8 βόλτες στην Αθήνα (και τον Πειραιά), όπου η τέχνη βράζει!

Δύο, δύο εις το Ωδείο! Αν και το σωστό νούμερο είναι το 54, αφού τόσες είναι οι ελληνικές και ξένες γκαλερί που εκθέτουν στην Art Athina 2018. Η αθηναϊκή φουάρ σε περιμένει στο Ωδείο Αθηνών, και η ευκαιρία να τσεκάρεις το εθνικό επίπεδο της μοντέρνας τέχνης, συν μερικά δυνατά χαρτιά από το εξωτερικό, είναι μοναδική. 

Και μιας και το Ωδείο από το Κυκλαδικής Τέχνης είναι μια ανάσα απόσταση, δεν περνάς κι από εκεί, όπου η ζωγραφική του George Condo κρέμεται μεγαλοπρεπώς εξπρεσιονιστική και επαρκώς νεοϋορκέζικη, ώστε να γυρίσεις πίσω στις μέρες του Γουόρχολ, του Χέρινγκ και του Μπασκιά. Ήταν μέλος της παρέας εκείνης που άλλαξε τους κανόνες της τέχνης, αποτείνοντας σεβασμό και στην κλασική ζωγραφική των ευρωπαίων δασκάλων μα και στην τέχνη του δρόμου. 

Πήγες Art Athina, άκουσες και τη συμβουλή μας για ένα πέρασμα από τον Condo, και γιατί όχι; Χτυπά ένα τρία στα τρία, μιας κι ένα τσικ από αυτά τα δυο κορυφαία γεγονότα τέχνης παίζει και μια καταπληκτική έκθεση φωτογραφίας στο παρακείμενο Μουσείο Μπενάκη - Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού: η Ελλάδα της Τζόαν Λι Φέρμορ. Από τη βρετανίδα φωτογράφο και περιηγήτρια που τα 140 ασπρόμαυρα καρέ της θα σου επανασυστήσουν, θαρρείς, μιαν άλλη χώρα, μιας και πηγάζουν από τις δεκαετίες του '50 και του '60. 

Άκου: ναι, έχει ήλιο ή μπορεί και να βρέξει. Δίψασες ή πείνασες. Δεκτόν. Έτσι πρέπει να γίνονται τα art tour, δηλαδή χαλαρά και με στάσεις. Βόλτα στις γκαλερί και τα μουσεία δηλαδή, αφού είναι από εκείνες τις περιόδους στο εικαστικό τώρα της πόλης που η τέχνη σπαρταράει, όπως τα φραπόγαλα στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης - να τον πιεις να στανιάρεις - και οι σαγιονάρες των γιαπωνέζων τουριστών στην Αρεοπαγίτου. Ναι, σε λίγο η Αθήνα θα βυθιστεί στη ραστώνη του θέρους και η τέχνη θα ξαναζωντανέψει από τον Σεπτέμβριο. Άρα, συνεχίζεις ακάθεκτα, μετά τη στάση, με μια περασιά από τη Στοά Κοραή. Εκεί στην γκαλερί Στοart, η εκ Βερολίνου αφιχθείσα απόδημη ζωγράφος Ανδρονίκη Χειλά σκοράρει πίνακες όπου και πάλι ο εξπρεσιονισμός κάνει παιχνίδι και το δίπολο θάνατος και ζωή κωδικοποιείται στα έργα της νέας της ενότητας με τίτλο «πΑΡΟΝ». 

Καλά πας, ναι, για Πειραιά. Εκεί που η στριτ αρτ του INO κοσμεί υπό μορφή μιας υπεργιγάντιας τοιχογραφίας την κάτοψη του ξενοδοχείου «Φίλον». Έξω από τα εγκιβωτισμένα περιβάλλοντα «φιλοξενίας» της τέχνης, out of the box, στους δρόμους όπου είναι το φυσικό της περιβάλλον, η κοπέλα που ζωγραφίζει ο INO, με ολόκλειστα μάτια και πόζα «δεν ξέρω ποια είμαι, τι θέλω και τι μου συμβαίνει», διαθέτει όλα τα προσόντα ώστε να φέρει την ονομασία Lost. Και να διατρανώνει την πεποίθηση πως πέρα από τους βάνδαλους μαρκαδοράκηδες ή τους σπρεϊτζήδες χωρίς τάλαντο, ο INO είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα σ' αυτό που λέγεται δημόσια τέχνη. 

