Δεν είμαι γέννημα θρέμμα Μυκονιάτης, αλλά έρχομαι ανελλιπώς από το καλοκαίρι του 1986 κι έπειτα. Και καλοκαίρι για μένα σημαίνει περίπου 10 Μαρτίου με 15 Οκτωβρίου. Η σεζόν, όπως τη λέμε, πάντα ξεκινούσε όταν έβλεπα τις γιαγιάδες να βγαίνουν με τα πινέλα και τον ασβέστη για να φρεσκάρουν τα πεζοδρόμια και να υποδεχθούν τους τουρίστες που κατέφταναν φορώντας «σανδάλια-άσπρες κάλτσες» με τα κρουαζιερόπλοια. Περίπου από το καθολικό Πάσχα και μετά. Αυτά βέβαια είναι καρτ-ποστάλ αναμνήσεις. Το 2011 έχει σαφώς λιγότερο πινέλο, καθόλου ασβέστη και σίγουρα περισσότερη οργάνωση από ανθρώπους-αριθμομηχανές. Τα πολύ μεγάλα έργα και η κάποτε πολυπόθητη ανάπτυξη μας έκαναν να χάσουμε λίγο την αίσθηση του χρόνου, του μεγέθους και της σχέσης μας με τη φύση. Μας έκαναν εισπράκτορες-διαχειριστές που προσπαθούν με μόχθο να αντιμετωπίσουν την αθρόα συσσώρευση των επισκεπτών. Πάντως, σε αντίθεση με τα όσα λέγονται, στη Μύκονο πρέπει συνεχώς να δουλεύεις για να επιβιώσεις, εδώ έχω συναντήσει τους πιο εργατικούς υπαλλήλους και τους πιο τίμιους επιχειρηματίες.
Την κρίση που ζούμε την είδα θετικά, όσον αφορά τουλάχιστον το μέλλον του νησιού. Οι φιλοξενούμενοι «δήθεν επώνυμοι» φαίνεται να αλλάζουν προορισμό και ευτυχώς εγκαταλείποντας το νησί, μας «ελαφρώνουν» και από το αβάσταχτο στιλ τους. Αυτό βέβαια έχει σαν συνέπεια την πτώση κάποιου εσωτερικού τουρισμού τα Σαββατοκύριακα, την ίδια ώρα όμως ανεβαίνουν με ραγδαίους ρυθμούς οι επισκέπτες από Ανατολή (Ασία και Αραβία). Ο μέσος όρος ηλικίας των επισκεπτών, όπως και το οικονομικό τους επίπεδο, είναι ανεβασμένα, πράγμα που δημιουργεί την ανάγκη εκσυγχρονισμού επιχειρήσεων και καταλυμάτων. Για να είμαι δίκαιος πάντως, την αλαζονεία την οποία κατηγορήθηκε η Μύκονος ότι φιλοξένησε τη συναντούσα πιο έντονα τους χειμώνες στην Αθήνα και ψεύτικα παραφουσκωμένη ακόμα πιο πολύ στα lifestyle media. Εδώ στο νησί πάντως, όποιον και να δεις κυκλοφορεί με σαγιονάρες και βερμούδα, πίνει τον καφέ του ανάμεσα στους ντόπιους και ξεκουράζεται όπως όλοι μας στις διακοπές μας. Άντε να ’χει κι ένα φουσκωτό να πηγαίνει όταν τα μελτέμια το επιτρέψουν σε καμιά πιο έρημη παραλία – πόσο ακραίο μπορεί να είναι αυτό άραγε; Το πρόβλημα, ευτυχώς, ήταν οι «παρατρεχάμενοι» που το έπαιζαν «κάποιοι» ενώ ήταν, ευτυχώς θα το πω ξανά, τίποτες τυλιγμένο σε μπόλικο καθόλου. Καλό καλοκαίρι… τίποτες όσο άσχημα και αν το περάσετε.
Φαντάζομαι θέλετε και λίγη από τη «δική μου Μύκονο». Είναι απλά πράγματα η δική μου Μύκονος: η περιήγησή μου στα στενά σοκάκια τις βροχερές ανοιξιάτικες μέρες (τότε είναι που φαντασιώνομαι να ξεπροβάλλουν πίσω από τα μπλε πορτοπαράθυρα οι γιαγιάδες με τα μαύρα ρούχα και το καλοσυνάτο χαμόγελο), οι βουτιές με τις κόρες μου στον Πάνορμο, οι αμμουδιές του Φωκού και της Μυρσίνης, τα μεσημέρια στο ταβερνάκι του Άγιου Σώστη, που είναι και ο παράδεισος του γιου μου, και αραιά και πού καμιά λευκή σαγκρία με το Μαράκι μου στο Όνειρο, βουλιάζοντας στο ροδί του ηλιβασιλέματος. Δεν πίνω ούτε ξενυχτάω για να σας πω περισσότερα για τη μυκονιάτικη νύχτα, όμως νοσταλγώ εκείνες τις –όχι και πολύ μακρινές– εποχές με το ατέλειωτο –μέχρι το ξημέρωμα– πηγαινέλα της νεολαίας στα σοκάκια. Τους νέους πρέπει να τους ξαναφέρουμε στο νησί, χρειαζόμαστε τα γέλια τους, το κέφι τους, τη δροσιά τους, την ανεμελιά τους και πρώτα απ’ όλα την αθωότητά τους. Λιγότερα λεφτά αλλά περισσότερη χάρη…
Το Venus radio 99.3 είναι μάλλον το παλιότερα αδειοδοτημένο ραδιόφωνο των Κυκλάδων. Υπάρχει επίσημα με άδεια από το 1989 κι ανεπίσημα από το 1986, όταν και μετέφερα εδώ την έντονη ραδιοπειρατική μου δραστηριότητα ερχόμενος από την Αθήνα. Παίζει όλο το χρόνο, χειμώνα–καλοκαίρι, κάτω από τη μουσική εποπτεία του DJ Valeron (Ηλίας Βαλάρης), εδώ και πέντε χρόνια ακουγόμαστε και από χιλιάδες ακροατές σε όλο τον κόσμο από το ίντερνετ στη διεύθυνση www.venusradio.gr. Το ραδιόφωνο αν και επιχειρηματικά ζημιογόνο είναι το χόμπι μου, η «αρρώστια» μου θα ’λεγα, και είναι αυτό που με κάνει να ονειρεύομαι και να νιώθω στα 48 μου ακόμα νέος.
Το μότο του σταθμού, που ουσιαστικά θυμίζει πόσο ιδιαίτερο ήχο έχουμε επιλέξει να παίζουμε, είναι: «Βρες τον τίτλο του κομματιού που παίζει τώρα και κέρδισε 10 ευρώ». Αν έπρεπε πάντως να δώσω το μουσικό στίγμα του Venus radio και να κρατήσω όλο το νησί σε ένα κομμάτι, αυτό θα ήταν, για φέτος τουλάχιστον, το «Campensino Theme» του Hippie Torales. Μελαγχολικά αισιόδοξο κομμάτι, βρείτε το…
* Ο Απόστολος Ζουγανέλης διευθύνει το ραδιοφωνικό σταθμό Venus Radio 99.3 (www.venusradio.gr) και το ξενοδοχείο Apsenti Couples only
18°
