Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του

Τα φιλμ του Ρόι Άντερσον που αποτελούν την «τριλογία των ζωντανών» –τα «Τραγούδια από το δεύτερο όροφο», το «Εσείς οι ζωντανοί» και τώρα το «Περιστέρι»– φιλοδοξούν να δείξουν τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος όχι κοιτάζοντας το μεγαλείο ή τη φρίκη της ανθρώπινης ύπαρξης, μα τις πιο αδιάφορες, μπανάλ και ασήμαντες πλευρές της. Απόλυτα στιλιζαρισμένες, γυρισμένες αποκλειστικά μέσα σε στούντιο, μουντές στην παλέτα τους, βρίσκουν ζωή και χρώμα μέσα από τον παράδοξο τρόπο με τον οποίο κατορθώνουν να ανατέμνουν το ουσιαστικό μέσα από το ασήμαντο, να αποσαφηνίζουν υπαινισσόμενες και να συνδέουν το μελαγχολικό με το αστείο στο ίδιο πλάνο, στο ίδιο συναίσθημα. Ο Άντερσον συνθέτει εικαστικά άψογα ταμπλό βιβάν στη διάρκεια των οποίων μπορεί να μη συμβαίνει τίποτα «σημαντικό», μα που σου επιτρέπουν να χωρέσεις στο «κενό» που αφήνει η δράση, ή η έλλειψη οποιασδήποτε εξήγησης, μια σειρά από σκέψεις που όχι μόνο πηγάζουν από σένα μα σε «εξηγούν» επίσης. Τρυφερός και βαθιά θλιμμένος, αστείος με το δικό του μάλλον πικρό τρόπο, ακόμη και πολιτικός, ο Άντερσον συνθέτει μια ακόμη πινακοθήκη χαρακτήρων και στιγμών που δεν χρειάζεται να αποκτήσουν κανενός είδους νόημα αφού αυτό προϋπάρχει εντός σου. Όπως συμβαίνει συνήθως με τις ταινίες του, έτσι κι αυτή είναι δύσκολο να την περιγράψεις αλλά καθόλου δύσκολο να την κατανοήσεις, να τη βιώσεις και γιατί όχι να την απολαύσεις. Με τον τρόπο του Ρόι Αντερσον φυσικά...

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρόι Άντερσον
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Χόλγκερ Άντερσον, Νιλς Γουέστμπλομ, Σαρλότα Λάρσον