Την περασμένη Κυριακή 13 Έλληνες διακεκριμένοι οικονομολόγοι που διδάσκουν σε κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού με κείμενό τους που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» κάλεσαν την κυβέρνηση να πάει άμεσα σε συμφωνία, διότι όποια άλλη επιλογή θα είναι καταστροφική για τη χώρα.
Το κείμενο ήταν απλό, λιτό και κατανοητό, με το βασικό συμπέρασμα να είναι το εξής: «Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν ολική καταστροφή, με κατάρρευση των τραπεζών από αθρόες αναλήψεις, μεγάλο πληθωρισμό, τεράστια μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων, ελλείψεις σε βασικά αγαθά και περιθωριοποίηση της χώρας». Μάλιστα, εκτιμούσαν ότι «και μια χρεοκοπία μέσα στο ευρώ θα οδηγούσε γρήγορα στην έξοδο από αυτό. Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη να τη διαχειριστεί οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Θα χρειαζόταν τεράστια υποστήριξη από την ΕΚΤ, που δεν θα την είχε».
Οι άνθρωποι είπαν τα αυτονόητα. Το δυστύχημα, ωστόσο, είναι ότι εδώ και μήνες που υπάρχει αυτή η παρατεταμένη και συνάμα καταστροφική αβεβαιότητα δεν έχουμε δει ένα συλλογικό κείμενο Ελλήνων διανοουμένων, καλλιτεχνών, ακαδημαϊκών ή όποιας άλλης κατηγορίας που να χτυπάει την καμπάνα για την πορεία που έχει πάρει η Ελλάδα. Και εδώ προκύπτει άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα της χώρας, το οποίο έχει υπερδιογκωθεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης, καθώς συνδυάστηκε με μια απίστευτη έξαρση του λαϊκισμού. Αναφέρομαι στην παντελή απουσία ανθρώπων που θα τολμήσουν να πάνε κόντρα στην κυρίαρχη ιδεολογία του εύκολου δρόμου. Βλέπουμε να μετρώνται στα δάχτυλα των χεριών τα πρόσωπα εκείνα που ο λόγος τους διαφέρει από αυτόν της μάζας. Ίσως γιατί φοβούνται, ίσως γιατί κουράστηκαν, ίσως γιατί βλέπουν ότι δεν έχει πια νόημα. Σαν να θέλουν οι περισσότεροι να δώσουν εξετάσεις στην Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν, για παράδειγμα, πάρουμε το δικό μας τον κλάδο, θα δούμε ότι τα όσα έγιναν τις πρώτες μέρες της έναρξης της λειτουργίας της ΕΡΤ αποτελούν τον απόλυτο εξευτελισμό της δημοσιογραφίας. Γλείψιμο της εξουσίας από πάνω μέχρι κάτω, αλλά και εμπόριο συναισθήματος και πόνου. Μέχρι και για τους «νεκρούς της ΕΡΤ» μας μίλησαν. Και δεν είναι μόνο η ΕΡΤ. Είναι και μια σειρά δημοσιογράφων σε κυρίαρχα ΜΜΕ που τώρα, οψίμως φυσικά, διαγκωνίζονται σε αντιγερμανισμό και σε αντιμνημονιακό λόγο.
Οι συμπεριφορές αυτές σε συνάρτηση με τον τρόπο που γαλούχησε ο ΣΥΡΙΖΑ την κοινωνία, αλλά και λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν ανεβάσει τους δείκτες του αντιευρωπαϊσμού. Δεν περνά απαρατήρητο ότι πλέον στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ είναι –έστω και οριακά– πλειοψηφία (GPΟ, 15 Ιουνίου, εκπομπή «Ανατροπή» MEGA) αυτοί που μιλούν ανοιχτά για ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη.
Αυτή την ώρα στη χώρα δεν υπάρχουν καν οι «φωτισμένες μειοψηφίες». Έχουμε κάποιες διάσπαρτες –με την ευρεία εννοία του όρου– προσωπικότητες, οι οποίες χωρίς συνεννόηση και χωρίς ένταξη σε ένα ευρύτερο «σχέδιο» αποτελούν σταγόνες στον ωκεανό. Ενδεχομένως, πολλοί να περιμένουν τις εξελίξεις και τις αποφάσεις του κ. Τσίπρα. Φρονώ ότι μετά την καταστροφή θα είναι πολύ αργά. Ως γνωστόν, τίποτα δεν χτίζεται από στάχτες και συντρίμμια. Πολύ φοβούμαι ότι όταν θα αρχίσουν να μιλούν αυτοί που πρέπει, περισσότερο θα μοιάζουν όσα λένε με επικήδειο παρά με ό,τι άλλο.
23°
