Είναι κάποια μέρη που τα κρατάς «καβάντζα» για μια ειδική περίσταση Τα φυλάς υπομονετικά για να έχεις κάπου ιδιαίτερα να πας όταν θα είσαι ερωτευμένος μέχρι θανάτου ή όταν θα έχεις άπλετο χρόνο και δεν θα είσαι απλά σκαστός από τη δουλειά για ένα τριήμερο. Έχεις μάλλον βαθιά ριζωμένη τη πεποίθηση ότι σε αυτά τα μέρη αξίζει να πας μόνον όταν η τσέπη σου θα είναι παραφουσκωμένη. Δε σου κάθεται καλά βρε παιδί μου να βρεθείς εκεί και να υπολογίζεις τόσα για φαγητό, τόσα για ποτό, τόσα για καφέ. Porca miseria! Είναι αυτά τα μέρη που από μόνα τους τα λες «τέλεια σκηνικά». Και ως τέτοια θέλεις να τα ζήσεις. Στο έπακρο. Σας ταξιδεύουμε σήμερα με το «Ελληνικό Πανόραμα» στο πιο κινηματογραφικό ίσως από αυτά. Γραφική αλλά και μυστηριώδης, η Μονεμβασιά είναι ένας από αυτούς τους προορισμούς που δε θέλεις να ξοδέψεις ασυλλόγιστα. Γιατί δεν είναι απλά ένα σκηνικό. Η Μονεμβασιά είναι «το τέλειο σκηνικό».
Έχει σύμμαχο, βλέπεις, τη Φύση. Αγκιστρωμένη στο Βράχο – εξ’ ου και «Γιβραλτάρ της Ανατολής» - και με ένα ορίζοντα θαλασσινό να σου παίρνει τα μυαλά η ιστορική Καστροπολιτεία είναι υπεράνω καιρού και εποχών. Με ήλιο και με βροχή, παραμένει πάντα απλά υπέροχη. Ο Χρόνος και η ίδια η Ιστορία, σύμμαχοί της εξίσου. Πέτρες, τείχη, καλντερίμια, πολεμίστρες, εκκλησιές, βενετσιάνικα ανάγλυφα. Όλα είναι εκεί για να σου σιγοψιθυρίσουν ιστορίες. Για το «Περιώνυμον Άστυ» που άλλαζε χέρια μέσα στους αιώνες. Ποτέ όμως δεν έχασε την αίγλη του. Ιστορίες, ιστορίες, ιστορίες. Γι’ αυτό το λόγο και μόνον η Μονεμβασιά θέλει το χρόνο της. Δεν είναι εύκολο να τα αφουγκραστείς όλα τούτα τρέχοντας με μια φωτογραφική στο χέρι σε 48 μόνον ώρες…. Σε μια μεσαιωνική πόλη πρέπει να μπεις και συ σε… ρυθμούς Μεσαίωνα. Και δεν είναι ακατόρθωτο τελικά. Απάτητη από αυτοκίνητα και μηχανές η Μονεμβασιά σε βοηθά να ξεχάσεις πανεύκολα την πόλη, το θόρυβο, το στριμωξίδι, το ατέρμονο κυνηγητό της καθημερινότητας. Σου επιβάλλει ένα ευεργετικό far niente όπου το πιο δύσκολο task είναι να διαβάσεις το βιβλίο σου κοιτάζοντας τον ορίζοντα και ρουφώντας απολαυστικά αργά τον καφέ σου. Κι ακόμα, να προγραμματίσεις – κάποια στιγμή - τη βόλτα από το μονοπάτι που κυκλώνει το Βράχο [μη διανοηθείς να μην το κάνεις!] Η άνοδος στην Άνω Πόλη δεν είναι, προς το παρόν, εφικτή μια και το ποθούμενο από πολλών ετών, οι ανασκαφικές και αναστηλωτικές εργασίες, είναι σε πλήρη εξέλιξη. Ας ξετυλίξουμε, όμως, το κουβάρι.
Αυτή τη φορά μείναμε στον ξενώνα «Γουλάς», ένα υπέροχο καταφύγιο καλλιτεχνών, με θέα πάνω από τις πολεμίστρες και με τη Δώρα να είναι πάντα στο πλευρό μας στα σχέδια που καταστρώναμε. Μια και ο ξενώνας είναι προνομιακά κοντά στην πύλη μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το μικρό και καλαίσθητο κατάστημα του Υπουργείου Πολιτισμού θα σας προμηθεύσει με τους κατάλληλους οδηγούς και όχι μόνον. Μετά πιάνεις τη «Μέση Οδό», τη ραχοκοκαλιά του Κάστρου για να κάνεις τη βασική διαδρομή έως το Κανόνι. Θα αποτίσεις, βέβαια, φόρο τιμής στο ποιητή [ποιητής στη Μονεμβασιά είναι ο Ρίτσος], θα μπεις στη Malva Gallery για να δεις τον επικοινωνιακό και street philosopher «ζωγράφο της Μονεμβασιάς» Μανώλη Γρηγορέα να δουλεύει με εμμονή και εκτυφλωτικά [πάντα] χρώματα το νέο του «εργόχειρο».
