Έριξε καλές ρίμες ο Ζήνων μαζί με τον Μικρό Κλέφτη και τον Half Quickie στο Temple, το βράδυ του Σαββάτου, με τον Squeezy Anks στα decks και η Αθήνα τον υποδέχτηκε με αγάπη. Πολλή ενέργεια και άνεση, καθόλου δήθεν, καθόλου ντεμέκ όπως λέγαμε κάποτε στη Θεσσαλονίκη.
Κυριακή και βγαίνουν τσάρκα τα γυαλισμένα διατηρητέα ιστορικά αυτοκίνητα που επιτρέπεται να κυκλοφορούν μόνο σήμερα. Το συγκεκριμένο, σε άριστη κατάσταση, ένα μικρό αριστούργημα φέρνει θύμισες της δεκαετίας του 1980. Σταματημένο για ανεφοδιασμό για καφέ και σνακ μπροστά από τον φούρνο στη συμβολή των οδών Βασιλικών και Κρατύλου και Πλάτωνος στο τρίγωνο με το υπέροχο καφενείο των συνταξιούχων, της γερουσίας της Ακαδημίας Πλάτωνος όπου είπα να ξαποστάσω και εγώ για το πρωινό μου καφεδάκι.
Πατέρας και κόρη μπροστά στο μνημείο για τους πεσόντες του Πολυτεχνείου που φέτος είχε περισσότερα στεφάνια και κόκκινα γαρύφαλλα από κάθε από κάθε άλλη χρονιά. Παρακαταθήκη μνήμης και σεβασμού για τις επόμενες γενιές.
Ρίχνω τη σκιά μου ευθαρσώς μπροστά στο γραφείο ενός αξιοπρεπέστατου ημι-άστεγου που επέλεξε ένα υπέροχο σημείο για στέκι μπροστά από ένα κατάστημα επισκευής αυτοκινήτων στη Λεωφόρο Καβάλας ή Λεωφόρο Αθηνών όπως λέγεται πια. Καταπληκτικό το γκράφιτι του καταστήματος από πίσω.
Στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης μια αρχαϊκή θεότητα σε μεγέθυνση σκύβει πάνω από τους ανυποψίαστους περαστικούς στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Πάει να μας πει: Περάστε, να με δείτε!
Κάθε είδους επιχειρηματικότητα για να εξυπηρετήσουμε τις ορδές των επισκεπτών που βρίσκονται ακόμα και τον Νοέμβριο στην πρωτεύουσα. Αυτή η δραστηριότητα με τα τρίκυκλα έχει κάτι από Κίνα. Ο μακρύς δρόμος προς τη Σαγκάη ξεκινάει και από την Πλάκα.
Νέα ζευγάρια από όλον τον κόσμο έρχονται στην πόλη μας φθινόπωρο και όχι απαραίτητα πια στη Βιέννη, τη Βουδαπέστη, την Πράγα και το Παρίσι. Μία εικόνα της Ελλάδας που αλλάζει.
9°
