Γυναίκες με τεράστια στρέτσινγκ στα αυτιά, άντρες πολεμιστές και παιδιά που αναγκάζονται να κυνηγήσουν την τροφή τους, μέλη απομονωμένων φυλών που ζουν στην Αιθιοπία, την Κένυα, την Ναμίμπια και δεν νιώθουν την ανάγκη να αλλάξουν τις ζωές τους - ίσως και να μην πρέπει. Κάνεις δεν μπορεί να ξέρει σίγουρα. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να είναι πιο ευτυχισμένοι από εμάς. Ο Γερμανός φωτογράφος Mario Gerth, έζησε μαζί τους για 7 χρόνια, τους γνώρισε, τους κατανόησε και τους απαθανάτισε. Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν τι σημαίνει ευτυχία, αυτό είναι και το συμπέρασμα του Gerth.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του φωτογράφου οι κοινωνικές αυτές ομάδες, οι οποίες φοράνε δέρματα ζώων, ζωγραφίζουν το σώμα τους με φυσικά υλικά από τη γη, όπως κιμωλία και χώμα, και χορεύουν για να διώξουν μακριά την αρνητική ενέργεια, έχουν έρθει αρκετές φορές σε επαφή με ανθρώπους από τον «υπόλοιπο κόσμο» αλλά αρκούνται στον δικό τους τρόπο ζωής που τόσο καλά γνωρίζουν, δεν νιώθουν την ανάγκη να αλλάξουν ή να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Όπως δηλώνει ο Γερμανός φωτογράφος, όταν επισκέφθηκε κάποια από αυτές τις φυλές, με την βοήθεια ενός ξεναγού, ένιωσε την ανάγκη να φωτογραφήσει αυτούς τους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Οι περισσότεροι από την φυλή ήταν επιφυλακτικοί στην αρχή αλλά μόλις ένιωσαν ότι δεν απειλούνται από κάτι έγιναν φιλόξενοι και ανοιχτοί στους επισκέπτες τους. Τα πράγματα που έμαθε κατά τη διάρκεια του καιρού αυτού ο Gerth, είναι εντυπωσιακά για το πως οι άνθρωποι δημιουργούν τα δικά τους έθιμα και συνήθειες βάσει των δεδομένων που έχουν να αντιμετωπίσουν. Τα ρούχα τους, τα κοσμήματα, οι τελετές, οι ευθύνες τους, όλα εξαρτώνται από τις ανάγκες που τους έχουν δημιουργηθεί με την πάροδο των χρόνων αλλά και με τις ευκαιρίες που είχαν για εξέλιξη.
Μία από τις φυλές που γνώρισε ο Gerth ήταν η φυλή Arbore σε μια κοιλάδα της Αιθιοπίας, της οποίας ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία εκατοντάδες χρόνια. Οι άνθρωποι εκεί ζουν στις όχθες του ποταμού Omo, όπου κυνηγάνε και εκτρέφουν ζώα. Οι γυναίκες καλύπτουν το κεφάλι τους με ένα μαύρο πανί αλλά το υπόλοιπο σώμα τους με πολύχρωμα κοσμήματα, ενώ τα παιδιά φοράνε συνήθως καπέλα, που μοιάζουν με κοχύλια, ώστε να προστατεύονται από τον ήλιο. Τα μέλη της φυλής πιστεύουν στη δύναμη τους τραγουδιού και χορεύουν για να ξορκήσουν την αρνητική ενέργεια.
Από την άλλη πλευρά οι φυλές Surma και Muris, έχουν τελετές οι οποίες είναι εξαιρετικά επίπονες και έχουν χαρακτηριστεί από ανθρωπολόγους ως «ένας τύπος ελεγχόμενης βίας, με σκοπό να κάνουν τα νεότερα μέλη της φυλής να συνηθίσουν να βλέπουν αίμα και να νιώθουν πόνο». Υπάρχουν και φυλές, όπως η Suri, της οποίας τα μέλη είναι υπερήφανα για τις ουλές τους, όσο περισσότερες υπάρχουν στο δέρμα τους τόσο πιο μεγάλη είναι η τιμή τους.
Άλλη μια ιδιαίτερη παράδοση έχει και η φυλή Hamar. Οι άνθρωποι της ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την εκτροφή ζώων, η οποία έχει άμεση σχέση με την πληρωμή της προίκας όταν κάποιος άντρας θέλει να αποκτήσει σύζυγο. Όταν ένας νεαρός άντρας φτάνει σε ηλικία γάμου, παίρνει μέρος σε μια τελετή, κατά την οποία πρέπει να καταφέρει να πηδήξει πάνω από 15 αγελάδες, οι οποίες είναι αλειμμένες με κοπριά για να γλιστράνε ακόμη περισσότερο. Αν δεν τα καταφέρει δεν θα μπορέσει να παντρευτεί.
Ταξιδεύοντας στην Ανγκόλα, ο Gerth γνώρισε την φυλή Mumuhuila, η οποία ζει στα σύνορα με την Ναμίμπια. Οι γυναίκες εκεί ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους περιποιούμενες τον εαυτό τους ώστε να γίνουν όσο το δυνατόν πιο όμορφες, με πρώτη προτεραιότητα τη φροντίδα των μαλλιών τους.
Ένα από τα πολλά πράγματα που διαφοροποιεί τη ζωή των ανθρώπων αυτών σε σχέση με τις δικές μας ζωές είναι η αίσθηση και η μέτρηση του χρόνου. Για ανθρώπους που ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες σαν τις παραπάνω ο χρόνος παίρνει άλλη διάσταση και αξία και κατά συνέπεια οι ασχολίες και οι δουλειές τους. Ο χρόνος τους κυλάει με έναν πιο απλό και αυθεντικό τρόπο, ίσως τελικά είναι αυτό που τους κάνει να μοιάζουν ευτυχισμένοι.
