«Εμένα ποτέ δε μου άρεσαν οι πολυτέλειες», είπα και μπήκα. Σίγουρη πως θα συναντήσω κάτι από αυτή την αμήχανη αποστασιοποιημένη κομψότητα που κυκλοφορεί μπόλικη στα υπερπολυτελή ξενοδοχεία των πέντε αστέρων. Η αντίθεση της φτώχειας του κέντρου με την προφανή μεγαλοπρέπεια- όπως αυτή ξεπροβάλλει ακόμη και από έξω- αυτού του ξενοδοχείου, ομολογώ, με ξένιζε. Όμως, ακριβώς στην καρδιά της Αθήνας και στην πλατεία Συντάγματος, το ξενοδοχείο που αγαπούσε και η Μαρία Κάλλας καταφέρνει ακόμα να διαψεύδει τους αστικούς μύθους.
Ευρύχωρο, επιβλητικό και κάτι παραπάνω από στιλάτο είναι αυτό που θα έλεγε η γιαγιά μου «ντρέπεσαι να μπεις μέσα». Ταυτόχρονα, ζεστό και με τον τρόπο του «ευδιάθετο» σε κάνει να θέλεις να αφεθείς έστω και για λίγο στην ηδονή της πολυτέλειας. Με θέα στην Ακρόπολη, τη Βουλή των Ελλήνων, τον Παρθενώνα και το Λυκαβηττό δεν είναι άδικα ένα από τα δημοφιλέστερα κτίρια της Αθήνας. Είναι μέλος της αλυσίδας ξενοδοχείων Starwood Hotels & Resorts Worldwide Inc., και ανήκει στην ιδιοκτησία της Εταιρείας Ελληνικών Ξενοδοχείων ΛΑΜΨΑ Α.Ε.
Ανοίγω την πόρτα. Ένα δέος με διακατέχει. Οι πολυέλαιοι επιβλητικοί, τα κρύσταλλα πολλά. Και λαμπερά. Περνάνε οι γκρουμ με τις στολές τους. Τους παρατηρώ και σχεδόν ξεχνώ γιατί είμαι εδώ. Κομψές γιαγιάδες που πίνουν το τσάι τους στο lobby με συνολάκι Chanel σέρνοντας βαλίτσες Luis Vuitton. Από κάπου σκάει μια εγχώρια διασημότητα. Όλοι κοιτιούνται μεταξύ τους. Ένα ξενοδοχείο-σήμα κατατεθέν της αστικής κουλτούρας τότε και σήμερα.
Πήρε την αρχική του μορφή το 1842 από τον διάσημο Δανό αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν, και χτίστηκε στο οικόπεδο του Αντώνη Δημητρίου, απέναντι από το Ανάκτορο του Βασιλιά Όθωνα.
Αργότερα, το 1874, ο ξενοδόχος Σάββας Κέντρος αγόρασε μαζί με τον Ευστάθιο Λάμψα την πρώην οικία Δημητρίου και με το τότε υπέρογκο ποσό των 800.000 δραχμών το μετέτρεψαν στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Από το ξεκίνημα της λειτουργίας του ήταν ένα μεγαλόπρεπο ξενοδοχείο που συγκέντρωνε μέσα του όλο τον εκλεπτυσμένο αστικό τρόπο ζωής της ελληνικής κοινωνίας και πολύ γρήγορα έγινε σήμα κατατεθέν της.
Κτίριο σημαντικό όχι μόνο για την αρχιτεκτονική του αλλά και για την ιστορία του, το 1941 στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, στέγασε ολόκληρο το αρχηγείο του Τρίτου Ράιχ. Ο Χίτλερ και ο Ρόμελ έμειναν εκεί τις παραμονές της εισβολής στη Σοβιετική Ένωση ενώ κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου στέγασε πολλούς πρόσφυγες. Εδώ έγιναν οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις μεταξύ του Γεωργίου Παπανδρέου και της Βρετανικής αντιπροσωπείας με μέλος τον Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Μετά την πτώση της Χούντας, το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πέρασε τέσσερις ολόκληρους μήνες στη σουίτα του στον πέμπτο όροφο σχηματίζοντας τη νέα κυβέρνηση. Ενώ το ίδιο έτος ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έβγαλε το λόγο του από το μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου μετά την απόπειρα δολοφονίας του. Ήταν την ίδια εποχή που το jet set της Αθήνας διοργάνωνε εκεί τα πάρτι του, ενώ τα πιο γνωστά μέλη της αθηναϊκής «μπουρζουαζίας» χρησιμοποιούσαν τις υπερπολυτελείς σουίτες του για να στεγάσουν τα νυχτοπερπατήματά τους.
Το 2003 το ξενοδοχείο έκλεισε για ένα χρόνο για να πραγματοποιηθεί μια ολοκληρωτική ανακαίνιση ύψους 82.000.000 ευρώ. Σήμερα μετρά 324 δωμάτια, συμπεριλαμβανομένης και της Βασιλικής Σουίτας 400 τετραγωνικών μέτρων, η διανυκτέρευση στην οποία κοστίζει γύρω στα 12.000 ευρώ. Τρία εστιατόρια, δύο πισίνες, βεράντες με πανοραμική θέα, spa, μεγάλες αίθουσες και συνεδριακοί χώροι ολοκληρώνουν το πάζλ που επιβεβαιώνει ότι αυτό το ξενοδοχείο τα έχει όλα.
Ένα κτίριο πασπαλισμένο με χρυσόσκονη. Συνυφασμένο με την άνθιση των καλών εποχών της Αθήνας που πλέον φαντάζουν τόσο μακρινές. Νιώθεις τη μεγαλοπρέπειά του όχι μόνο από την σπάνια και είναι σα να μην αρχιτεκτονική του αλλά και από την αύρα των ανθρώπων, που έχουν περάσει από εδώ έχουν φύγει ποτέ. Σχεδόν μυρίζεις το άρωμα της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, βλέπεις την αέρινη κίνηση της Σοφία Λόρεν και στο bar οι μόνοι ήχοι που ακούς είναι του Μπρους Σπρίνγκστιν. Για να σου θυμίζουν πως η πολυτέλειά του κρύβεται στην μακρόχρονη και πλούσια ιστορία του.
12°