Θα κάνεις στάση στα γουστόζικα καφέ και θα απολαύσεις το ψάξιμο στις γραφικές καμάρες – καταστήματα με ενθύμια, προιόντα, κοσμήματα και αξεσουάρ. Για φαγητό, το κλασσικό «Κανόνι» με την προνομιακή για τη θέα της βεράντα που χωράει λίγους και τυχερούς, θα σε εισαγάγει στην ντόπια και τη παραδοσιακή κουζίνα ενώ το μεταμοντέρνο μεζεδοπωλείο «Βόλτες» θα σας τρελάνει με τους μεζέδες του σε ένα χώρο που όλα έχουν δουλευτεί με απίστευτο μεράκι. Η πλατεία του Ελκόμενου Χριστού με την ομώνυμη εκκλησία είναι ούτως ή άλλως σημείο αναφοράς και κορύφωση της όλης εμπειρίας, μαζί με την επίσκεψη στο ιστορικό κτήριο της Αρχαιολογικής Συλλογής. Πόσο μάλλον τις μέρες του Πάσχα όπου η κατανυκτική ατμόσφαιρα της ιδιαίτερης αυτής εκκλησίας θα σας μείνει για πάντα αξέχαστη. Και δεν ξέρεις ακόμα τις εκπλήξεις που σου επιφυλάσσει διαβάτη μου. Το γεγονός, πρώτα απ’ όλα, ότι ο Ιερός Ναός εορτάζει ανήμερα της Μεγάλης Πέμπτης αφού η Εικόνα του Ελκόμενου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποτύπωση της σκηνής της Άκρας Ταπείνωσης του Κυρίου. Δύσκολα θα απαντήσεις ναό που να εορτάζει κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Στη συγκεκριμένη ιστορική εκκλησία, εξάλλου, και σε μια ειδικά διαμορφωμένη κρύπτη φυλάσσεται ανοιχτή στο κοινό «η σημαντικότερη ίσως φορητή Εικόνα Σταύρωσης της Βυζαντινής Τέχνης». Το αριστούργημα της Παλαιολόγειας Περιόδου, το οποίο είχε γίνει αντικείμενο βανδαλισμού, κλαπεί, βρεθεί και [άψογα] συντηρηθεί, επέστρεψε το 2011 στη Μονεμβασιά και στο Ναό του Ελκόμενου όπου και φυλάσσεται μέσα σε ειδική προθήκη [κατασκευασμένη από την ίδια εταιρεία που έκανε την προθήκη της Τζιοκόντας στο Λούβρο].
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η 23 Μαίου είναι μια πανηγυρική μέρα για τη Καστροπολιτεία αφού εορτάζεται η επιστροφή αυτού του ανυπολογίστου αξίας θρησκευτικού και πολιτιστικού κειμηλίου στο τόπο του. Όσοι βρεθείτε για Πάσχα στη Μονεμβασιά, τόσο οι τυχεροί που θα βρείτε δωμάτια στο Κάστρο αλλά και οι υπόλοιποι που θα φιλοξενηθείτε στον ακμάζοντα νέο Οικισμό, το σίγουρο είναι πως θα βιώσετε ένα Πάσχα με ιδιαίτερο χρώμα. Η Άνοιξη θα συνηγορήσει σε αυτό και δεν είναι λίγο πράγμα να βρίσκεσαι στην Μονεμβασιά κατά την ωραιότερη εποχή της. Ο βράχος ολάκερος μετατρέπεται σε ένα κήπο με αγριολούλουδα και οι συστάδες από κίτρινες μαργαρίτες πνίγουν τις πλατείες και τις γωνιές, όπου φως. Ένα τέλειο σκηνικό Αναγέννησης. Αυτό, λοιπόν, το σκηνικό, σας καλούμε να το ζήστε σήμερα. Και το καλό σας σερβίτσιο χαρείτε το σήμερα και το καλό σας μπλουζάκι φορέστε το χωρίς τύψεις και τα ταξίδια που ονειρεύεστε βγάλτε τα από την καβάντζα και βάλτε τα μπροστά σήμερα κιόλας. Η ζωή είναι τώρα και ας της δώσουμε για καύσιμο το καλύτερο που διαθέτουμε, το καλύτερο που μπορούμε. «Εις υγείαν!»
Αφήνουμε για το κλείσιμο, ένα ποτήρι αρωματικού «Μαλβάζια» στη «Καμάρα του Βύρωνα», το cult στέκι της Μονεμβασιάς. Το θρυλικό κρασί που μνημονεύεται και από τον μέγα Σαίξπηρ [στο «Ριχάρδος ο 3ος»], ξαναζεί έπειτα από 17 χρόνια επίμονων και τιτάνιων προσπαθειών των ανθρώπων της Οινοποιητικής Μονεμβασίας. Μυρίζεις το άρωμά του και σαν το βάλεις στα χείλη σου είναι σαν να γεύεσαι την ίδια τη Μαλβάζια των Φράγκων, το Malmsey των Άγγλων, τη δική μας «ολοζώντανη» και πάντα πλανεύτρα καστροπολιτεία. Μένουμε εδώ. Στο «Ελληνικό Πανόραμα» και στο ανοιξιάτικο τεύχος ταξιδεύουμε χωρίς, μεν, τη δύναμη της κινούμενης εικόνας αλλά με τη δύναμη της Φαντασίας [και της Φωτογραφίας] σε αυτό το τόπο που, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ξέρει πώς να κάνει τη ψυχή σου να αγαλλιάσει και κυρίως να της δώσει απελευθερωτική έμπνευση. Είναι κάτι που σου το οφείλεις.
14°
