Τον τελευταίο καιρό συζητούσαμε ότι πρέπει να μεταφέρουμε την τέχνη μας σε περιοχές της Αθήνας που δεν συνηθίζουμε να επιλέγουμε για να βάψουμε. Αυτή είναι η δύναμη του graffiti, να μιλάς με το έργο σου σε όλη την πόλη. Είναι μοναδικό το συναίσθημα όταν βάφεις σε μία από αυτές τις γειτονιές που σου θυμίζουν τα παιδικά σου χρόνια, τότε που όλα ήταν πιο απλά, τα πάντα άρχιζαν και τελείωναν στη γειτονιά! (πολύ ρομαντικό αυτό, αλλά έτσι είναι).
Λίγους μήνες μετά μας ανάθεσαν να διακοσμήσουμε εικαστικά την πρόσοψη ενός κτιρίου που λειτουργεί ως φούρνος και βρίσκεται στο Μενίδι. Το σκηνικό που αντικρίσαμε ταυτιζόταν με τις σκέψεις μας – η ευκαιρία μάς χαμογέλασε.
Για αυτό κι εμείς θελήσαμε να ξεφύγουμε λίγο από τα συνηθισμένα και να ξεχάσουμε τα φανταχτερά χρώματα και τις σκληρές φόρμες που έχει η τέχνη του graffiti. Αφήσαμε για λίγο τα σπρέι στο εργαστήριο και πήραμε πινέλα, έτσι για να σεβαστούμε την καλή (ή κακή) οπισθοδρομικότητα και την πιο λαϊκή νοοτροπία των δυτικών προαστίων της Αθήνας.
Η βασική εικόνα της σύνθεσης είναι επηρεασμένη από την εικονογράφηση της «Εγκυκλοπαίδειας» του Ντενί Ντιντερό (γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας) με θέμα την αρτοποιία. Η θεματική εμπλουτίστηκε από στοιχεία του χαράκτη Γιώργη Δ. Βαρλάμου και επιρροές από το ρώσο εικονογράφο Μπιλιμπίν.
Το έργο κράτησε δέκα μέρες λόγω καιρικών συνθηκών, τα υλικά είναι πινέλα και ακρυλικά εξωτερικού χώρου, οπότε και εμείς δημιουργήσαμε ένα δικό μας φυσικό φούρνο μέσα στο δάσος σε αυτό το ιδιαίτερο τριώροφο κτίριο.
12°
