Η ηθοποιός Τζούλη Σούμα μιλάει στην ATHENS VOICE για τη δική της Αθήνα.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Το να ζει στην πόλη, να την αγαπά και να τη χαίρεται στα καλά και τα άσχημά της προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο γι' αυτήν.
Το πρώτο σας διαμέρισμα;
Ζω στο πατρικό σπίτι της μητέρας μου, στη Λαμπρινή. Αυτό ήταν και το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Μετακόμισα μόνο δύο φορές, σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Κυψέλη, για μικρό χρονικό διάστημα, και σε ένα άλλο διαμέρισμα στο λόφο του Στρέφη.
Η πρώτη σας δουλειά;
Ιδιαίτερα γαλλικών σε παιδιά, πριν ακόμη πάρω το πτυχίο Γαλλικής Φιλολογίας.
Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάστε;
Tα υπέροχα θέατρα της Αλεξάνδρας. Το «Αλίκη», το «Παρκ», το «Μετροπόλιταν». Θυμάμαι τους γονείς μου να με κρατούν από το χέρι, να είναι καλοκαίρι, να βγαίνουμε από το θέατρο «Αλίκη», να έχω ένα πλατύ χαμόγελο. Ο καιρός να είναι γλυκός και αυτό να είναι μια θύμιση παλιάς, καλής Αθήνας.
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σας;
Να συνεχίσω να βλέπω ανθρώπους εξαθλιωμένους να ψάχνουν στα σκουπίδια, να συνεχίσει η τρομακτική εγκληματικότητα και παραβατικότητα στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε πολλές συνοικίες. Θα ήθελα η Αθήνα να αποκτήσει το πρόσωπο που της αξίζει, να βοηθηθούν όλοι οι άστεγοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και να μην υπάρχουν σημεία εξαθλίωσης, ενώ, παράλληλα, οι Αθηναίοι να μπορούν ανά πάσα στιγμή να κυκλοφορήσουν στο κέντρο της πόλης, χωρίς να φοβούνται τις «δύσκολες ή επικίνδυνες» περιοχές.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους.
Βιαστικοί και θυμωμένοι.
Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους.
Ανεκτικοί και ευγενείς. Λέω δύο, αλλά νομίζω ότι μπορώ να τα συνδυάσω.
Τι σας λείπει από την Αθήνα της παιδικής σας ηλικίας;
Κηποθέατρα, μήλα στους δρόμους έξω από τα σπίτια.
Τα 3 πράγματα που σας αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Το πόσο λίγο απέχει το κέντρο της πόλης από τη θάλασσα. Το ιδανικό κλίμα. Το γεγονός ότι διατηρεί κάτι από την αίγλη και τη γοητεία του παρελθόντος, παρόλο που σαν πόλη ασχημαίνει σε διάφορα σημεία.
Aν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην Αθήνα ποιο θα ήταν αυτό;
Την ασφάλεια των πολιτών και την καθαριότητα. Είναι εντελώς απαραίτητα, για να φτάσουμε να θεωρούμε ότι η Αθήνα μοιάζει πραγματικά με ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Αγαπημένος αθηναϊκός ήχος;
Επειδή χρησιμοποιώ πάρα πολύ τα μέσα είναι ο ήχος του λεωφορείου όταν φτάνει στη στάση.
Ποιος σκηνοθέτης θα θέλατε να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Εννοείται ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης. Ο Γούντι Άλεν. Υπήρχε και ένα πρότζεκτ με γυρίσματα σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη. Είχα αποφασίσει ότι θα έκανα τα πάντα για να συμμετέχω, ακόμα και ως κομπάρσος. Είχαν γίνει σε Ρώμη, Βαρκελώνη, Παρίσι. Δεν ξέρω γιατί δεν έγιναν στην Αθήνα, αλλά θα ήταν, πραγματικά, ένα όνειρο ζωής.
Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν αυτό;
Η Μαρία Ναυπλιώτου, έτσι όπως ήταν, ως ιέρεια, στην αφή της Ολυμπιακής φλόγας.
Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της πόλης;
Ο Νικόλα Πιοβάνι.
Ποιο είναι το πιο ωραίο κτίριο στην πόλη;
Το Μέγαρο Υπατία.
Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχετε δει;
Όλες της δεκαετίας του ’50 και του ’60, που έδειχναν μια υπέροχη, φωτεινή, ζωντανή Αθήνα.
