Το Μουσείο-στολίδι της πόλης ετοιμάζει μία καινούργια, συναρπαστική πτέρυγα, κρυμμένη στα σωθικά του, που έρχεται στο φως με την ανασκαφή που όλοι περιμένουμε. Γύρω στα 1.400 νέα εκθέματα σε 3.800 τ.μ. επιπλέον θα ζωντανέψουν την πόλη κάτω από την Ακρόπολη, έτσι όπως ήταν όταν άρχισε να κατοικείται, στα νεολιθικά χρόνια. Το εργαστήριο ενός γλύπτη με τα εργαλεία του, οι υπόγειες δεξαμενές του υδραυλικού συστήματος της περιοχής, τα πορτρέτα των φιλοσόφων, θεοί και θεότητες, σκεύη της καθημερινότητας, παιδικά παιχνίδια, κουδουνίστρες, ζάρια, γυναικεία αξεσουάρ, ψήφοι εξοστρακισμού, «κινητά ευρήματα» σε ένα πολυσύνθετο σκηνικό που θα συμβαίνει κάτω από το γυάλινο δάπεδο του μουσείου. Γ.Ν.
Λυκαβηττός
Το υπερθέαμα
Αγαπάμε το υπερθέαμα του Λυκαβηττού γιατί αν δεν είχε τους λόφους της αυτή η πόλη θα ήταν ένα επίπεδο, ανιαρό ταψί από τρισάθλιες ταράτσες. Τώρα, τις καλές μέρες, βλέπεις μέχρι μακριά στη Σαλαμίνα. Βλέπεις τη δύση και τη νύχτα που πέφτει, με τα φώτα της. Ο Λυκαβηττός είναι ο βράχος που μετέφερε από την Πεντέλη η θεά Αθηνά για να τον απιθώσει στην Ακρόπολη, να γίνει ακόμα πιο ψηλό το αγάλμά της. Στο δρόμο κουράστηκε, της έπεσε ο βράχος από τα χέρια, βρόντηξε και κόλλησε στον τόπο το βουνό, έγινε «το μαστάρι της πόλης». Από τα σπλάχνα του πήγαζε ο Ηριδανός ποταμός που κυλούσε ευεργετικά, με ρυάκια και καταρράκτες προς τα κάτω, και πότιζε τον Εθνικό Κήπο. Στις πλαγιές του, παλιά, άναβαν φανάρια ή κλαδιά και σχημάτιζαν θεαματικά σόου φωτός για να τα βλέπουν οι Αθηναίοι. Ένα τεράστιο «Ο» προς τιμήν του Όθωνα, έναν τεράστιο σταυρό όταν γιόρτασαν πρώτη φορά την επανάσταση του ’21, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Τα σχέδια του Τσίλερ για την ανέγερση στην κορυφή ενός τεράστιου ηρώου με στοές, σιντριβάνια, κολόνες και αγάλματα, ποτέ δεν ευοδώθηκαν. Δεν υπήρχαν οικονομικοί πόροι. Έμεινε το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και οι επίμονοι εργάτες που ανατίναζαν τα σωθικά του λόφου, να κατρακυλάνε οι βράχοι από το λατομείο στην πεδιάδα. Σήμερα από εκεί ακούγονται μόνο οι καθιερωμένοι εορταστικοί κανονιοβολισμοί. Το παλιό λατομείο έγινε ανοιχτό θέατρο με πρωτοβουλία της ηθοποιού Άννας Συνοδινού. Εκεί είδαμε συναυλίες και θεάματα, φορτώθηκε το βουνό από αγάπη. Στα βράχια του ψηλά ανέβαιναν οι τζαμπατζήδες να βλέπουν τη σκηνή, τώρα τρέχουν οι free runners να έχουν άνεση, να πετάνε τις φωτοβολίδες τους. Ο Σεφέρης, στο «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» έγραψε: «Ανέβηκα στον Λυκαβηττό· βοηθά κάποτε το αίσθημα του βράχου». -Γιάννης Νένες
18°
