Pacific Rim

Γιγαντιαία τέρατα από μια άλλη διάσταση βγαίνουν από ένα ρήγμα στον Ειρηνικό ωκεανό και καταστρέφουν τις πόλεις του πλανήτη μας. Η μόνη μας αντίσταση θα είναι ακόμη πιο μεγάλα ρομπότ που πιλοτάρουν άνθρωποι. Όμως αρκετά χρόνια μετά απ’ όταν το πρώτο Καϊτζού ισοπέδωσε το Σαν Φρανσίσκο, τα τέρατα μοιάζουν να κερδίζουν και η ελπίδα να πεθαίνει. Θα μπορούσατε να μπερδευτείτε διαβάζοντας την παραπάνω ιστορία ή βλέποντας το τρέιλερ του «Pacific Rim» και να αναρωτηθείτε αν ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, ο οραματιστής σκηνοθέτης υπέροχων ταινιών όπως «Ο Λαβύρινθος του Πάνα», δεν πήρε κατά λάθος στα χέρια του ένα σενάριο που απευθυνόταν στον Μάικλ Μπέι. Όμως το φιλμ που θα δείτε, ακόμη κι αν είναι γεμάτο απόλυτα εντυπωσιακές μάχες μεταξύ μηχανών και τεράτων, ακόμη κι αν συχνά θυμίζει συμφωνικό κρεσέντο καταιγιστικού θορύβου και θεαματικής εικόνας, δεν είναι ένα ακόμη άψυχο κατασκεύασμα χτισμένο με βάση τις προσδοκίες ενός στούντιο, αλλά το πυρετικό όνειρο ενός σκηνοθέτη που μπορείς εύκολα να τον φανταστείς να στήνει μάχες ανάμεσα στα παιχνίδια στο παιδικό του δωμάτιο και με τον ίδιο ενθουσιασμό να στήνει ανάλογες, πολύ πιο εντυπωσιακές και υπέροχες τέτοιες μάχες στην οθόνη για όλους εμάς. Ναι, το «Pacific Rim» ενδιαφέρεται για το θέαμα, αλλά δεν πουλάει σ’ αυτό την ψυχή του. Βρίσκει χώρο για τον άνθρωπο ακόμη και στις τεράστιες μηχανές του, κρατά το ρυθμό του φιλμ στον ήχο της καρδιάς, δεν θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του fun. Ηρωικό και χορταστικό, ναι, δεν σε μπουχτίζει όμως ποτέ, αντίθετα σου δίνει πάντα έναν ενδιαφέροντα ήρωα να υποστηρίζεις κι ένα λόγο να χειροκροτείς εσωτερικά σε κάθε μάχη. Και κατορθώνει κάθε τόσο να προσφέρει και μερικές μαγικές στιγμές που κόβουν την ανάσα, όπως εκείνη με ένα μικρό κοριτσάκι με το γαλάζιο παλτό κι ένα τεράστιο απειλητικό τέρας, που μοιάζει βγαλμένη από το πιο όμορφο και μαζί σκληρό παραμύθι. Δηλαδή, από μια ταινία του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ίντρις Έλμπα, Τσάρλι Χάναμ, Ρίκο Κινκούτσι