Ποιο είναι το πιο τυπικό αθηναϊκό πράγμα που δεν έχετε κάνει ποτέ;
Να αγοράσω σουσαμένιο κουλούρι από τους πλανόδιους πωλητές.
Aγαπημένο εστιατόριο;
Λατρεύω δυο εστιατόρια ελληνικής, αλλά και ευρωπαϊκής κουζίνας. Ο «Τζίτζικας και ο μέρμηγκας» στο Σύνταγμα και το «Agora» στη Σούτσου.
Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχετε ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Δυστυχώς, δεν έχω ζήσει σε κανένα μέρος του εξωτερικού. Θα μπορούσα, όμως, να μετακομίσω –αύριο κιόλας– στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Το πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα είναι η τεράστια φροντίδα και καθαριότητα που υπάρχει σε απίστευτα μεγάλο βαθμό. Η Αθήνα θεωρώ ότι είναι μια πόλη πάρα πολύ βρώμικη, παρατημένη στη μοίρα της, ενώ θα έπρεπε να λάμπει και να αστράφτει. Να είναι, δηλαδή, η πρωτεύουσα-κόσμημα της Ευρώπης. Το πλεονέκτημα που έχει η Αθήνα είναι ότι απέχει λίγα χιλιόμετρα από την καταγάλανη θάλασσα, αλλά και από πανέμορφο βουνό. Ότι, δηλαδή, έχεις τη δυνατότητα να είσαι από το κέντρο της Αθήνας στην Πάρνηθα ή στη Βουλιαγμένη μετά από λίγα χιλιόμετρα. Σε ελάχιστες πρωτεύουσες της Ευρώπης έχεις αυτό το προσόν, για να μην πω σε καμία.
Αγαπημένη αθηναϊκή θεατρική αίθουσα;
Στο θέατρο που φιλοξενεί το «Ανατόλ», το θέατρο «Άλμα», που είναι ένα θεατρικό κόσμημα. Είναι υπέροχο θέατρο, υπερσύγχρονης τεχνολογίας. Είναι θεατρική «αγκαλιά» για όλους τους θεατρόφιλους. Φιλοξενεί από νεανικές και πειραματικές παραστάσεις μέχρι και κλασικά ανεβάσματα θεατρικών έργων. Οι αίθουσες, η ατμόσφαιρα και η καλαισθησία του θεάτρου αυτού είναι, πραγματικά ,υποδειγματικές.
Στο Ηρώδειο. Πιστεύω είναι μεγάλη τύχη κάποιοι καλλιτέχνες να ερμηνεύουν κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης και κάποιοι θεατές να έχουν τη τύχη να παρακολουθούν παραστάσεις σε αυτόν τον χώρο κάτω από τον Ιερό Βράχο.
Ποιο είναι το πιο τρελό ερμηνευτικό σας όνειρο;
Να πρωταγωνιστήσω σε μια ταινία του Γούντι Άλεν στη Νέα Υόρκη!
Πώς σας ακολουθεί η τηλεοπτική επιτυχία των Δύο Ξένων όλα αυτά τα χρόνια;
Οι «Δύο Ξένοι» μπορούμε να πούμε πια ότι είναι ένα κεφάλαιο στο τηλεοπτικό γίγνεσθαι. Νομίζω ότι σε κάποια έρευνα έχει βγει μία από τις πέντε καλύτερες τηλεοπτικές σειρές. Με ακολουθεί η αγάπη του κόσμου, παρότι έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη προβολή. Για μένα αποτελεί μια πολύτιμη, γλυκιά και τρυφερή ανάμνηση, που έχω φυλάξει. Αποτελεί παρελθόν και ανατρέχω με χαρά και συγκίνηση όταν χρειαστεί. Ο δρόμος, τηλεοπτικός και, κυρίως, θεατρικός, τα τελευταία χρόνια είναι μακρύς, αλλά, δυστυχώς, όχι τόσο προβεβλημένος, όσο μια τεράστια τηλεοπτική επιτυχία. Μου αρέσει η τηλεόραση, την αγαπώ, την σέβομαι και ελπίζω να βρεθεί μια επόμενη σειρά στην οποία θα μπορέσω να συμπράξω, που να πληροί τις προϋποθέσεις. Θέλω να συμμετέχω σε αυτήν με όλη μου την ενέργεια και με όλη μου την δημιουργική διάθεση.
Ποιος ήταν ο πρώτος θεατρικός σας ρόλος;
Στην παράσταση «Μερικοί το προτιμούν καυτό» σε σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου στο θέατρο Βέμπο τη σεζόν 1994-1995, που παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία.
