Εθνικός Κήπος
Ένα δροσερό καταφύγιο γεμάτο ιστορίες και μυστικά
…Και τότε, η βασίλισσα Αμαλία, βλέποντας αυτήν τη βραχώδη, άγονη περιοχή δίπλα στο καινούργιο της σπίτι, αποφάσισε να απαλλοτριώσει τα οικόπεδα των Άγγλων και Ελλήνων ευγενών για να δημιουργήσει τον Κήπο της, σε αγγλικό στιλ· αυτό που έγινε το αγαπημένο της pet project. Έφερε φυτά από τη Γένοβα, φοίνικες από τα ελληνικά νησιά και τον Λίβανο, ακακίες από το Σουδάν, μία κλαίουσα ιτιά από τον τάφο του Ναπολέοντα στη Νήσο της Αγίας Ελένης, 100 πορτοκαλιές, λεμονιές και κερασιές από τη Σπάρτη. Για τη δημιουργία του, εκτός από τη βοήθεια γεωπόνου, κηπουρού και αυλάρχη, ζήτησε και τη βοήθεια ενός βοτανολόγου ποιητή. Η αλήθεια είναι ότι αν έβλεπε αυτό το δημιούργημα ένας κηπουρός του Λουδοβίκου του 14ου θα σκανδαλιζόταν από την έλλειψη λεωφόρων και τις μικρές, απότομες στροφές μέσα στη βλάστησή του. Υπάρχει όμως ποίηση και ιστορία. Στα ξέφωτά του βρίσκονται ίχνη και μωσαϊκά από αρχαίες ρωμαϊκές επαύλεις και υδραγωγεία. Στα κιόσκια του έχουν συμβεί έρωτες. Στα Δεκεμβριανά χρησίμευσε σαν πρόχειρο νεκροταφείο. Το 1954 λειτουργούσε εκεί ένα υπαίθριο μουσικό θέατρο. Σήμερα, έχοντας παραχωρηθεί από το 2004 στον Δήμο της Αθήνας για 90 χρόνια, επιβιώνει, με το ηλιακό του ρολόι να δείχνει πάντα μία «ώρα ξεκούρασης». Ένα δροσερό καταφύγιο μέσα στο σκληρό αττικό καλοκαίρι. Ένα δάσος που κρύβει δροσιές και αρχαία, ιστορίες και μυστικά, μόλις ενάμιση μέτρο κάτω από το χώμα του. -Γιάννης Νένες
Ο Κήπος & οι φιλοι του
Ιδιώτες συνεργάζονται και φροντίζουν τον Κήπο
Ο Εθνικός Κήπος ζωντανεύει. Ιδιώτες συνεργάζονται και τον φροντίζουν, όπως η Εταιρία Φίλων του Εθνικού Κήπου, ο Σύλλογος Αποφοίτων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, η Πανελλήνια Ένωση Βιοεπιστημόνων κ.ά. Εικαστικοί φορείς τον επιλέγουν για να στήσουν υπαίθριες εκθέσεις περιορισμένης διάρκειας σαν μικρά ξαφνιάσματα προς τους πολίτες, όπως η πρόταση «Ανακαλύπτοντας τον Εθνικό Κήπο» της ομάδας Neon. Όλο και περισσότεροι Αθηναίοι φαίνεται να τον προτιμούν για περίπατο. Ο Εθνικός Κήπος, ιδανικός τόπος αναψυχής στην καρδιά της πόλης, πρέπει να ανοίξει, να μπει στη ζωή των κατοίκων και των επισκεπτών της.
Athens Hilton
Το ωραιότερο, διαχρονικό μεγάλο κτίριο της Αθήνας
Η Βασιλίσσης Σοφίας είναι, ακόμα και σήμερα, μία από τις πιο όμορφες και ευχάριστες λεωφόρους. Μεγάλη, δενδροφυτευμένη, με ωραίο κράσπεδο που δεν έχει ταλαιπωρηθεί. Η μία της όχθη φιλοξενεί όμορφα μέγαρα που υπήρξαν κατοικίες ευγενών και μελών της βασιλικής οικογένειας, πριν γίνουν πρεσβείες και μουσεία. Μακάρι να είχαν διατηρηθεί όλα τα παλιά εκείνα αρχοντικά. Η άλλη όχθη της θυμίζει, ακόμα, ποτάμι. Κυλάει προς τα κάτω η ροή της πόλης, είναι η κοίτη του ποταμού Ιλισού δίπλα στην οποία, στη συμβολή της με τη Βασιλέως Κωνσταντίνου, χτίσθηκε το πρώτο διεθνές ξενοδοχείο της Αθήνας και το πρώτο τόσων μεγάλων διαστάσεων κτίριο της πόλης. Τον Απρίλιο του 1963 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εγκαινίασε το υπέροχο κτίριο του Hilton, με την εγχάρακτη «αρχαιοελληνική» σύνθεση του Γιάννη Μόραλη στην πρόσοψη. Στα εγκαίνια ήταν παρών και ο ίδιος ο Conrad Hilton ο οποίος δήλωσε ότι «το Χίλτον της Αθήνας ήταν το ωραιότερο από όσα μέχρι τότε διέθετε». Φυσικά υπήρξαν και διαμαρτυρίες, ότι το κτίριο στέκεται προκλητικό απέναντι στον Παρθενώνα, ότι διαταράσσει την αρμονική σύνθεση Παρθενώνα και Υμηττού. Παράλληλα όμως άρχισε να ζωντανεύει η περιοχή γύρω και «όπισθεν Χίλτον», δημιουργώντας μία ζωντανή αστική γειτονιά, το Παγκράτι, τις ίδιες εποχές που έπινε στο «Βυζαντινό», το μπαρ του ξενοδοχείου, ο Φρανκ Σινάτρα τα ποτά του, ή ο Τζον Λε Καρέ έγραφε στο δωμάτιό του με θέα την Ακρόπολη, τη «Μικρή Τυμπανίστρια». Σήμερα, από την ταράτσα του «Γαλαξία» του απογειωνόμαστε για χαμηλές πτήσεις πάνω από την πόλη, με ποτά με διαστημικά ονόματα. -Γ.Ν.
12°
