Ενώ οι ανεμβολίαστοι πλημμυρίζουν τις ΜΕΘ κρατώντας το εθνικό σύστημα υγείας στα κόκκινα, κάποιες περιοχές της Ελλάδας ξεχωρίζουν για τους λάθος λόγους
Θεσσαλονίκη: Ποιες είναι οι ομάδες πολιτών που παρασύρονται από την αντιεμβολιαστική ρητορική και τα ψέματα, και γιατί υπολείπεται του μέσου όρου
Εξαιτίας των ανεμβολίαστων, κάθε τρεις ημέρες έχουμε τους θανάτους που θα αναλογούσαν στην Ελλάδα σε έναν μήνα. Είναι τρομερό, απίθανα τρομερό αυτό το ~90% ανεμβολίαστων που πλημμυρίζει τις ΜΕΘ, που έχει διαρκώς στα «κόκκινα» το σύστημα υγείας, που πηγαίνει πίσω σημαντικά χειρουργεία, που αφαιρεί από τους γιατρούς μας τη δυνατότητα να ασκηθούν και να γίνονται καλύτεροι στην καταπολέμηση άλλων νόσων, ασθενειών που θα μείνουν όταν ο κορωνοϊός θα φύγει από το προσκήνιο — γιατί θα φύγει.
Ας το δούμε ανάποδα: αυτοί οι «30 νεκροί» την ημέρα και οι «300 διασωληνωμένοι» θα ήταν «3» και «30» αντίστοιχα —μια πελώρια διαφορά ακόμη και τώρα που μιλάμε για σκέτα νούμερα, πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι οι νεκροί ΔΕΝ είναι νούμερα—, όχι αν είχαμε εμβολιαστεί όλοι, αλλά απλώς αν τα ποσοστά μας ήταν σε μία ρεαλιστική βάση καλύτερα. Το 80% πλήρως εμβολιασμένων της Ισπανίας και το 85% της Πορτογαλίας, χώρες που έχτισαν ένα υψηλότατο τείχος ανοσίας μέσω των εμβολιασμών, είναι αριθμοί που ντρέπεσαι να τους κοιτάξεις δεύτερη φορά, όταν τα δικά σου ποσοστά δεν ξεπερνούν ένα φτωχό 60% στην επικράτεια, ή ένα 50% μόλις στη Θεσσαλονίκη, ή ένα αδιανόητο 40% (!) όλο κι όλο σε άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας — εκεί δηλαδή όπου η κάλυψη κλινών ΜΕΘ προσεγγίζει ήδη το 100% (αν και σε κάποια νοσοκομεία το έφτασε, εξ ου και οι γιατροί στέλνουν εδώ και μέρες βαριά ασθενείς σε άλλες μονάδες).
Λοιπόν, τι φταίει στη Βόρεια Ελλάδα; Πίνουν άλλο νερό εκεί; Γιατί άραγε είναι τόσο χειρότερα τα πράγματα; Γιατί αρνούμαστε να εμβολιαστούμε σε ποσοστό μεγαλύτερο του ήδη χαμηλού μέσου όρου; Προς τι αυτός ο βορειοελλαδίτικος εξαιρετισμός;
Οι διάφοροι κομπιναδόροι (είτε κράτη όπως η Ρωσία, είτε απλοί κομπογιαννίτες που πάνε να βγάλουν κέρδος και βγήκαν στη γύρα για το κονόμι επί πτωμάτων σαν πτωματοφάγα όρνεα, είτε όλοι οι απ’ ανάμεσα) απευθύνονται σε ανθρώπους ήδη πολλαπλά ταπεινωμένους ή με μεγάλα αδιέξοδα (που βρίσκουν την ευκαιρία τώρα με την πανδημία να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πουν ένα γενναίο «όχι»), σε ανθρώπους ευεπίφορους στη συνωμοσιολογία (χαμένες υποθέσεις από χέρι, όλοι τους), σε θρησκόληπτους (που είναι δογματικοί, δηλαδή αφελείς και χαζούληδες μέσα στο νέφος της μισαλλοδοξίας που τους στέφει), σε εθνικιστές (που γενικά είναι ηλίθιοι και πάντα δρουν αντεθνικά), σε εντελώς αμόρφωτους, εντελώς απαίδευτους ανθρωπάκηδες (που στ’ αλήθεια δεν φταίνε καθόλου για όσα τραβάνε — ας τους μορφώναμε), σε κάτι αριστερούς, κάτι αριστεριστές και κάτι τάχα μ’ αναρχικούς και λοιπούς βέγκαν αντάρτες πόλεων (που αν η κυβέρνηση τους έλεγε να ΜΗΝ εμβολιαστούν θα έκαναν δύο εμβόλια ημερησίως από αντίδραση στη «Δεξξά»), και σε ανθρώπους που δεν εμπιστεύονται το κράτος γιατί το κράτος «τους πρόδωσε». Κατά πάσα βεβαιότητα, ξεχνάμε κάμποσες άλλες κατηγορίες ανθρώπων που τείνουν να μανιπουλάρονται από επιτηδείους περισσότερο και ευκολότερα από τον μέσο όρο.