7 γυναίκες, 7 ηρωίδες, 7 διαφορετικοί ρόλοι. Πώς ισορροπείτε σε αυτή τη δύσκολη αναμέτρηση στην παράσταση «Ανατόλ»;
Προσπαθώ να ισορροπήσω σε κάθε παράσταση η αλήθεια είναι, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και κατακτημένο, όσο αφορά τη σκηνή και το χώρο του θεάτρου. Αλλά, πραγματικά, με τεράστια χαρά, σχεδόν ηδονική χαρά, ισορροπώ μεταξύ αυτών των επτά ηρωίδων. Με, σχεδόν παιδικό, ενθουσιασμό, με απίστευτη, όμως, αφοσίωση και δουλειά, βρέθηκαν αυτές οι επτά ηρωίδες και παρουσιάζονται ανάγλυφα στη σκηνή, με την αμέριστη, όμως, βοήθεια του σκηνοθέτη μας, Γιάννη Βούρου και φυσικά των δύο συμπρωταγωνιστών μου, Πέρη Μιχαηλίδη και Βαγγέλη Παπαδάκη, γιατί στο θέατρο «παίζεις πινγκ-πονγκ» με τους συμπρωταγωνιστές σου και μέσω της αλληλεπίδρασης ολοκληρώνονται οι ρόλοι που καλείσαι να ερμηνεύσεις.
Τι θα πάρουν μαζί τους οι θεατές;
Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να αισθανθεί ο θεατής τη διάθεση να ζήσει, να αγαπήσει και να απολαύσει τον έρωτα. Μέσα από γλυκές, αστείες, φαρσικές και συγκινητικές στιγμές, οι θεατές βγαίνουν έτοιμοι να ερωτευθούν, να ζήσουν και να «ρουφήξουν» τη ζωή, όπως λέει ο πρωταγωνιστής, με το ελάχιστο δυνατό κόστος.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κρατάτε από τον ρόλο της «Μήδειας» που ερμηνεύσατε στο Μπάγκειον;
Έχω τεράστια συγκίνηση για την αποδοχή και την αγάπη του κόσμου για αυτήν την παράσταση. Σε αυτήν την ανάγνωση του σκηνοθέτη μας, του Δημήτρη Γεωργαλά, κρατάω ένα αίσθημα μεγάλης χαράς που επέλεξε ο σκηνοθέτης εμένα για τον ρόλο της Μήδειας. Τον ευχαριστώ βαθιά, μέσα από την καρδιά μου και κρατάω την δύναμη που μου αποκάλυψε, όχι μόνο ως προς τις ερμηνευτικές ικανότητες, αλλά και μια μεγάλη δύναμη ψυχής, να διευρύνω και να εξερευνήσω τον ψυχισμό μου και να περάσω πάνω από τα όρια, τις δυνατότητές μου στο ρεπερτόριο του θεάτρου. Νιώθω σαν την ολυμπιονίκη, την Χριστίνα Στεφανίδη που έβαζε τον πήχη όλο και πιο ψηλά. Δεν σας κρύβω ότι χαίρομαι πολύ και αισθάνομαι πραγματικά σαν αθλητής που μετά τη σκληρή προπόνηση 25+ ετών που είμαι στο θέατρο, έφτασε στο υψηλότερο σημείο απόδοσης και ερμηνείας, σύμφωνα με τις κριτικές και το κοινό.
Τι σας γοητεύει περισσότερο στο θέατρο;
Αυτό που με γοητεύει είναι η αλληλεπίδραση που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή ζωντανά με το κοινό. Όταν αισθάνεσαι ότι υπάρχει εκείνο το αόρατο μαγικό νήμα, που συνδέει τον ηθοποιό πάνω στη σκηνή με τον θεατή. Όταν καταφέρνουμε να τον κάνουμε να γελάσει, να συγκινηθεί, να μείνει ακίνητος. Θέλουμε να μετακινηθεί κάτι μέσα του και να φύγει εντελώς διαφορετικός από το θέατρο. Αυτός είναι ο στόχος και το θέλω μας.
ΙΝFO Η Τζούλη Σούμα είναι ηθοποιός. Πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων» του Άρτουρ Σνίτσλερ στο θέατρο Άλμα μέχρι τις 6 Νοεμβρίου ενώ ακολουθεί μια μικρή περιοδεία της «Μήδειας» σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και στο θέατρο «Ροές» στην Αθήνα.
16°
