Το προξενιό της Αντιγόνης

Ο Δάσκαλος δεν αντέχει άλλο τη μοναξιά του. Θέλει να παντρευτεί τώρα. Την Αντιγόνη.
Ο Πατέρας, ο Στρατηγός και η Θεία της Αντιγόνης πρέπει να παντρέψουν την Αντιγόνη. Τώρα.
Ο Προξενητής θα είναι αυτός που θα μεσολαβήσει.
Θα καταφέρει όμως να φέρει εις πέρας την αποστολή του και να τους παντρέψει;
Αυτό το προξενιό θα αποδειχθεί πιο δύσκολο από ό,τι περίμενε.

Σε μια Ελλάδα που συνέρχεται ακόμα από τις πληγές του εμφυλίου, ο Ζιώγας προτείνει ένα υπερρεαλιστικό έργο, γραμμένο με το σύστημα της αυτόματης γραφής, που αντλεί το θέμα του κατευθείαν από τον ελληνικό κοινωνικό χώρο. Ο γάμος και οι συζυγικές σχέσεις είναι μόνο το όχημα για να κάνει μια σάτιρα στα ήθη και τη βαθιά ανθρώπινη ασυνεννοησία που συνεχίζει ακάθεκτη να ανθίζει εδώ και χρόνια. Στο έργο αυτό ο Ζιώγας θέτει το βασικό σχέδιο του θεάτρου του. Την αντιπαράθεση δύο κόσμων, δύο συστημάτων αναφοράς, δύο αξιωματικών συστημάτων. Έναν κόσμο που είναι απαραίτητος κάποιος μεσάζοντας, που προσπαθεί να συμβιβάσει τα δυο παράλληλα συστήματα. Προτείνει έναν κόσμο που μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα σε μια διαφορετική πραγματικότητα καθόλου λιγότερο πραγματική από τη δική μας. Αν και από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως έργο του παραλόγου, στην πραγματικότητα έχει κλασική θεατρική δομή, την οποία χρησιμοποιεί ώστε να κάνει μια γερή βουτιά στην παράδοση και να ανασύρει όλο εκείνο το υλικό που θα χρησιμεύσει για να συγκολλήσει τη θρυμματισμένη ανθρώπινη οντότητα.

Πατέρας: Δεν πιστεύω να νόμισε για μεθαύριο;
Προξενητής: Όχι, όχι, του το είπα ξεκάθαρα. Την Τρίτη στις έξι το απόγευμα.[…]
Πατέρας: Κι αν ξεχάσει και δεν έρθει; Τρίτη του είχαμε πει, μα υπάρχουν τόσες Τρίτες μέσα στους αιώνες τους άπαντες. Και την περασμένη βδομάδα Τρίτη είχαμε.