H κλοπή της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, που δόμησε τη ρητορική του πιο επιτυχημένου κομματικού μοντέλου της Μεταπολίτευσης, ανήκει σε ένα σύνθημα: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο. Το εύρημα ήταν του ΚΚΕ, στο στόμα των πολλών το ’βαλε το ΠΑΣΟΚ, σαν τραγούδι μετά το Καλημέρα Ήλιε-Καλημέρα. Με τέτοια δισκογραφία κέρδισε την εξουσία το ’81, έξω οι Βάσεις, έξω για πάντα από το ΝΑΤΟ, και άλλα αγαπημένα σουξέ της εποχής, τα περισσότερα κλεψίτυπα. Δυο χρόνια μετά, στις Βρυξέλλες, ο παμπόνηρος Ανδρέας έδινε σε συνέντευξη τύπου την απάντηση «η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ για να μείνει». Είχε μπει στην εποχή του έντεχνου.
Τι απ’ όλα ήταν αλήθεια; Τι πίστευε ο αρχηγός και τι φώναζε ο λαός; Η ιστορία έδειξε ότι ο Ανδρέας ξεζούμισε τα ΜΟΠ έως και το 1993 και όλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα μέχρι που τον Γενάρη του 2001 η Ελλάδα πανηγυρικά μπήκε στο ευρώ. Ο ηγέτης που ήθελε ο Αλέξης να γίνει, όταν σοβάρευαν τα πράγματα άφηνε τις κακές παρέες του ποδόγυρου με τριτοκοσμικούς και Ρώσους και γύριζε σπίτι.
Αυτό δεν κατάλαβε ο σημερινός πρωθυπουργός. Όταν πατάς τα πόδια σε δυο βάρκες πρέπει να ξέρεις πότε θα τραβήξεις το αριστερό στο σίγουρο σκαρί. Ο μικρός Αλέξης λάτρευε τα τραγούδια που έφερναν το λαό στο τσακίρ κέφι και άρεσαν στα κορίτσια αλλά δεν κάθισε να διαβάσει τη συνέχεια της ιστορίας. Δεν έμαθε ότι οι Έλληνες αγαπούν τα διασκέδαση και ξεφαντώνουν στην πρώτη ευκαιρία αλλά συγχωρούν τον ηγέτη όταν αλλάζει σκοπό, γιατί κατά βάθος πάντα αυτό ήθελαν από εκείνον. Να είναι άλλος από κείνους.
Τώρα κάθεται μόνος στο ίδιο στοιχειωμένο γραφείο και αναρωτιέται πού έκανε το λάθος. Καταλαβαίνει ότι σήμερα το Μνημόνιο 2 και Μνημόνιο 3 είναι το ίδιο συνδικάτο, και ο ίδιος έχει δύο επιλογές. ΄Η θα στείλει τη χώρα να κάνει παρέα με τους τριτοκοσμικούς που έφησε εγκαίρως ο Αντρέας ή θα παει στις Βρυξέλλες με κοστούμι sur mesure και ποσέ στο πέτο και θα πει «η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο 3 για να μείνει».