Λοιπόν, τι φταίει —γιατί εγώ είμαι Σαλονικιός και με καίει— στη Θεσσαλονίκη; Έχουμε περισσότερους από δαύτους; Έχουμε, για κάποιο λόγο, μεγαλύτερα ποσοστά σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες; Μεγαλύτερα ποσοστά σε κάποιες μόνο από αυτές, ενδεχομένως στις πιο κρίσιμες; Κι αν ναι, γιατί; Τι φταίει; Ποιος είναι αυτός ο λόγος; Μας κυνηγάει, τάχα, ακόμη η φωτιά που μπήκε το ’17 του προηγούμενου αιώνα, αφανίζοντας την καρδιά τής επί αιώνες μεγαλύτερης και σημαντικότερης πόλης της περιοχής; Το ότι παραχώσαμε τις γραμμές του τραμ που ήδη είχαμε επί χρόνια εδώ, αμέσως με το που πήραμε την πόλη; Το ότι από εδώ ξεκίνησαν οι Τριεψελίτες (οι δολοφόνοι Χρυσαυγίτες της εποχής) που κάψανε το Κάμπελ; Το ότι εδώ είχαμε το μεγαλύτερο ποσοστό δολοφονημένων Εβραίων σε όλη την Ευρώπη; Το ότι αφήσαμε να ρημαχτεί το μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο της Ευρώπης για να χτίσουμε επάνω του; Το ότι χάσαμε, τότε, την ιστορία μας, και το ότι την αφήσαμε να ξεχαστεί επί δεκαετίες ολόκληρες; Το ότι εδώ σκοτώσανε τον Λαμπράκη; Το ότι μια εθνικιστική πολιτική (και κυρίως: ρητορική) που ακολουθούνταν επί δεκαετίες σε σχέση με τους βόρειους γείτονές μας, έκανε τον κόσμο να νομίζει πως ζει σε κατάσταση… πολέμου; Τι διάολο φταίει;
Θα πει κανείς: «Μα όλα αυτά πια για ένα 10%;! Για ένα τίποτα;». Όχι. Όχι για το 10% που υπολειπόμαστε του μέσου όρου. Όλα αυτά για το 20% που έπρεπε να τον ξεπερνούσαμε. Ή για το 30% που έπρεπε να τον ξεπερνούσαμε. Γιατί έπρεπε, ειδικά εμείς, η επί αιώνες μεγαλύτερη και σημαντικότερη πόλη της περιοχής (της περιοχής όλης της Ανατολικής Μεσογείου και όλων των Βαλκανίων), να ήμασταν σήμερα στο 80% και στο 90%. Γιατί, σε πείσμα του παρελθόντος μας, σήμερα ΜΠΟΡΟΥΜΕ και ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε οι καλύτεροι. Μακράν οι καλύτεροι, απ’ όλη την Ελλάδα.
