Ακούω φωνές

Είναι μια κωμωδία που καταπιάνεται με ζητήματα σύνθετα: την απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου· τη μοναξιά στις σχέσεις των δύο φύλων· την ευκολία με την οποία κρίνουμε τους άλλους και τους κατηγοριοποιούμε. Τρία άτομα σ’ ένα μπαρ θέλουν να επικοινωνήσουν, αλλά οι φόβοι και οι ανασφάλειές τους δεν τους αφήνουν. Έτσι βυθίζονται πιο πολύ στις σκέψεις τους. Μια παράσταση καινοτόμα για τα ελληνικά δεδομένα. Υιοθετεί μια φόρμα που προέρχεται από τον κινηματογράφο: η πρόζα χρησιμοποιείται μόνο όπου κρίθηκε απαραίτητο, αφού όλες οι σκέψεις των ηρώων είναι ηχογραφημένες.