La μπάντα de la nada

Μια διαρκής αναμονή σε 13 ηχητικά τοπία. Και κάποια τραγούδια. Μερικές επεξηγήσεις, πέντε διηγήσεις, όλες με καλό τέλος. Δυο κομμένες σκηνές που επιβίωσαν στο χρόνο και ζητούν το χώρο τους. Τέσσερις καινούριες που σπρώχνουνε με φόρα, μία αμφίβολη, ακόμα ντροπαλή και κάποιες αμφιλεγόμενες, που ψάχνουν υποστήριξη. Θόρυβος, αταξία, κοινή δόνηση, πολλά σκηνικά, μάλλον αχρείαστα, bricolage και sens pratique.

Μικρά και πιο μεγάλα εγκλήματα στην καθιερωμένη τάξη των πραγμάτων.

Μια κιθάρα ηλεκτρική, ένα μπάσο, μια αυτοσχέδια σύνθεση σαν σετ ντραμς, ένα ούτι, ένα ακορντεόν, ένα πολύ μικρό αρμονιάκι, ένα κλαρίνετο και μικρά κατασκευάσματα , που παράγουν εξωτικούς ήχους.

Παραβίαση κανόνων. Mεγάλες προσπάθειες απόκτησης του σωστού “τόνου” και κάποιες σιωπές.

Όλα παραμένουν. Στοιβάζονται στον κενό φωτεινό χώρο. Παραμένουν και πληθαίνουν ήσυχα φωτιζόμενα Κανένα μυστικό, ευτυχώς τίποτα κρυφό. Πλήρης η διαφάνεια, του ασφυκτικά γεμάτου, τίποτα. Χάθηκε το βάρος. Έλειψε το σκοτάδι. Χάθηκαν μαζί του και τα τέρατα. Τα έβαλαν σε δοχεία φορμόλης, για μαθήματα ανατομίας νηπίων. Και το πηχτό έγινε επιτέλους διάφανο.