Αν και το παραμύθι αυτό το εμπνεύστηκα από το έργο του Γκαίτε, 1795 «Το παραμύθι», Εκδόσεις Νήσος 2003, δύο από τα στοιχεία του τα συνάντησα πραγματικά.
Η λίμνη λαμπύριζε μέσα στη νύχτα καθώς τα αστραφτερά μακρινά αστέρια καθρεφτίζονταν ακίνητα πάνω στη ασάλευτη επιφάνεια. Ήταν το πλάνο φως που παραπλανούσε παλιά τους διαβάτες των βάλτων. Κάποιοι λένε ότι είναι αυτανάφλεξη μεθανίου σε βάλτους υπό συνθήκες έλλειψης οξυγόνου. Όπως και να ήταν, ήταν τα λαμπυρίσματα, στοιχειά των λιμνών που παλιά μάγευαν τους ανθρώπους. Ο βυθός φαινόταν στο φως της μέρας σε κάποια σημεία αλλά την νύχτα δεν φαινόταν το βάθος της λίμνης μόνο τα φώτα στην επιφάνειά της. Μια μεγάλη διαβατή γέφυρα σαν φίδι, ένωνε την μια όχθη με την άλλη, τον ένα ναό με τον άλλο, και ανακάτευε τους ανθρώπους και τα όνειρά τους. Είναι ξακουστά τα μάγια που μπορούσαν να κάνουν τα λαμπυρίσματα της λίμνης και ο περατάρης της λίμνης συχνά περνούσε τους ανθρώπους ανάμεσα στα φώτα.
Ένα γκριζωπό αγριοπερίστερο που έστελνε καλά και κακά μηνύματα από τους ουρανούς κάθισε στα σίδερα του χρυσού κλουβιού που ζούσε το θαυμαστό καναρίνι ο μέγας τραγουδιστής, και αυτό τρομαγμένο πέθανε μέσα στην παλάμη μου. Το έβαλα αρχικά σε ένα ξύλινο κουτάκι και το έβαλα στο χώμα και με το πρώτο πότισμα αμέσως βλάστησε με πράσινα όρθια βλασταράκια. Αυτό μου έδωσε την ελπίδα ότι αν το μετέφερα στη μεγάλη γέφυρα της λίμνης τα λαμπυρίσματα μπορούσαν να το ζωντανέψουν. Δεν άργησε η στιγμή που το σπάνιο σταχτί και άσπρο καναρίνι πετάριζε ξανά στο ώμο μου και κελαηδούσε δυνατά και με πάθος όπως και πρώτα.
Αν και το παραμύθι αυτό το εμπνεύστηκα από το έργο του Γκαίτε, 1795, Το παραμύθι, Εκδόσεις Νήσος 2003, μετάφραση, επίμετρο Θ. Παρασκευόπουλος, δύο από τα στοιχεία του τα συνάντησα πραγματικά. Την λίμνη με τα φώτα (Πόρτο Λάγος, Άγιος Νικόλαος) και το μελωδικό καναρίνι μου που πέθανε ξαφνικά αλλά δυστυχώς δεν αναστήθηκε.
Εδώ ξεκινά η πολύχρωμη ουτοπία όπως λέει το Επίμετρο!
15°