Ξεκινά αυτή την Κυριακή. Είναι μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση, και προσοχή, γιατί μπορεί να σε χαλάσει. Βέβαια, αν το κάνει, αυτό πάει να πει πως ο Dries Verhoeven τα κατάφερε, γιατί αυτός ήταν ο σκοπός του. Ο φρέντο είναι για να σε ξυπνά, το φίνγκερφουντ για να σου παίρνει την πείνα, και η τέχνη για να μας ταρακουνά συναισθηματικά πρώτα από όλα. Τι να τις κάνεις τις βόλτες στα μουσεία και τις γνώσεις τις εγκυκλοπαιδικές, αν το πρωτεύον της μετά το βίωμα-παράσταση δεν είναι η διαταραχή από τη νιρβάνα του θεατή; Επομένως, ναι, η επιλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Αθηνών με αυτό το έργο σε αυτό στοχεύει: να δεις τις ειδήσεις ανάποδα και, αντί να χαζεύεις τα θύματα στην οθόνη, να νιώσεις πώς είναι όταν ο κανόνας αντιστραφεί και τα θύματα βλέπουν εσένα. Εμπειρία.

Με την ψυχή στο στόμα, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ, άλλωστε είχες και τους λόγους, πιθανόν! Γιατί πραγματικά αξίζει, έστω και σε εκδοχή last chance, να κατέβεις στην Γεωπονική Σχολή της Ιεράς Οδού. Εκεί όπου ολοκληρώνει την τρίμηνη παρουσία της η έκθεση «ΓΕΩμετρίες». Τέχνη, φύση, εναλλακτική προοπτική αστικής διαβίωσης, τροφές, καλλιέργειες και πώς περικυκλωμένοι από μια ασφυκτικού μπετόν Αθήνα μπορούμε να βιώσουμε έμπρακτους μικρούς παράδεισους και κύτταρα - πρόδρομους ενός άλλου οικολογικού και πιο «σκεπτόμενου» μέλλοντος. Ολοκληρώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο, so run, baby, run! 

Με την ψυχή στο στόμα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, άλλοστε είχες και τους λόγους, πιθανόν! Γιατί πραγματικά αξίζει έστω και σε εκδοχή last chance, να κατέβεις στην Γεωπονική Σχολή της Ιεράς Οδού. Εκεί όπου ολοκληρώνει την τρίμηνη παρουσία της η έκθεση " ΓΕΩμετρίες". Τέχνη, φύση, εναλλακτική προοπτική αστικής διαβίωσης, τροφές, καλλιέργειες και πώς περικυκλωμένοι από μια ασφυκτικού  μπετόν Αθήνα, μπορούμε να βιώσουμε έμπρακτους μικρούς παράδεισους και κύτταρα - πρόδρομους ενός άλλου οικολογικού και πιο " σκεπτόμενου" μέλλοντος. Ολοκληρώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο, so run baby, run! 

Στην Πειραιώς. Στο Μπενάκη, για τη Δάφνη Κοκκίνη και την πλατφόρμα werkraum, που καλεσμένη του Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει μια εντυπωσιακή εγκατάσταση με τίτλο «Αγαθόφρων/ Ο Άτλας του Συλλέκτη». Από το Παρίσι στην Ανδρίτσαινα, ποια είναι η ιστορία των βιβλίων αλλά και του ιδιοκτήτη τους, που αποφασίζει ως συλλέκτης να μην τα κρατήσει για τον εαυτό του, μα να τα δωρίσει υπό μορφή ευεργεσίας στη νεοσύστατη ελεύθερη Ελλάδα μετά την επανάσταση του 1821; Τι πάει να πει πάθος, όριο, κοινωνικό χρέος, αίσθηση αποστολής αλλά και περιπέτεια, αφού η βιβλιοθήκη του Αγαθόφρωνα Νικολόπουλου πέρασε χίλια μύρια δύσκολα, έως ότου καταφέρει να συντηρηθεί και να γίνει, επιτέλους, κτήμα όλων. Αυτή είναι η ιστορία που θα δείτε υπό μορφή βιωματικής εγκατάστασης. Και θα σας αποζημιώσει που αποφασίσατε να ξοδέψετε τόσο ωραία και δημιουργικά και τέρμα κουλτουριάρικα το Σαββατοκύριακό σας, αντί να σουρλουλάρετε από εδώ κι από εκεί, ξοδεύοντας ένα κάρο φράγκα! Έξω η τέχνη που θα δεις μένει για πάντα καρφωμένη στο μυαλό. Για πάντα...