Διασχίζεις τη σκληρή τσιμεντάτη Λένορμαν και στο μυαλό σχηματίζεται, χωρίς να το καταλάβεις, η σκέψη «Αύριο να πάρω μερικές γλάστρες με φυτά να βάλω στο μπαλκόνι». Στα μισά της, η καφέ ταμπέλα «Ακαδημία Πλάτωνος» σε χαλαρώνει. Στρίβεις μονομιάς και αχνοφαίνεται το κατάφυτο πάρκο. Πρόκειται για έναν χώρο προσεγμένο και περιφραγμένο, οι πύλες του οποίου είναι πάντα ανοιχτές. Ο χώρος εντός είναι καταπληκτικός και οι κάτοικοι των Σεπολίων και του Κολωνού τον έχουν καμάρι. Πριν μερικά χρόνια (sic), το 387 π.Χ., που ο χώρος θεωρούνταν ιερός, ο Πλάτωνας ίδρυσε εκεί το πρώτο πανεπιστήμιο της ανθρώπινης ιστορίας. Πολλά αρχαία και απομεινάρια κτιρίων βρίσκονται εντός του χώρου ελεύθερα. Μπορείς άνετα να αναλογιστείς ότι εκεί που κάθεσαι εσύ τώρα, μπορεί να καθόταν ο Πλάτωνας ή ο Αριστοτέλης, στην ίδια ακριβώς πέτρα, λέγοντας στους μαθητές του «Αρχή ήμισυ παντός».
Στον χώρο του όμορφου πάρκου αναπτύσσεται ένα άλσος. Δέντρα, θάμνοι, χώροι πρασίνου αλλά και χώροι άθλησης και παιχνιδιού. Ένα μικρό θέατρο κάπου στο κέντρο του και ανάμεσα σε αυτά, η ζωή των κατοίκων της περιοχής που το χρησιμοποιούν καθημερινά ως χώρο αναψυχής ή δημιουργικότητας, ακριβώς όπως συνέβαινε στην περιοχή την εποχή του Πλάτωνα. Μπορεί κανείς να επισκεφτεί (όταν ανοίξει φυσικά λόγω καταστάσεων) και το ψηφιακό Μουσείο. Πρόκειται για ένα μουσείο στο οποίο δεν θα δείτε αρχαιότητες. Όλα του τα εκθέματα είναι διαδραστικά και ψηφιακά, στα πρότυπα των «visitor centers».
Η Ακαδημία Πλάτωνος αναβαθμίζει αισθητά τη γειτονιά και την ευρύτερη περιοχή, που είναι ταλαιπωρημένη σε αρκετά σημεία. Παρ’ όλ’ αυτά, αν έχει κανείς την τύχη να μένει περιμετρικά του πάρκου με θέα το κατάφυτο τοπίο, του δίνεται η αίσθηση της εξοχικής κατοικίας.
Περισσότερες φωτογραφίες στο προσωπικό μου instagram εδώ
21°
