Κι αυτό το καλοκαίρι θα επιστρέψουμε στην Κω – δεν πρόκειται για «διακοπές» αλλά για αλλαγή κατοικίας. Εδώ, όπου έχουμε ενστερνισθεί τις συνήθειες των υποκειμένων της τοπικής κοινωνίας, δηλαδή τη διαστολή του εργασιακού χρόνου για μερικούς μόνο μήνες. Επομένως μετατρέπουμε το θερινό υπό διάθεση χρόνο σε αναντικατάστατη αξία χρήσης για συγγραφή και συζήτηση.
Από το ευρύχωρο μπαλκόνι μας συλλαμβάνουμε στο οπτικό του πεδίο τόσο το λυκαυγές όσο και το λυκόφως, από τον Αδωνίτη ως τις βραχονησίδες που ζώνουν δυτικά την Πόθια. Στο κέντρο χύνεται η μεσογειακή θάλασσα, περατή και συνάμα αινιγματώδης για όσα κρύβει στη στεριά με τον ίδιο τρόπο όπως και στο βυθό της, ανάμεσα από καμιά δεκαριά υψηλόκορμα κυπαρίσσια αραιοφυτεμένα. Από την άλλη πλευρά απλώνεται η αυλή μας με τις πολύχρωμες τριανταφυλλιές, τις λευκές και κόκκινες πικροδάφνες, την αειθαλή βουκαμβίλια, τους ιβίσκους, τις λεμονιές και την πορτοκαλιά, τη δάφνη και το κλήμα. Στο οπτικό πεδίο του μπαλκονιού μας, πεντακόσια μέτρα από την αμμουδερή θάλασσα, στη βόρεια ακτή της Κω, ανάμεσα από γεωργούς και ξενοδόχους, αναδύθηκε μια άνοιξη το περιβόλι μας. Αντιμέτωπο στη συγκέντρωση των τουριστικών υπηρεσιών σε ολιγοπώλια του “all inclusive”, που απειλεί θανάσιμα πάμπολλες οικογενειακές μικροεπιχειρήσεις. Από πολλές πλευρές έχει θεματοποιηθεί η Κως, ως αυτοδύναμος τόπος αναφοράς, από την ελληνική και την παγκόσμια λογοτεχνία. Τόσο παλαιότερα όσο και πρόσφατα έως σήμερα ισχύει ό,τι έγραφε το 1977 ο Lawrence Durrell: το νησί μας «έχει πολλούς διακεκριμένους φανατικούς οπαδούς». Το σύνολο αυτών των λογοτεχνικών μαρτυριών έχουμε συλλέξει και υπομνηματίσει στο βιβλίο μας: «Μια πόλη στη λογοτεχνία: Κως» (Αθήνα 2006, εκδόσεις Μεταίχμιο).
* Ο Παναγιώτης Νούτσος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο
Ιωαννίνων και η Μαρία Χατζηγιακουμή διδάκτωρ Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
12°
