Ο Αλέξανδρος Φιλιππίδης φωτογραφίζει και γράφει για τα 5 χρόνια A.V.
Η πόλη μου είναι δημοκρατική, πάνω στο σώμα της βρίσκεις τα πάντα. Ηπειρώτικα γεφύρια, φυτά της Αυστραλίας, γυάλινα κτίρια των σκοτεινών χώρων, εδώ γίνονται τα πειράματα να δούμε πόσοι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί χωρούν αντάμα κι όλα τα δέχεται η πόλη μου, από την εποχή των αρχαίων της κατοίκων είχε κολόνες και τώρα ακόμη περισσότερες. Κολόνες πράσινες, γκρι, καφέ, θαλασσιές, μαύρες και τελευταία κίτρινες. Κολόνες με καλώδια, κολόνες με ηχεία, κολόνες με κάμερες, κολόνες με άλλες κάμερες, κολόνες με φωτάκια, κολόνες με ρολόγια που πάντα δείχνουν άλλη ώρα, κολόνες με φωτογραφίες, κολόνες με σήματα, κολόνες με κατευθύνσεις, κολόνες με λέξεις, ακόμα και κολόνες σκέτες, με τίποτα. Τι ωραία που τώρα ακουμπώ την πλάτη μου σε μια φιλόξενη κολόνα, ξαποσταίνω και ανασηκώνω το δεξί πόδι, η πατούσα στην κολόνα, στηρίζω στο μηρό την τσάντα μου και ψάχνω για τσιγάρο, τι καλά που βάλαμε κολόνες και βάλαμε και τασάκια. Άντε, γεια σου τώρα.
12°
