρισούλα πάνω από τα ρούχα; Μην ανησυχείς, δεν θα καταλάβεις τίποτα. Θα είναι πάνω από τα ρούχα!». Κάπως έτσι είμαστε και τώρα, καλή ώρα.
Μόνο η Ευρώπη μας κρατάει από το χάος
Και δεν είναι η τύχη που μάς βοηθάει να μην καταρρεύσουμε άμεσα, αλλά η ευρωπαϊκή ασπίδα, που οι κακομούτσουνοι αβασάνιστα βάζουν σε καταστροφική δημοψηφισματική διακύβευση. Χάρη στο Ευρώ μας και μόνο, ακόμα δεν ζήσαμε το όραμα του κ. Τσίπρα «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», αλλά αυτό δεν θα το γλιτώνουμε εσαεί. Βρίσκεται ante portas και μας κάνει κούκου. Και περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα την Κυριακή.
Η ακσιοπρέπεια της Ελλάδας των υπερήφανων γηρατειών, που σέρνεται στις ουρές έξω από τις τράπεζες, θα είναι ο οδηγός μας για τις επόμενες ώρες και μέρες. Η διάλυση του πιστωτικού μας συστήματος έχει ήδη συντελεστεί. Δεν ξέρουμε εάν και πότε θα ξανανοίξουν οι τράπεζες και με ποιο νόμισμα στα γκισέ. Επίσης δεν ξέρουμε, άλλωστε, και αν θα ανακτήσουμε την γενικότερη επαφή με την κανονικότητα, χωρίς βέβαια ποτέ να είναι δυνατή η ανάκτηση του στάτους κβο άντε.
Η αγωνία τώρα είναι αν θα συρθούν οι άμυαλοι διαχειριστές να πάρουν πίσω όλες τις απερινόητες ασυναρτησίες τους. Και αν εμείς, η κοινωνία υποκείμενο και εντολέας τους, θα αντιληφθούμε πώς ακριβώς τους επιτρέψαμε να καταστρέψουν την ημιδιαλυμένη χώρα, μέσα σε πέντε μήνες. Και αν άξιζαν το ηθικό έρεισμα που αφειδώς τους προσφέραμε, ως ντιρινταχτισμένος οχλοπολτός.
Το δραματικά σκληρότερο και αναπόφευκτο μνημόνιο που θα έρθει τώρα, ως ανταμοιβή της παροξυσμικής πανεθνικής μας αντιμνημονιακής γελοιότητας, θα είναι ο λογαριασμός της εθνικής μας βλακείας. Και πάλι θα μας θυμίζει ταπεινωτικά τον Εθνικό Ποιητή και το «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»…
Έκπτωτος πρωθυπουργός
Ο κ. Τσίπρας, η φούσκα του οποίου μας ανέβασε στα ουράνια της εθνικής υπερηφάνειας και ακσιοπρέπειας, τώρα τάχα τσινάει. Αλλά ουσιωδώς σέρνεται έρμαιο των δανειστών, που περιφρόνησε και εξαπάτησε. Τα ευγενή κορόιδα εμείς, που παρομοίως μας εξαπάτησε, πρέπει να πάρουμε θέση επί του δραματικού πρακτέου.
Δεν είναι ικανός να οδηγήσει τη χώρα ούτε στο σχεδιασμό του νέου βαρύτατου και καταθλιπτικού μνημονίου (στο οποίο μας οδήγησε απολύτως η δική του επιπόλαιη ανευθυνότητα και φαυλότητα), ούτε και στην εφαρμογή του!
Απέτυχε δραματικά ο κ. Τσίπρας. Τόσο στο ηθικό πεδίο, αφού έχει χάσει και το «ηθικό πλεονέκτημα» (που για κάποιους πολλούς υποτίθεται ότι είχε) και την υπεροχή της (τελικά τόσο φρούδας) «ελπίδας» που παρείχε, όσο και στο πρακτικό πεδίο.
Πλέον έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο του αδίστακτου εξουσιαστή που θυσιάζει τους αδύναμους για τα παίγνιά του. Και που ενεργοποιεί τους σμπίρους ΤΟΥ Καθεστώτος, για να φιμώνει και να τραμπουκίζει τους αντιπάλους του… Απέτυχε σε όλα και πρέπει να παραιτηθεί, αφού παραδώσει σταδιακά εντός των ημερών την εξουσία.
Εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής, υπερφίαλε Βασιλεύ Ναβουχοδονόσορ. Και κατέκοψες μοναχός σου το υψηλό δένδρο της εξουσίας σου, σε ανύποπτη στιγμή, με μια γκάφα εν αιθρία. Είναι πρωτοφανές, τόσο παντοδύναμος στο ξεκίνημά του, να καταρρεύσει σε πέντε μόνο μήνες ένας ηγέτης με το κυβερνητικό σχήμα του, ακριβώς εξ αιτίας δύο λόγων.
