«Προσωπικά πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον γνωρίσαμε, έχει φτάσει στα όρια του... Δεν θα μπορέσει να διατηρήσει τον πολυσυλλεκτισμό που εξασφάλισε στη φάση της αντιμνημονιακής εθνικολαϊκιστικής δημαγωγίας. Θα είναι μία εξέλιξη που δεν θα στενοχωρήσει τη χώρα….Το σημερινό σχήμα δεν είναι συμβατό με μία επιτυχή παρουσία της Ελλάδας στην Ευρώπη». Ακόμα: «Οι μεγάλες συγκεντρώσεις της πατριωτικής φιλοευρωπαϊκής Ελλάδας ήταν απόδειξη ότι μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση. Ήταν ένα "σημείο στροφής", ένα προμήνυμα αλλαγής στις συνειδήσεις του κόσμου».
Αυτά είπε ο πανεπιστημιακός καθηγητής κ. Γιάννης Βούλγαρης, μιλώντας χτες Δευτέρα βράδυ στην ανοιχτή εκδήλωση της Επιτροπής Διαλόγου του Ποταμιού με θέμα «Η ρήξη που έχει ανάγκη η χώρα – το Κίνημα που έχει ανάγκη ο τόπος».
Άλλα μείζονα σημεία από την ομιλία του:
• Τα νέα από τις Βρυξέλλες μάλλον δείχνουν ότι προς το παρόν δεν γινόμαστε Κούγκι.
• Πέντε μήνες γονάτισε η κοινωνία και η οικονομία. Άξιζαν τον κόπο αυτά που φέρατε; Δεν θα λογοδοτήσετε πολιτικά για την ύφεση; Tα πρόσθετα 5 δις που επιβαρύνατε τη χώρα; Για το πλιάτσικο που έγινε στα αποθεματικά του Δημοσίου;
• Στο υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα… το Ποτάμι έχει πρωταγωνιστικό ρόλο… Δικαιωματικά. Λόγω μεγέθους και επιτυχούς παρουσίας. Αλλά το δικαίωμα δημιουργεί και υποχρέωση.
• Δείχνουν οι δημοσκοπήσεις την υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα. Οι ίδιες όμως δημοσκοπήσεις δείχνουν τη μεγάλη πλειοψηφία που θέλει να μείνουμε Ευρώπη.
• Με τη μαζική παρουσία της στο Σύνταγμα, η φιλοευρωπαϊκή Ελλάδα έσπασε το μονοπώλιο που κέρδισε ο εθνολαϊκισμός στις Πλατείες επί πέντε χρόνια. Ξεπερνά την ήττα της. Διεκδικεί ενεργητικά τον πλειοψηφικό της χαρακτήρα. Γι’ αυτό προσπάθησαν να την υποτιμήσουν και να τη διαβάλλουν. Οι διαδηλώσεις της «κατσαρόλας», των ανώτερων στρωμάτων, και άλλα τέτοια. Ε, λοιπόν, ήταν κραυγή αγωνίας. Κραυγή αγωνίας ενός κόσμου που βλέπει ότι κινδυνεύει να καταστραφεί.
• Πολιτικά πρέπει να διαψεύσουμε την ιδέα ότι η Ελλάδα δείχνει την κυριαρχία της όταν αυτοπροβάλλεται σαν χώρα ειδικών αναγκών.
• Μέσα από την επιδείνωση της κρίσης των τελευταίων πέντε μηνών και τις αστοχίες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πολλές κοινωνικές ομάδες στέκονται και πάλι προβληματισμένες. Από τα δημαγωγικά ξεσπάσματα του τύπου «φτάνει πια» ή τις εθνικολαϊκιστικές εκρήξεις, περνάνε στην περισυλλογή.
• Το έχουμε αισθανθεί εδώ και κάποιο καιρό. Ζούμε μέρες που ό,τι γίνεται γράφει Ιστορία για δεκαετίες. Φέρνουμε ευθύνη συλλογική και προσωπική, όχι μόνο για ό,τι μας συμβεί, αλλά και για ό,τι θα συμβεί σε μερικές γενιές από τις επόμενες.
• Δεν είναι ώρα να ανατρέξουμε πώς φτάσαμε εδώ. Γιατί κινδυνεύουν πλέον κατακτήσεις που φανταζόμασταν παγιωμένες. Τώρα είναι η στιγμή της αντίστασης.
20°
