Απειλή

Κάποιος που θέλει να περάσει απέναντι, γιατί απειλείται… συνεχώς περπατά… 

Ένα όνομα που αλλάζει σε κάθε χιλιόμετρο πεζοπορίας. Ένας μετανάστης. Για τον εαυτό του, κάποιος που αναγκάζεται να φύγει από εκεί που ήταν. Για τους άλλους, κάποιος παράνομος που θέλει να περάσει απέναντι. Ποιον απειλεί;

Όσο περπατά, παρά την κόπωση, χαμογελά. Ονειρεύεται έναν ελεύθερο και ανοιχτό τόπο, που δε θα νιώθει πια καμία απειλή. Ούτε που σκέφτεται ότι μπορεί να γίνει ο ίδιος, αυτός που απειλεί.

Και φτάνει εκεί. Και κλειδώνεται σ’ ένα δωμάτιο. Τώρα;

Όλα πίσω από μία κλειδαρότρυπα… Σκέφτεται και ονειρεύεται πάλι… Τι; Όταν ήταν εκεί, ονειρευόταν το εδώ. Τώρα που είναι εδώ, νοσταλγεί το εκεί. Μια μάνα, μια γυναίκα, έναν χορό που, όσο περνούν οι μέρες, ξεχνά τα βήματά του, ένα τραγούδι που, όσο περνούν οι μέρες, ξεχνά τη μουσική του. Οι ήττες που μένουν μυστικές κι όλες οι αμφιβολίες που φοβόμαστε.

Μια ζωή στο πουθενά. Μια ζωή σ’ ένα πέρασμα. Οι τοίχοι στο δωμάτιο ψηλώνουν κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.

Απόγνωση. Ποιους μπορεί μία απόγνωση να απειλεί; Ένας ξένος; Ποιος είναι ξένος; Ο άλλος; Ή μήπως όλοι εμείς;

Ένα έργο που μιλάει στο σήμερα για την μετανάστευση, την εκμετάλλευση και την κακοποίηση αυτού που δεν έχει τόπο, αλλά και την έπαρση αυτού που έχει.

Τι εξουσία δίνει ένας τόπος; Τι γελοιοποίηση δέχεται αυτός που δεν έχει;