Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δικαιολογήσει συμπεριφορές – δικές μας ή άλλων -, γιατί έγιναν μετά από πολλά σφηνάκια και «δεν ήμασταν ο εαυτός μας». Ωστόσο, είναι πράγματι βάσιμη αυτή η δικαιολογία ή απλά μας βολεύει να την λέμε; Σύμφωνα με μία έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο «Clinical Psychological Science», η απάντηση είναι πιο κοντά στο δεύτερο.
Συγκεκριμένα, μία ομάδα του Πανεπιστημίου του Μιζούρι συγκέντρωσε 156 άτομα, ώστε να διαπιστώσει κατά πόσο υπάρχουν πράγματι διαφορές στην προσωπικότητά μας όταν είμαστε μεθυσμένοι. Η διαδικασία, που ακολουθήθηκε, ήταν η εξής: όλοι οι συμμετέχοντες είχαν συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο, σχετικά με την κανονική και την μεθυσμένη προσωπικότητά τους, δύο βδομάδες πριν το εφαρμοσμένο πείραμα, ενώ αργότερα συμπλήρωσαν ένα μικρότερου μεγέθους ανάλογο ερωτηματολόγιο όντας μεθυσμένοι. Το ίδιο ερωτηματολόγιο συμπλήρωσαν για τους μεθυσμένους φίλους τους και άτομα που τους γνωρίζουν και είχαν εκπαιδευτεί σε τρεις διαφορετικούς τρόπους μέτρησης των στοιχείων της προσωπικότητας.
Το ενδιαφέρον στα αποτελέσματα είναι ότι οι μεθυσμένοι συμμετέχοντες θεωρούσαν ότι τα πέντε βασικά στοιχεία της προσωπικότητας τους (δεκτικότητα σε νέες εμπειρίες, περιέργεια, εξωστρέφεια, προθυμία, νευρωτισμός), απέκλιναν πολύ από το συνηθισμένο τους, όταν είχαν πιει, ενώ οι φίλοι-παρατηρητές τους θεωρούσαν πως είναι ακριβώς στα ίδια επίπεδα. Μόνη εξαίρεση σε αυτό αποτέλεσε η εξωστρέφεια, την οποία και οι δεύτεροι θεώρησαν αυξημένη – όχι ότι αυτό μας προκαλεί τρομερά μεγάλη έκπληξη -.
Σε περίπτωση που τα νέα αυτά σας έκαναν εντύπωση, μην ανησυχείτε, αφού εξέπληξαν μέχρι και την επικεφαλή επιστήμονα της έρευνας, Rachel Winograd, η οποία σχολίασε στην επιστημονική πλατφόρμα «EurekAlert!»: «Εκπλαγήκαμε όταν είδαμε τόση διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη αυτών που ήπιαν για τις υπό την επήρεια αλκοόλ προσωπικότητές τους και στην αντίληψη αυτών που τους παρατηρούσαν. Πιστεύουμε ότι και οι συμμετέχοντες και οι βαθμολογητές τους ήταν τόσο ακριβείς, όσο και ανακριβείς – οι βαθμολογητές καταγράψαν με αξιοπιστία αυτό που ήταν ορατό στους ίδιους και οι συμμετέχοντες βιώσαν εσωτερικές αλλαγές, οι οποίες ήταν αληθινές για τους ίδιους, αλλά αδιόρατες στους παρατηρητές».
20°