Και διότι δεν είχε το παραμικρό έλλογο σχέδιο, πάρεξ μια στρατηγική του ό, τι να ‘ναι, όπως έχουμε ξαναπεί. Αλλά κυρίως διότι αποκαλύφθηκαν τα επερχόμενα δεινά, πάνω στο πετσί της γριούλας που βασανίστηκε στις ουρές, στην οιονεί πρόβα ντ’ ορκέστρα του έργου που έχει πρεμιέρα την Δευτέρα...
Δηλαδή οι τύποι ήταν ανερμάτιστοι και αδίστακτοι τυχοδιώκτες, που έπαιξαν στα ζάρια τη χώρα για την πλάκα της εξουσιαστικής τους ξελιγωμάρας… Η ακολουθία Ύβρις, Άτη, Νέμεσις, Τίσις, ενεργοποιήθηκε πολύ γρήγορα και κλιμακώθηκε ακόμα πιο γρήγορα, απλώς γιατί η μαϊμού βιάστηκε πολύ να μας επιδείξει τα οπίσθιά της.
Μονά ζυγά χαμένος
Ο πρωθυπουργός εμπορεύτηκε, διέχυσε και διέσπειρε το δηλητήριο του ψευδούς εθνολαϊκισμού και αποχαύνωσε ένα έθνος που πίστεψε πάλι ότι για τα δεινά του δεν ευθύνεται η χρεωκόπος βλακεία του, αλλά οι ξένοι… Επίσης διαδίδει επιτυχώς, χρησιμοποιώντας ακατανόμαστα επονείδιστα και απεχθή νούμερα, ότι το Δημόσιο Χρέος μας είναι επονείδιστο και απεχθές.
Το εμπόριο ελπίδας και ηθικού πλεονεκτήματος, έως τώρα είχε φτουρήσει τόσο πολύ στον αφελή οχλοπολτό, ώστε ο Βασιλεύς είχε καταστεί αδιαμφισβήτητος ηγέτης, ακλόνητος παρά όλα τα καθημερινά φυστίκια που μας επιφύλασσε η αλαζονεία του κυβερνώνος εσμού. Κι εκεί που το είχαμε πάρει απόφαση ότι θα αργήσουμε να ξεφορτωθούμε αυτό τον ανήθικο και αντιαισθητικό συρφετό, αφού η υπνωτισμένη εθνολαϊκιστική κυριαρχία τον είχε για καλά εδραιώσει στο σβέρκο μας, έγινε η ζημιά.
Δια ταύτα, μονά ζυγά, είναι ταπεινωμένος και ξεπουπουλιασμένος ο κ. Τσίπρας. Η μονόδρομη απομάκρυνση των ανεύθυνων παιδιών από το Μέγαρο Μαξίμου οφείλεται στο ότι αυτοκτόνησαν απρόκλητα και δεν έχουν την παραμικρή διέξοδο ομαλής επανόδου στην ομαλότητα. Ας δούμε ψύχραιμα γιατί.
Εάν ματαίωνε το Δημοψήφισμα, τότε θα υφίστατο ταπείνωση και διασυρμό, εξαναγκασθείς να παραδεχτεί ότι έβλαψε τη χώρα με την εξαγγελία του και το παρασκήνιό της. Εάν πάλι, όπως προέκρινε, προχωρούσε στο Δημοψήφισμα, για να μην «υποταγεί» στην απαίτηση των ξένων, υπήρχαν δύο ενδεχόμενα.
Με νίκη του ΝΑΙ θα εξωθούνταν ταπεινωτικά σε παραίτηση που έχει προαναγγείλει. Και με νίκη του ΟΧΙ, θα οδηγούνταν στην προαλειφόμενη από όλο τον πλανήτη εθνική διάλυση, που μόνο η αρχή της θα ήταν, το να του μείνει η πατρίδα στα χέρια χωρίς ρευστότητα και χωρίς Ευρώ…
Και σε κάθε περίπτωση, έχει ήδη καταγράψει την εθνική ήττα που προαναφέραμε. Έχει φάει ντου από παντού με τα ίδια του τα χεράκια, από τον επιπόλαιο τυχοδιωκτισμό του. Ενώ ποτέ δεν κατάλαβε ποιες αξίες και πόσο έθεσε σε διακύβευση, ως ένας ακόμα εθνικός ολετήρας, από εκείνους που συστηματικά γεννάει η διαχρονία του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού μας…
Μην προτρέχεις, μας αποπήραν κάποιοι, επειδή στο προηγούμενο κείμενο μιλούσαμε για αιφνίδια επάνοδο του σεναρίου της «Αριστερής» παρένθεσης από τη νύχτα της Παρασκευής. Πάλι, όμως, δεν είχαμε υπερβάλει. Έφταιγε η ζωή που δεν μας αφήνει να αγιάσουμε και όχι κάποιο άμετρο αντιπολιτευτικό πάθος...
