Flip & the City #12
Κάθε χρόνο, μαζί με εκατομμύρια κόσμο σε ανατολή και δύση, δεσμεύομαι στον εαυτό μου , στη μαμά μου, στους φίλους μου να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Μέχρι πέρυσι έθετα τους στόχους μου ψηλά, για να καταλήγω να περνάω πανηγυρικά από κάτω. Αν αυτό ήταν άθλημα στους Ολυμπιακούς, θα είχα σίγουρα Χρυσά μετάλλια για πάνω από δέκα Ολυμπιάδες. Η δίαιτα που θέτω κάθε χρόνο, ξεκινάει πανηγυρικά. Τις πρώτες δύο μέρες τρώω ότι άνοστο και άγευστο υπάρχει στην αγορά, μετά έρχεται Σαββατοκύριακο και το πλάνο αλλάζει πιο γρήγορα κι απ’ ότι έφυγα από το τελευταίο μπλάιντ ντέιτ. Το «Θα βρω μια κανονική δουλειά», κατά πάσα πιθανότητα μένει απλά στη δήλωση ή ίσως και σε δυο τρεις, σημειωμένες με ροζ στυλό, αγγελίες στην Καθημερινή και τέλος το «Θα αρχίσω γιόγκα», που δεν φτάνει καν μέχρι το γυμναστήριο.
Αυτή η χρονιά όμως είναι διαφορετική. Δεν έχω καμία όρεξη να βομβαρδίσω τον εαυτό μου με μικρά αθώα ψέματα, που θα με κάνουν μεν να αισθάνομαι καλύτερα για καμιά δυο μέρες , αλλά στη συνέχεια θα είναι εκεί απλά για να μου θυμίζουν την αποτυχία μου. Το 2014 θα με βρει με απόλυτα ρεαλιστικούς στόχους.
1. Τέρμα οι δεύτερες ευκαιρίες. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους –φίλους και εραστές ως επί το πλείστον. Αλλά μετά από χρόνια κατάχρηση της καλής μου συμπεριφοράς, από επιτήδειους εραστές και πονηρές «κολλητές», ήρθε η ώρα να φωνάξω δυνατά «Ποτέ πια» και να προχωρήσω στο σχέδιο «Κόκκινη κάρτα». Δηλαδή εκτός αγωνιστικού χώρου στο πρώτο φάουλ, χωρίς έλεος.
2. Τραγούδι όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Για κακή τύχη όλων αυτών που με κοιτάζουν με φρίκη όταν μια νότα ηχεί από το γλυκύτατο λαρύγγι μου, αποφάσισα αυτή τη χρονιά να μην μείνω στην αφάνεια και να ξετυλίξω το ταλέντο μου στο τραγούδι. Μετά από 21 χρόνια σιωπής, θα τραγουδάω εκτός από το μπάνιο μου, σε συναυλίες, μπαρ, στο δρόμο και όπου αλλού αισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ μουσικά.
3. Κανένα έλεος σε στυλιστικά ατοπήματα. Δε λέω ότι είμαι κανένας στάιλ γκούρου, αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν ανέχομαι να βλέπω στην καθημερινότητα μου. Το θέμα είναι καθαρά αισθητικό και έχει να κάνει απόλυτα με την εμμονή μου στην τελειότητα. Μετά από αυστηρή μελέτη φιλοσοφίας, της Βογκ και του Σεξ εντ δε σίτι είμαι έτοιμη να εκφράσω επιτέλους τη δυσαρέσκεια μου δυνατά.
Όλα όσα δεν ξέρατε καν πως θέλετε να μάθετε για την ταινία (και άλλα τόσα)
4. Η σοκολάτα είναι το καλύτερο φάρμακο. Φτάνει πια η καταπίεση, τέρμα πια τα φυτικά ηρεμιστικά. Μία πλάκα σοκολάτα την ημέρα και η ζωή μου γίνεται σαφώς παχύτερη, άρα και καλύτερη.
5. Θα μπω με πάθος στο τάγμα των μπον βιβέρ. Ρούχα, ταξίδια, τέχνη, νυχτερινή ζωή. Θέλει θάρρος να απαρνηθείς τη στρωμένη ζωή: σχολή, σπίτι, Σαββατιάτικη έξοδος και να βουτήξεις με το κεφάλι στις μικρές χαρές τις ζωής σαν να μην υπάρχει αύριο. Νομίζω ότι φέτος ήρθε η ώρα να το κάνω.
Ίσως να μην είναι οι ευγενέστεροι στόχοι, ίσως ο κοντινός μου κύκλος να αγανακτήσει με το φάλτσο μου τραγούδι και τη σκληρή μου κριτική. Είμαι όμως αποφασισμένη. Η φετινή λίστα δεν θα μείνει απλά καρφιτσωμένη στον πίνακα ανακοινώσεών μου, δίπλα στη φωτογραφία του Ράιαν Γκόσλινγκ, να μου υπενθυμίζει όλα εκείνα τα πράγματα που θα έπρεπε να κάνω και δεν κάνω. Το 2014 είναι η χρονιά μου και είμαι σίγουρη ότι μέχρι το τέλος της θα έχω κάνει όλα τα παραπάνω με θρησκευτική ευλάβεια. Αν όχι, μάλλον δεν τα πάω καλά με τις λίστες και του χρόνου θα πρέπει να βρω άλλο τρικ.
Ο χρόνος θα δείξει. Καλή χρονιά.
