Thass.o.s. Η περιγραφή ξεκινάει με ναυάγιο καραβιού στη μέση περίπου της παραλίας. Τα νερά είναι γαλάζια, ακόμη δεν ξέβαψαν, ο ήλιος στη θέση του, τεράστιος και φωτεινός, κι οι μέλισσες έχουν στήσει από νωρίς χορό. Η περιγραφή, άκρως κινηματογραφική. Έτσι βρήκαμε την παραλία της Χρυσής Αμμουδιάς…
Κι εκεί που χαλαρώνεις κι απολαμβάνεις το γεγονός της ανακάλυψης αυτής, κάνουν είσοδο κάτι τύποι σαν τους Leningrad Cowboys και στήνουν την ομπρέλα τους. Εσύ έχεις ήδη σηκωθεί και τινάζεις την άμμο που ’χεις φάει απ’ τις σαγιονάρες τους. Σου χαμογελούν.
«Ρε φίλε, τι καράβι είναι αυτό; Πωωωω!» «Εμπορευόταν μπαμπακόσπορο, βούλιαξε το χειμώνα». «Μπαμπακόσπορο; Ρε φίλε, να βρούμε κι εμείς κάτι να εμπορευτούμε. Ελιές; Ντοματοπελτέ; Φασόλια; Όχι, πρέπει να βρούμε κάτι ιδιαίτερο… κάτι άλλο, τοπικό, σαν το καρυδάκι Θάσου. Φίλε, το βρήκα. Χασίς! Θα το βάλουμε κι εμείς σε βάζα: “Χασισάκι Θάσου”! Χρυσές δουλειές, σου λέω».
Η μνήμη μου έχει σβήσει τη συνέχεια… Ωστόσο, αν βρεθείς στη Θάσο, σημείωσε τα sos, μέλι και γλυκό του κουταλιού καρύδι.
16°
