Lifestyle

City girls: Μελία Kreiling

Τι κάνουν τα κορίτσια σήμερα στην Αθήνα;

Μισή Ελληνίδα, μισή Αμερικάνα, βρέθηκε από την Αθήνα πρωταγωνίστρια σε διεθνείς σειρές και στο Χόλιγουντ και τώρα πρωταγωνίστρια στην καινούργια ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Τελευταίο σημείωμα». Μιλήσαμε μαζί της όσο ήταν στα Χανιά για τα γυρίσματα.

Δεν υπήρχε περίπτωση να μην αποδεχτεί την πρόταση του Παντελή Βούλγαρη να παίξει στη νέα ταινία του ‒ και ας γκρίνιαζε ο ατζέντης της που πίεσε τόσο το πρόγραμμά της. Τελικά αποδείχτηκε η πιο ωραία εμπειρία της σε γυρίσματα γι’ αυτό και είχε το άγχος αν στα λόγια της φαίνεται πόσο την επηρέασε συναισθηματικά όλο αυτό.

Φωτό: Μανόλης Μαυράκης

«Η ταινία “Τελευταίο σημείωμα” αναφέρεται στην ιστορία των 200 Ελλήνων που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στην Καισαριανή την 1η Μαίου του ’44. Κεντρικός ήρωάς της ο κρατούμενος Ναπολέοντας Σουκατζίδη (Ανδρέας Κωνσταντίνου) ο οποίος κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του είχε αναλάβει χρέη διερμηνέα του Γερμανού στρατηγού Φίσερ (Andre Hennicke) και έτσι μπορούσε να έχει πληροφορίες για την ελληνική αντίσταση.

»Υποδύομαι τη Χαρά Λιουδάκη, την αρραβωνιαστικιά του Σουκατζίδη, η οποία, όντας βαθιά ερωτευμένη τον περίμενε όλα αυτά τα χρόνια της φυλάκισής του, τον επισκεπτόταν στη φυλακή και τον στήριζε ελπίζοντας στην απελευθέρωσή του. Η ίδια δεν φυλακίστηκε αλλά η στάση της ήταν γενναία, και παρέμεινε πιστή τόσο στον έρωτά της όσο και τα ιδανικά της ‒ κι ας ήταν ο έρωτάς της για την ίδια ένα είδος φυλακής υπό τις άγριες συνθήκες της Γερμανικής κατοχής και της πολυετούς φυλάκισης του Σουκατζίδη. Είναι δύσκολο να καταλάβω εγώ σήμερα μια τέτοια υπέρβαση, όταν οι αγωνίες που γνωρίζω σε μια είναι τύπου “ γιατί δε μου τηλεφώνησε σήμερα”. Άλλες εποχές που έπλασαν άλλους ανθρώπους.

» Όλοι είχαμε άγχος για τον αν θυμάμαι ακόμα καλά τα ελληνικά μου! Περίμενα ότι θα μου είναι πολύ δύσκολο να δουλέψω στην Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια μακριά, αλλά τώρα θρηνώ για το τέλος των γυρισμάτων. Ερχόμενη από την Αμερική για μια δουλειά μόνο δύο εβδομάδων δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Πλέον έχω επίγνωση του ότι έζησα εδώ μια ιδανική συνθήκη, δούλεψα υπό τις οδηγίες ενός κορυφαίου σκηνοθέτη, στο πλευρό φανταστικών ηθοποιών, αλλά και χωρίς το άγχος για το τι θα κάνω μετά αφού με περίμεναν άλλα γυρίσματα. Ήταν ίσως η πιο ωραία και η πιο σημαντική για εμένα επαγγελματική συνεργασία. Ποτέ πριν δεν είχα τόσο αισθανθεί ότι ανήκω, ότι υπάρχει ένας ήρεμος, βαθύς σεβασμός για τη δουλειά, ότι ο σκηνοθέτης αγαπάει τους ηθοποιούς με τέτοιο τρόπο που σχεδόν το αγγίζεις, ότι η παραγωγή και το συνεργείο ενώ δεν δουλεύουν με εύκολες συνθήκες, κάθε μέρα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, ότι οι ηθοποιοί είναι κάθε μέρα στο γύρισμα είτε έχουν οι ίδιοι σκηνές είτε όχι, γιατί έτσι στηρίζουν την ομάδα. Ήταν σαν ένας θίασος που ταξιδεύουν όλοι μαζί και όλοι αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν. Ο κος Βούλγαρης και η κα Καρυστιάνη ήταν με μια σημαία συγκίνησης. Πολλές φορές αισθανόμουν λες και οι ίδιοι γνώριζαν τους ήρωες προσωπικά, σαν να ήταν οικογένειά τους και τους πονούσαν… Εεε μ’ αυτά και μ´αυτά.... έλιωσα κι εγώ το παγόβουνο.

