Birdman

Υπάρχουν μερικές ταινίες στις οποίες δεν μπορείς να μιλήσεις για το περιεχόμενο δίχως να μιλήσεις για τη φόρμα και το «Birdman» είναι μία από αυτές. Μια τόσο θεαματική σκηνοθετική άσκηση, μια τόσο απολαυστική ακροβασία της κάμερας, που δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς ακόμη κι αν τελικά η τεχνική μοιάζει να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από την «τέχνη». Γυρισμένο με μεγάλης διάρκειας συνεχόμενες λήψεις, μονταρισμένο με τρόπο που να μοιάζει σαν ένα μοναδικό συνεχόμενο πλάνο, το «Birdman» είναι μια συναρπαστική κατάδυση στο λαβυρινθώδες «στομάχι» ενός θεάτρου του Broadway, στον ιδιαίτερο μικρόκοσμο των ανθρώπων που το κατοικούν και κυρίως στον ακόμη πιο μπερδεμένο και σκοτεινό λαβύρινθο της ψυχοσύνθεσης του κεντρικού του ήρωα, για να αναλύσει μέσω εκείνου τον τρόπο που οι μάσκες που φοράμε «στη σκηνή της ζωής» μας καθορίζουν, μας περιγράφουν, μας φυλακίζουν. Με τον Κίτον να ξέρει τι παίζει όταν υποδύεται έναν ηθοποιό που είδε τη φήμη του να τον εγκαταλείπει όταν κι εκείνος εγκατέλειψε τον υπερήρωα που τον έκανε διάσημο (στην περίπτωσή του τον Batman), το φιλμ του χρωστά, αφού δίνει μια ερμηνεία που, ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα του δώσει το Όσκαρ. Δίπλα του όλοι οι συνάδελφοί του, ο πάντα σπουδαίος Έντουαρτ Νόρτον στο ρόλο του συμπρωταγωνιστή του, η Έμα Στόουν στο ρόλο της κόρης του, η Ναόμι Γουότς, εξίσου σπουδαίοι. Κι εκτός από τις ερμηνείες και την τεχνική του, το «Birdman» έχει πολλά ακόμη για τα οποία μπορείς να το επαινέσεις: την τόλμη να ρισκάρει, τα κότσια να μη νοιάζεται για καμιά από τις συμβάσεις του χολιγουντιανού σινεμά, για το ότι γεμίζει τη διάρκειά του με ιδέες που εκρήγνυνται θεαματικά στην οθόνη. Μπλέκοντας το δράμα με την κωμωδία, την πραγματικότητα με τη φαντασία, τη σάτιρα με την πικρή, επώδυνη αλήθεια. Ντύνοντας τις εικόνες μόνο με τη μουσική κρουστών, δίνοντας στο φιλμ το ρυθμό μιας φρενήρους κούρσας σε μια υπαρξιακή πίστα, το φιλμ είναι συχνά σπουδαίο κι άλλες στιγμές περισσότερο «αυτάρεσκο», εμμονικά αποφασισμένο να εντυπωσιάσει. Έναν τόνο πιο κάτω και μια ιδέα λιγότερο «εγκεφαλικό», και το «Birdman» θα μπορούσε να είναι αριστουργηματικό. Τώρα είναι μια ταινία που χειροκροτάς, μα που δυσκολεύεσαι να αγαπήσεις αληθινά.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μάικλ Κίτον, Έμα Στόουν, Έντουαρντ Νόρτον, Ναόμι Γουότς, Ζακ Γαλιφιανάκις, Άντρεα Ράισμποροoυ, Έιμι Ράιαν