Aυτό το annus terribilis, που έμοιαζε να διαρκεί δέκα χρόνια, φύλαγε το καλύτερο για το τέλος του, για τις τελευταίες μέρες του Δεκεμβρίου. Τις απίστευτες λιακάδες του!
Από μικρός είχα ένα όνειρο, να περάσω μία φορά τις διακοπές των Χριστουγέννων στο νότιο ημισφαίριο, δίπλα στη θάλασσα. Να γυρίσω μαυρισμένος, να τους κουφάνω όλους. Να στολίσω χριστουγεννιάτικο αλμυρίκι στην ακρογιαλιά. Φυσικά ο προϋπολογισμός ενός τέτοιου οικογενειακού ταξιδιού καθιστούσε το όνειρο αιωνίως απατηλό. Μέχρι το annus mirabilis, το 2015!
Πήρα το υπόλοιπο της άδειάς μου για να ολοκληρώσω και τη διπλωματική μου εργασία και έκτοτε έχω προβεί σε ανατολικο-μεσημβρινή χαρτογράφηση της γειτονιάς μου και των καφέ της Αθήνας. Πού πιάνει ο ήλιος το παρκάκι από τις δέκα το πρωί ως τις δώδεκα, όταν διαβάζω τις σημειώσεις μου; Ποια πλευρά των αναρίθμητων καφέ της πλατείας Κεραμεικού βλέπει ο ήλιος, όταν κάνω διάλειμμα με αδειούχους φίλους; Από ποια μπάντα έρχεται ο μεσημεριανός ηλιαράκος για πικνίκ στο προαναφερθέν παρκάκι; Κάνω σαν τους Βορειοευρωπαίους, που μόλις δουν αχτίδα ήλιου το καλοκαίρι στρώνονται στα (καθαρά) πάρκα των μεγαλουπόλεών τους για lunch break με το κοστούμι τους.
Η «αμοιβή» μου όμως ήρθε προχθές. Συναντώ ένα γνωστό, ο οποίος αφού με περιεργάστηκε προσεκτικά, με ρωτάει: «Καλά, έκανες ταξίδι για μπάνια τέτοια εποχή;» Ναι αμέ, του απαντώ, «έκανα το ταξίδι αυτό που πάντα λογάριαζα, δηλαδή για ηλιοθεραπεία τα Χριστούγεννα». Βέβαια το ταξίδι δεν ήταν καθόλου μακρινό και πολυέξοδο. Ήταν όμως λυτρωτικό. Άλλωστε ο Καντ έλεγε ότι τα μεγαλύτερα ταξίδια τα κάνουμε με τη νόησή μας. Ο ίδιος ταξίδεψε ως τις εσχατιές του ανθρώπινου νου, χωρίς να εγκαταλείψει επί 80 χρόνια τη γενέτειρά του, το Κένικσμπεργκ, τμήμα σήμερα της Ρωσίας, με το όνομα Καλίνινγκραντ.
Καλή χρονιά σε όλους. Μακάρι να είναι πιο ήρεμη από το 2015 και να φέρει σε όλους μας ό,τι επιθυμούμε. Σόρι 2015, αλλά δεν θα μας λείψεις ιδιαίτερα.
16°
