Ξενοδοχείο Grand Budapest

Αν κάθε σκηνοθέτης οφείλει να χτίζει έναν κόσμο σε κάθε ταινία του, κανείς δεν το κάνει πιο γοητευτικά και σίγουρα πιο λεπτομερώς από τον Γουές Άντερσον. Για τον Αμερικάνο σκηνοθέτη της αξιαγάπητης ιδιαιτερότητας, οι χαρακτήρες και η ιστορία τους αποτελούν το μισό της ταινίας και οι χώροι στους οποίους κινούνται αναμφίβολα το άλλο μισό. Στο «Ξενοδοχείο Grand Budapest» ο κόσμος που χτίζει είναι πιθανότατα πιο ολοκληρωμένος από ποτέ, ένα μυθικό ευρωπαϊκό πριγκιπάτο που μοιάζει να αντανακλά κάτι από το πνεύμα της παλιάς Ευρώπης πριν τον πόλεμο, με την ομορφιά και τη φινέτσα, τη νοσταλγία και την πολυπλοκότητα, ακόμη και με την απειλή μιας νέας δύναμης των σκοτεινών, μισαλλόδοξων Zig Zag. Και μέσα σε αυτόν στήνει, εμπνευσμένος από το ρομαντισμό των έργων του Αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ, όπως διαβάζουμε στο τέλος, μια ιστορία που κάνει τα δικά της ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στο σουρεαλιστικό χιούμορ, την αφοπλιστική τρυφερότητα, τη σλάπστικ κωμωδία, τον παστέλ ρομαντισμό. Το φιλμ κινείται με την παλαβή ενέργεια μιας ιστορίας που πηδά συνεχώς από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, από περιπέτεια σε περιπέτεια, γεμίζοντας την οθόνη μικρές βινιέτες παράδοξου που σε κάνουν να χαμογελάς και αναγνωρίσιμα πρόσωπα από διάσημους ηθοποιούς σε κάθε cameo εμφάνιση, μα κρατά στην ούγια μια διπλή ραφή μελαγχολικής εσωστρέφειας για όσους θέλουν να την ανακαλύψουν. Μια ιστορία για έναν κόσμο, ανθρώπους και συμπεριφορές που μοιάζουν χαμένα, μερικές σκέψεις για την πορεία μιας ηπείρου που μοιάζει αναγνωρίσιμη και στο σήμερα. Με δυο λόγια ένα αξιοζήλευτο κινηματογραφικό κομψοτέχνημα που προσπαθεί σκληρά να μοιάζει ψεύτικο σαν ιδανική καρτ ποστάλ από μια άλλη εποχή, μα που είναι αναμφίβολα αληθινό με τον «αλλιώτικο» τρόπο που οι καλύτερες ταινίες του Άντερσον μπορούν.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γουές Άντερσον
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ρέιφ Φάινς, Τόνι Ρεβολόρι, Φ. Μάρεϊ Έιμπραμ, Έντουαρντ Νόρτον, Ματιέ Αμαλρίκ, Σίρσα Ρόναν