Ο Παναγιώτης Γ. Χαλβατσιώτης (Επίκ. Καθ. Παθολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Πρόεδρος Δ.Σ. Γ.Ν.Α. "Η ΕΛΠΙΣ") γράφει για τον ρόλο του παθολόγου στους εμβολιασμούς.
Τα επιδημιολογικά στοιχεία της πανδημίας δυστυχώς περιγράφουν ακόμα μια δυσμενή εικόνα. Είναι σημαντικός ο αριθμό των ασθενών που αγωνιούν για το οξυγόνο τους νοσηλευόμενοι σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και αρκετά υψηλό το ποσοστό των συνανθρώπων μας που χάνουν καθημερινά τη μάχη, ανεβάζοντας ακόμα ψηλότερα τον αριθμό των θανάτων στη χώρα μας.
Σαν λύση διεθνώς πλέον προτείνεται ότι για την πρόληψη νέων επιδημιολογικών εξάρσεων μέχρι την επίτευξη της συλλογικής ανοσίας του πληθυσμού είναι απαραίτητη η ευρείας έκτασης χρήση διαγνωστικών τεστ και λεπτομερής ιχνηλάτηση των νέων κρουσμάτων. Δεν αμφισβητείται βέβαια ότι μόνο ο ειδικός εμβολιασμός θα μας οδηγήσει στην ασφάλεια της επόμενης ημέρας. Αλλά για να φθάσουμε όμως γρήγορα εκεί, απαιτείται να είναι και μαζικός.
Παρόλο που αρχικά υπήρχαν δυσχέρειες στη διανομή και στην αποθήκευση των εμβολίων, λόγω των απαιτήσεων συνθηκών βαθιάς κατάψυξης, σήμερα με τις νεότερες γενιές των εμβολίων φαίνεται πως έχουν ξεπεραστεί αυτές οι δυσκολίες. Το πρόβλημα όμως που παραμένει είναι η διστακτικότητα του μεγαλύτερου μέρους των συμπολιτών μας να εμβολιαστεί. Αυτό μάλιστα παρατηρείται πιο έντονα στις ομάδες πληθυσμού που κινδυνεύουν περισσότερο και που πέρα από τη μεγαλύτερη ηλικία τους και τα χρόνια νοσήματα φαίνεται πως ανήκουν στις ασθενέστερες κοινωνικο - οικονομικές τάξεις.
Οι Παθολόγοι της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας μπορούν να εξαντλήσουν την πειστικότητά τους πείθοντας τους ασθενείς τους να εμβολιαστούν, προστατεύοντας ιδιαίτερα εκείνους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και προφυλάσσοντας αυτούς που πραγματικά δεν θα πρέπει να εμβολιαστούν από μελλοντικούς κινδύνους. Ο αντίλογος σε κάθε ψευδή και ύποπτη αρνητική πληροφόρηση για τα νέα εμβόλια μπορεί με επάρκεια να δοθεί από τον οικογενειακό μας γιατρό που εμπιστευόμαστε αλλά παράλληλα να ζητήσουμε και τις ορθές οδηγίες για να αντιμετωπίσουμε τις τυχόν παρενέργειες του εμβολιασμού που μπορεί να εμφανιστούν. Η νόσος είναι γνωστό ότι απειλεί περισσότερο τις μεγαλύτερες ηλικίες και τους χρόνιους πάσχοντες, οι οποίοι όμως είναι και αυτοί που βρίσκονται πιο κοντά στον Παθολόγο τους που παρακολουθεί στενά τη πρόοδο της εύθραυστης ή επιβεβαρυμμένης υγείας τους.
Ιστορικά ο ρόλος του Παθολόγου της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που χαίρει της εμπιστοσύνης των ασθενών του, είναι επιτελικός και έχει την ουσιαστική ευθύνη στην προστασία του πληθυσμού μέσω των εμβολιασμών. Η πρόνοια και η πρόληψη δεν ήταν ποτέ ευθύνη του νοσοκομειακού σκέλους του Εθνικού Συστήματος Υγείας αλλά ανήκε πάντα στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Είναι όμως πολύ παράξενο γιατί δεν ακολουθείται αυτή η τακτική στο επιχειρησιακό σχεδιασμό του γενικού εμβολιασμού για το κορωνοϊό; H εμπειρία μας πλέον από τον από το νέο είδος αυτών των εμβολίων είναι δεδομένη, και οι παρενέργειες περίπου ανύπαρκτες.
Τέλος, με την έναρξη της θερινής τουριστικής περιόδου που με τόση προσμονή ανέμενε η οικονομική ζωή του τόπου, θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα ενίσχυσης των Νοσοκομείων της Περιφέρειας ώστε με επάρκεια να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες που θα προκύψουν από τους εγχώριους και αλλοδαπούς επισκέπτες. Οι νοσοκομειακές αυτές μονάδες θα πρέπει επίσης να αποσυμφορηθούν με την απομάκρυνση των εμβολιαστικών κέντρων από τους χώρους τους. Οι Παθολόγοι όμως της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που είναι μέχρι τώρα επιφορτισμένοι με την εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης αλλά και αποτελεσματικής και άμεσης διαχείρισης των οξέων περιστατικών πριν από το Νοσοκομείο, οφείλουν να αναλάβουν αυτό το έργο και είναι παράξενο που δεν έχουν ακόμη ενταχθεί στο γενικό σχεδιασμό του μαζικού εμβολιασμού για τον κορωνοϊό.
14°
