Ξέρει τουλάχιστον πέντε must φοιτητικά στέκια με έντεχνη ζωντανή μουσική, καλό κρασί και φθηνό μεζέ μόνο για παρεάκια τρελά.
Πρέπει να είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει τις συμπληγάδες πέτρες, ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, που θα επιχειρήσουν να τον μυήσουν στο χουλιγκανισμό.
Γρήγορα διαπιστώνει πως για να γίνεις καθηγητής στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητο να κατέχεις το αντικείμενό σου.
Ο κλασικός τύπος που μπήκε σε μια δύσκολη σχολή «χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα» ή σε μια εύκολη σχολή «χωρίς καθόλου διάβασμα».
Επιδίδεται σε ασύστολα ψέματα προς τους γονείς του για την πρόοδό του. Τονίζει διαρκώς σε πόσο δύσκολη σχολή βρίσκεται και πως ο μέσος όρος για το πτυχίο του είναι 7 έτη σπουδών.
Μπαίνει με ριζοσπαστική συνείδηση θέλοντας να δώσει γροθιές στο κατεστημένο. Βγαίνει με ριζοσπαστική συνείδηση χορταίνοντας γροθιές από το κατεστημένο.
Διαβάζει μια μέρα πριν τις εξετάσεις και, όταν βλέπει τα θέματα, βρίζει θεούς και δαίμονες για τη δυσκολία τους και απειλεί με καταγγελίες.
Τρέφει τη φοβία πως, αν από το πρώτο έτος αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα, θα φανεί φλώρος και θα περιθωριοποιηθεί από τους συμφοιτητές του.
Γνωρίζει πως στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να βιάζεσαι για να τελειώσεις τις σπουδές σου, αφού είτε είσαι αιώνιος φοιτητής είτε είσαι αιώνιος πτυχιούχος, πρακτικά είσαι το ίδιο πράμα. Ένας αιώνιος άνεργος.
Χλευάζει τους συμμαθητές του που πέρασαν στο ΤΕΙ Γραβατοδεσίας στον Αχλαδόκαμπο Αργολίδας ή στο ΤΕΙ Λαθρεμπορίας και Διακίνησης στο Οχυρό Δράμας, αγνοώντας ότι επαγγελματικά έχουν την ίδια μοίρα.
Βαράει οχτάωρα στις καφετέριες κάνοντας τους περαστικούς να αναρωτιούνται: «Καλά, πού την είδαν την οικονομική κρίση;»
Από τον πρώτο μήνα λέει ότι θα μπει σε καλλιτεχνική ομάδα, θα αρχίσει γυμναστήριο, θα κάνει ισπανικά, ιταλικά και μέχρι να αποφοιτήσει δεν κάνει τίποτα άλλο από το να τρώει πίτσες, να πίνει μπίρες και να παρακολουθεί μεταμεσονύκτιες εκπομπές τηλεμάρκετινγκ.
Ξέρει τουλάχιστον έναν μπάρμαν στην Αγίας Ειρήνης ή τη Βαλαωρίτου (στη Θεσσαλονίκη) που θα κεράσει την παρέα σφηνάκια και τουλάχιστον έναν dj που στο τέλος της βραδιάς θα του φάει την γκόμενα.
Αν και νιώθει αυτό το απαίσιο συναίσθημα ότι τελειώνοντας θα είναι απόβλητος σε μια κορεσμένη αγορά, βαστάει μια μικρή ελπίδα ότι θα βρεθεί κάποιο πολιτικό βύσμα να τον καβατζώσει.
Κλισέ φοιτητικές ατάκες: «Πού πάμε το βράδυ;», «Τι θα παραγγείλουμε;», «Γεμίσαμε κατσαρίδες», «Έμεινα ταπί», «Σκέφτομαι να χτυπήσω τατού», «Περιμένω δέμα από μάδερ», «Σειρά σου!», «Πού το βρήκες το σκυλί;», «Έχεις μονάδες να στείλω μήνυμα;», «Κρύψου, ο διαχειριστής!», «Θα βγούμε με τα παιδιά από το Εράσμους», «Μπαμπά, δεν φεύγει με τίποτα η κουράδα, τι να κάνω;».
21°
