Καλλιόπη: ο δρόμος των τεράτων

Υπάρχει ένας δρόμος στην Αθήνα που, όταν πέφτεις για ύπνο, σε ονειρεύεται. Μόλις αποκοιμηθείς, σε βλέπει να αποβιβάζεσαι στον πρώτο σταθμό του τρένου. Ή στον δεύτερο· εξαρτάται από πού θες να τον πιάσεις. Προσπερνάς τα καταστήματα και τις επιχειρήσεις του, χωρίς να αντιληφθείς ότι κρύβουν μέσα βωμούς και τόπους προσευχής. (Ο δρόμος χαμογελάει κι εσύ αλλάζεις πλευρό.) Διασταυρώνεσαι με άγνωστους περαστικούς και συνειδητοποιείς ξαφνιασμένος ότι ξέρεις το όνομά τους, την καταγωγή τους, τη μέρα που πέθαναν και το ύψος αυτού που ερωτεύτηκαν παράφορα. Υπάρχει ένας δρόμος στην Αθήνα που, όταν πέφτεις για ύπνο, σε ονειρεύεται. Το πρωί κάνει σα να μην έχει συμβεί τίποτα.

Η Εταιρεία Θεάτρου Θέρος παρουσιάζει μια παράσταση για την άλλη οδό Αθηνάς που δε βλέπουμε ή κάνουμε ότι δε βλέπουμε, εκείνη την οδό Αθηνάς με την επίμονη σωματικότητα, που αναζητά ακόμα τα ίχνη της εξαφανισμένης μούσας Καλλιόπης.