1. Τα τροχοφόρα που κινούνται στους πεζόδρομους και τα πεζοδρόμια.
2. Τα αντιαισθητικά αγάλματα του Αβραμόπουλου κι όχι μόνο.
3. Οι πορείες – καταλήψεις – απεργίες – επεισόδια – λιτανείες – δρόμοι (κι ας παίρνω κι εγώ μέρος ’ αυτούς) ποδηλατικοί αγώνες – παρελάσεις – πολιτικές συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις κλπ, που «στραγγαλίζουν» την πόλη.
4. Το ότι είναι μια πόλη καπνιστών: οι απαγορεύσεις δεν τηρούνται, οι γόπες δε λογίζονται καν σκουπίδι κ.λπ.
5. Η μικρο-ρύπανση στην οποία συμβάλλουν πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι κάτοικοι.
6. Η ρύπανση ειδικά στα πανεπιστήμια και τα σχολεία, έτσι που η εξωτερική όψη τους, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη, να μη θυμίζει πανεπιστήμια ή σχολεία.
7. Οι ανεξέλεγκτες καμπάνες και τα ακόμα πιο ανεξέλεγκτα μεγάφωνα των εκκλησιών, ειδικά στις μεγάλες γιορτές τους.
8. Το ότι οι οδηγοί κορνάρουν, μαρσάρουν, «πειράζουν» τις εξατμίσεις των οχημάτων και βάζουν την (όποια) μουσική τους στη διαπασών, χωρίς να έχουν να φοβηθούν τίποτα από αστυνόμευση.
9. Το ότι ενώ βρισκόμαστε λίγα χιλιόμετρα από τη θάλασσα, δεν έχουμε συνείδηση –εξαιτίας των οικοδομών, των μπαζωμένων ακτών και κυρίως των παραλιακών δρόμων- ότι είμαστε παραθαλάσσιοι.
10. Το ότι δε βρέθηκε ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας να μεταστεγάσει την προεδρική φρουρά από τον Εθνικό Κήπο και να φυτέψει δέντρα στα πολλά στρέμματα του γελοίου αυτού στρατοπέδου.
16°