Εκατοντάδες προσωπικότητες από όλους τους παραγωγικούς, κοινωνικούς, ακαδημαϊκούς κλάδους ζητούσαν ως τώρα τη ματαίωση του φαιδρού και καταστροφικού δημοψηφίσματος. Και άλλοι ευθέως, άλλοι πλαγίως, ζητούν να φύγει η ανέρειστη και ανερμάτιστη κυβέρνηση. Αυτό δεν γυρίζει πίσω.
Μόνο εάν παραιτηθεί θα γλιτώσει τις πετριές και τα γιαούρτια. Σήμερα επέλεξε να κάνει και άλλο κακό. Και να καθυστερήσει την μονόδρομη διέξοδο της παραίτησής του. Ποντάρει και στο ότι δεν υπάρχει έτοιμη εναλλακτική λύση να διεκδικήσει άμεσα την εξουσία, κάτι που αντιμετωπίζεται με ποικίλες έκτακτες πολιτικές εξελίξεις.
Εν τούτοις υπάρχει κυρίως η διάχυτη βεβαιότητα ότι αυτοί οι περίεργοι ξελιγωμένοι εξουσιαστές πρέπει να φύγουν. Ότι δεν πάει άλλο με όλο αυτό το χαρμάνι από άσχετους / αδίστακτους μανδαρίνους, από πειραγμένους λαστ γήαρ παλαιοημερολογίτες και μαζί από χύδην ασυνάρτητους θιασώτες του ακροδεξιού αγανακτισμένου ριζοσπαστικού ντιριντάχτα.
Alea yacta est.
Προχτές βράδυ στο Σύνταγμα ο κύβος ερρίφθη. Διαδήλωσαν οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου και όλα πια είναι αλλιώς. Το απονενοημένο, που πάλι θα πληρώσει ο λαός, στηρίζεται στην εξαπάτηση του αποβλακωμένου οχλοπολτού, με τη βοήθεια και της ΥΕΝΕΔ και των πολλών λοιπών φερεφώνων ΤΟΥ Καθεστώτος.
Στηρίζεται και στη μαζική χρήση της διαχρονικής επιρροής ΤΟΥ Συστήματος στις κρατικές υπηρεσίες, όπου τα παιδιά ξεσαλώνουν στην αθέμιτη προπαγάνδα υπέρ του ΟΧΙ του Ανεξυριζαυγιτισμού… Αυτό κάνει επιτακτική την ανάγκη για συναγερμό των ευρωπαϊκών δυνάμεων, που διεκδικούν τη νίκη του ΝΑΙ.
Πάμε ΝΑΙ. Το ΝΑΙ την Κυριακή είναι πλέον όρος εθνικής Επιβίωσης. Θα πρέπει να ανταποκριθούμε στην πόλωση, αλλιώς θα αποδεχτούμε όλα τα δεινά που έρχονται. Είναι θετικές οι ρωγμές στο μπλοκ του Ανεξυριζαυγιτισμού που λέει όχι, κυρίως στην κυβέρνηση (Χρυσόγονος με σκληρά επιχειρήματα και πολλοί άλλοι).
Υπάρχει θέμα κακομούτσουνου εθνολαϊκισμού. Και υπάρχει ο βασικός υπεύθυνος της κλιμακούμενης τραγωδίας, που πρέπει να απομακρυνθεί. Έλεγαν χτες στη Wall Street Journal ότι ο Βαρουφάκης σε πέντε μήνες πήρε χώρα και παρέδωσε αποκαΐδια. Ναι, προσπάθησε και κάτι κατάφερε, αλλά μην τον υπερτιμάμε.
Αυτός που ευθύνεται για τα αποκαΐδια, όμως, δεν είναι άλλος από τον προϊστάμενο κ. Τσίπρα προσωπικώς, που άλλωστε πάντα στα σφηνώματα έπαιρνε το παιγνίδι επάνω του. Δεν είναι; Στο δικό του πρόσωπο επικεντρώνεται, λοιπόν, η ευθύνη της περαιτέρω εξελισσόμενης εθνικής τραγωδίας. Οι εχέφρονες οφείλουν να τον σταματήσουν. Όσοι δεν προσπαθήσουν ενώ έβλεπαν πού πάει το πράγμα, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Και πείτε του στο αυτί ότι οι πληροφορίες περί εκλογών τον Σεπτέμβριο σε περίπτωση ΝΑΙ, είναι φαιδρές. Προκειμένου να αποσπάσει ένα άχρηστο ΟΧΙ, κάνει παρανοϊκά πράματα. Εκλογές θα γίνουν ΑΜΕΣΑ, είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ. Στην πρώτη περίπτωση με λιγότερες ζημιές και μικρές πιθανότητες ανάταξης. Στη δεύτερη μέσα σε συντρίμια.
*Ο τίτλος προέκυψε από παράφραση του βιβλίου του Μπορίς Βιαν «Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους».
21°
