Ο χρόνος πάλι… Δεκαετία του ’80. Τολμηρά χτενίσματα, εξαντρίκ ντυσίματα, «Μουσικόραμα» και χαμένες περιουσίες στα φλιπεράκια. Η πραγματικότητα της εποχής όπως τη ζήσαμε, και η ιδεατή εκδοχή της, σαν ένα σύστημα κατόπτρων βγαλμένο από τα εξωραϊσμένα πλάνα του Stranger Things.
Το να μεγαλώνεις στα eighties σήμαινε ένα πολύ συγκεκριμένο σύστημα αισθητικών αξιών, και ας ήσουν και ροκάς, ας ήσουν και καρεκλάς. Τα eighties προϋπέθεταν πόστερ από το πάτωμα ως το ταβάνι του παιδικού δωματίου σου που πάσχιζε να βγάλει γένια και να μεγαλώσει, αυτοκόλλητα σε κάθε διαθέσιμη επιφάνεια, κασέτες πεταγμένες εδώ και εκεί, καθώς και γενικευμένη, χαοτική ακαταστασία, σαν δήλωση ταυτότητας και πρώτη επανάσταση απέναντι στο προγονικό σου σπίτι. Ήταν πιο εύκολο να πιστέψεις στο μέλλον όταν το έβλεπες σε γιγαντιαία προοπτική στο «Αφισόραμα» και το πλοηγούσες στο joystick του πρώτου σου Commodore 64.
Οι φωτογραφίες του αφιερώματος δεν έχουν ελληνική προέλευση, επομένως δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού που λέμε «τα δικά μας eighties». Έχουν όμως, όπως και οι αναμνήσεις μας, την αισθητική μιας πολύ συγκεκριμένης εποχής, τα χρώματα μιας κονκάρδας, τη συλλογή t-shirt με σιδερότυπα από το «Αγόρι», τα αραβουργήματα με φυσοκάλαμα και μονωτική ταινία, τα BMX, τα διπλοκασετόφωνα, τις συνθετικές φόρμες Adidas, τη μελαγχολία του κυριακάτικου απογεύματος, λίγο πριν την τελική στροφή της Δευτέρας και του ξυπνήματος για σχολείο. Το Vintage Everyday συνέλεξε τα στιγμιότυπα, εμείς διακρίναμε τις ομοιότητες. Orange Juice ή Minor Threat; George Michael ή Cure; Duran Duran ή Depeche Mode; Κοίταξε προσεκτικά, και μπορεί να ανακαλύψεις τον εαυτό σου στις εικόνες που ακολουθούν. Έχουν πλάκα!
14°
