Σίγουρα έχετε ακούσει την περίφημη ιστορία με τον «πανάκριβο» διαστημικό στιλό της NASA και την απλούστερη λύση που βρήκαν οι Ρώσοι. Είναι πια ένα factoid που θα φτάσει στα αυτιά σας κάθε φόρα που κάποιος θέλει να δείξει ότι υπάρχει ένας άλλος, πιο απλός δρόμος για την λύση ένος προβλήματος.
H ιστορία έχει ως εξής: Κατά την διάρκεια της διαστημικής κόντρας των 60s, η NASA αντιμετώπισε ένα μεγάλο πρόβλημα. Ο αστροναύτης χρειάζεται ένα στιλό που να γράφει στο κενό αέρος του διαστήματος. Η NASA έπιασε δουλειά. Με κόστος περίπου 1,5 εκ. δολάρια δημιούργησαν το «στιλό του Αστρoναύτη». Οι Ρώσοι είχαν το ίδιο πρόβλημα. Απλά χρησιμοποίησαν μολύβι...
Απίστευτη ιστορία έτσι; Μόνο που ποτέ δεν συνέβη. Η NASA συνήθιζε να χρησιμοποιεί μολύβια στις διαστημικές αποστολές αλλά τα μολύβια αφήνουν κάποια «κατάλοιπα», όπως σπασμένες μύτες, υπολείμματα γραφίτη και ξύσματα, τα οποία είναι και εύφλεκτα.
Ανεξάρτητα από την NASA, η εταιρεία Fisher Pen άρχισε να εξελίσσει ένα στιλό που θα μπορούσε να γράφει κάτω από ακραίες συνθήκες.
Σύμφωνα με τα όσα είναι γνωστά, ο Πολ Φίσερ και η εταιρεία του επένδυσαν περίπου 1 εκ. δολάρια για να δημιουργήσουν το στιλό που είναι σήμερα γνωστό ως «διαστημικό στιλό». Ούτε ένα δολάριο δεν δόθηκε από την NASA για την εξέλιξη του στιλό και η υπηρεσία ασχολήθηκε με τον στιλό της Fisher αφού έγινε πραγματικότητα.
Το 1965 η Fisher κατοχύρωσε την πατέντα ένος στιλό που μπορούσε να γράφει και ανάποδα (εννοούμε με την μύτη προς τα πάνω) ενώ λειτουργούσε από τους -45 μέχρι τους 200 βαθμούς Κελσίου, ακόμα και κάτω από το νέρο ή άλλα υγρά. Σε συνθήκες πολύ υψηλής θερμοκρασίας το μπλε μελάνι άλλαζε σε πράσινο.
19°
