Ο καθηγητής Γενετικής Μανώλης Δερμιτζάκης γράφει για το δικό του Ηράκλειο
Όταν κάποιος σκέφτεται το Ηράκλειο στην Κρήτη, σίγουρα δεν του εμπνέει καλοκαίρι με τον συμβατικό τρόπο. Μια πόλη γεμάτη κτίρια τοποθετημένα άτακτα στον χώρο, πολύς κόσμος μαζεμένος στην πλατεία των «Λιονταριών», ρυμοτομία που θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν για σχολές πολεοδομίας, και ψηλά τείχη που δημιουργούν μια απόσταση από τη συχνά αγριεμένη θάλασσα. Κι όμως το Ηράκλειο μυρίζει παντού καλοκαίρι ακόμα και τον χειμώνα.
Γεννημένος στο Ηράκλειο, στο γνωστό νοσοκομείο «Βενιζέλειο», είχα πάντα μια χαρούμενη διάθεση όταν το επισκεπτόμουνα. Παρόλο που πέρασα 6 χρόνια εδώ ως φοιτητής, οι πιο δυνατές αναμνήσεις καλοκαιριού ήταν όταν ήμουνα επισκέπτης, πριν ή μετά τα φοιτητικά μου χρόνια. Από μικρός θυμάμαι τις σύντομες πτήσεις ή τα ολονύχτια ταξίδια με το πλοίο με τους γονείς μου. Θυμάμαι τις μεγάλες βόλτες που έκανα με τον πατέρα μου την πρώτη μέρα που φτάναμε στο Ηράκλειο. Μια κλασική βόλτα στα μαγαζιά, γιατρεία, φαρμακεία και γραφεία φίλων, για να «ανακοινώσουμε» την άφιξή μας, μία από τις πιο αγαπημένες στιγμές μου με τον πατέρα μου στα παιδικά μου χρόνια. Και μετά από πολλές αγκαλιές, κεράσματα, πολλά νέα και την απαραίτητη εξιστόρηση γεγονότων από την παιδική ηλικία τους, καταλήγαμε στη θεία μας που αν και δεν μας περίμενε είχε... έτσι απλά φτιάξει για τα δυο αγόρια της και το θείο τέσσερα διαφορετικά φαγητά και σε μεγάλες ποσότητες!
Το Ηράκλειο όμως είναι και το μέρος που αποτελεί μόνιμο προορισμό κάθε καλοκαίρι από τότε που έκανα τη δική μου οικογένεια. Είναι η χαρά για τα παιδιά μου να δουν ξανά τη γιαγιά και παλιότερα και τον παππού, να πάνε βόλτα, να φάνε παγωτό και να παίξουν ποδόσφαιρο με τον ξαδερφό τους έξω από την εκκλησία του Αγίου Τίτου. Είναι η χαρά της συζύγου μου να κάνει βόλτες στους πεζόδρομους του Ηρακλείου, να συναντήσει κόσμο, να δει τι κυκλοφορεί στα ελληνικά μαγαζιά και να καταλήξουμε όλοι μαζί σε ένα μικρό ταβερνάκι για φαγητό το μεσημέρι.
Όλα αυτά λοιπόν μυρίζουν καλοκαίρι στο Ηράκλειο. Μια πόλη που είναι τόσο κοντά στη θάλασσα αλλά και τόσο μακριά, με όλη της την άτακτη δόμηση αλλά και τη ρομαντική ανοργανωσιά της, με τον φιλόξενο κόσμο της και τα αμέτρητα μπαράκια και καφέ. Μια πόλη που μυρίζει καλοκαίρι ακόμα και τον χειμώνα.
*Ο Μανώλης Δερμιτζάκης είναι καθηγητής Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Γενεύης και Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας & Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ)
