Η Σαντορίνη είναι έμπνευση, το νησί των ηλιοβασιλεμάτων, της επιβλητικής ομορφιάς, το νησί μιας χαμένης ιστορίας στον ωκεανό. Και η ιστορία αυτή «αναβλύζει» όταν κοιτάς την Καλντέρα και την άγρια ηρεμία του τοπίου. Είναι ένα νησί που μπορεί να σε εμπνεύσει να γράψεις, να φωτογραφίσεις, να σκεφτείς, να δημιουργήσεις, πόσω μάλλον όταν τη ζεις σε ανοιξιάτικους χαλαρούς ρυθμούς. Τον Απρίλη όλα παίρνουν μία πιο μαγευτική υπόσταση και μοιάζουν γαλήνια. Ο κόσμος είναι αρκετός για να κρατάει το νησί ζωντανό και να επιτρέπει στους ταξιδιώτες να ονειροπολούν και ο ήλιος καίει τόσο ώστε η βόλτα με τη γουρούνα να σου καίει ευχάριστα το δέρμα και το αεράκι να σε δροσίζει. Ποτέ δεν μπορούσα να καταλήξω αν προτιμώ την κοσμοπολίτικη θέα από τα Φηρά, τη γαλήνια θέα από το Ημεροβίγλι ή το γοητευτικό ηλιοβασίλεμα της Οίας – ούτε αυτήν την φορά κατέληξα. Κατέληξα όμως πως για μένα το νησί αυτό είναι ένα «θαύμα» στο Αιγαίο Πέλαγος που όσο κι αν περάσουν τα χρόνια, όσοι τουρίστες και να έρχονται κάθε μήνα, η ενέργεια του και η μυστικιστική, γαλήνια ατμόσφαιρα του δεν θα αλλοιωθούν.
12°