» Το Χόλιγουντ είναι ταυτόχρονα κάτι αόριστο και κάτι χειροπιαστό. Είναι μια περιοχή, μια πόλη, σα να λέμε Πειραιάς, αλλά είναι και μια πόλη που κατασκευάζει όνειρα. Η δυσκολία είναι η συνεχής αίσθηση του ότι δεν ανήκω εκεί. Αλλά ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που αισθάνεται έτσι. Είναι κάπως περίεργο. Ανήκεις για όσο μοιράζεσαι το ίδιο όνειρο με άλλους τόσους. Τίποτα άλλο όμως. Είναι όλοι ξένοι, πρέπει συνεχώς να βρίσκεις τους κώδικες επικοινωνίας, εντελώς πλασματικούς και όχι ριζωμένους σε κάτι γνώριμο και άνετο. Πολλές φορές σε ρουφάει κιόλας και μπαίνεις στη λεγόμενη φούσκα... Κάποιες φορές όλα αυτά έχουν την πλάκα τους. Είναι λίγο σα να είσαι από πλαστελίνη και αυτοπλάθεσαι. Όμως δεν κρύβω καθόλου ότι μου αρέσει τρομερά η δουλειά που κάνω, και ότι νιώθω ακόμη καλύτερα όταν έχω δουλειά και ότι δε χρειάζεται να παλεύω για το αυτονόητο “πότε και αν θα πληρωθώ”, καθότι είμαι προστατευμένη από τα συμβόλαια κτλ.... Σε κάτι τέτοιους τομείς το χολιγουντιανό σύστημα λειτουργεί άψογα. Από εκεί και ύστερα περνάω περιόδους που είμαι πολύ χαρούμενη στο Λος Άντζελες, και άλλες απομονωμένη. Αλλά τελικά ΟΚ… Σιγά το πρόβλημα, θα μου πεις.

«Η καλύτερη εμπειρία μου ήταν σίγουρα αυτή εδώ. Ωραία ήταν και στους “Φύλακες του Γαλαξία” που παρίστανα μια εξωγήινη και τέλεια στο “Tyrant” που είχαν χτίσει μια ολόκληρη χώρα της Μέσης Ανατολής στη Βουδαπέστη. Φυσικά ήταν σούπερ και που δούλεψα με τον Τζέρεμι Άιρονς στους “Βοργίες”. Όμως αυτή η ταινία του Παντελή Βούλγαρη ήταν μεγάλο δώρο για εμένα, και αν είμαι τυχερή ελπίζω να μεταφερθεί αυτό το συναίσθημα κάπως στο τελικό αποτέλεσμα. Αισθάνθηκα σαν να ζούσα σε ένα ονειρικό μυθιστόρημα με ήρωες κάτι παράξενους και υπέροχους τύπους που διηγούνται ιστορίες στο δάσος.

»Τον Ιούλιο βγαίνει μια καινούργια σειρά της Amazon Studios με πρωταγωνιστές τον Matt Bomer, Kelsey Grammer, Lily Collins και πολλούς άλλους, στην οποία θα παίζω. Λέγεται “The Last Tycoon” και είναι βασισμένη στο βιβλίο του Φιτζέραλντ. Ήρωάς του είναι ένας μεγάλο παραγωγός του Χόλιγουντ στη δεκαετία του ’30. Εγώ υποδύομαι τη Χάνα Τάουμπ, εβραία τσελίστρια της φιλαρμονικής, που βρίσκει άσυλο στο Χόλιγουντ κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ευρώπη. Υπάρχει και άλλο ένα σχέδιο για συμμετοχή σε μια ταινία, αλλά είναι λίγο νωρίς να το ανακοινώσω.