Λίνκολν

Είναι αληθινά σπάνιες οι φορές που μια ταινία τόσο πυκνή σε λόγο, σε διαλόγους, σε λεκτικά πυροτεχνήματα, κατορθώνει να είναι την ίδια στιγμή απόλυτα κινηματογραφική, συναρπαστικά έντονη, πνευματικά ερεθιστική. Το «Lincoln» είναι μια τέτοια ταινία και το χρωστάει εξίσου στην αποφασισμένη σκηνοθεσία, στην απόλυτη σιγουριά του Σπίλμπεργκ για το είδος του φιλμ που θέλει να κάνει, όσο και στο σαρωτικό, σπουδαίο σενάριο του Τόνι Κούσνερ. Ενός ανθρώπου που περισσότερο από θεατρικός συγγραφέας («Angels in America») ή σεναριογράφος («Μόναχο») μοιάζει με χρονογράφο της αμερικάνικης κατάστασης για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Εδώ κοιτάζει με εξίσου διαπεραστική ματιά μια σπουδαία στιγμή της ιστορίας της χώρας και παραδίδει στον Σπίλμπεργκ μια στιβαρή βάση για να χτίσει πάνω του το πολύπλοκο, κινηματογραφικό του δημιούργημα. Αντίθετα από τη χολιγουντιανή συνταγή που απαιτεί σεβασμό και καθαγίαση των μεγάλων ιστορικών προσωπικοτήτων, το φιλμ του Σπίλμπεργκ δεν είναι μια τυπική κινηματογραφική βιογραφία. Δεν θα μάθεις όσα δεν ήξερες για τη ζωή του  Έιμπραχαμ Λίνκολν, αλλά θα βυθιστείς σε μία από τις πιο κρίσιμες κι έντονες στιγμές της πολιτικής του καριέρας, την προσπάθειά του να περάσει τη 13η τροπολογία στο αμερικάνικο σύνταγμα που θα καταργούσε τη δουλεία. Και αν η πράξη του ακούγεται ευγενής και ηρωική (και αναμφίβολα είναι) ο Λίνκολν δεν είναι ένας αψεγάδιαστος ήρωας, μα όπως όλοι γύρω του, ένας πολιτικός, αποφασισμένος και με την καρδιά του στο σωστό μέρος, που παίζει το παιχνίδι με τους δικούς του όρους, με το πάθος και τους ελιγμούς που απαιτούνται. Και η ιστορία αυτών των τελευταίων τεσσάρων μηνών της ζωής του, που άλλαξαν το πρόσωπο της Αμερικής, ξετυλίγεται στην οθόνη με την ένταση και την ορμή που η Ιστορία απαιτεί – μαζί με την πομπώδη θεατρικότητα της πολιτικής σκηνής (που ποιος είπε ότι δεν έχει ομοιότητες με μια παράσταση) και κάτω από το βάρος μιας στιγμής που η πολυπλοκότητά της μπορεί να σε εξουθενώσει. Μοιάζει κατανοητό λοιπόν να βρεις το «Lincoln» κουραστικό, δύσκολο, απαιτητικό, μοιάζει λογικό για κάποιον να θέλει να δει μια μεγαλύτερη εικόνα της ιστορίας του 16ου Αμερικανού προέδρου, μια πιο ξεκάθαρη διαδρομή του, πώς από την αρχική του αποδοχή της δουλείας έφτασε στην απόλυτη αποστροφή της. Όμως μοιάζει παράδοξο να βρεις το φιλμ βαρετό, αφού κινείται με ορμή και ένταση, με την ταχύτητα του λόγου και της ιστορίας, με το πάθος του Ντάνιελ Ντέι Λιούις που δίνει μια ακόμη εντυπωσιακή ερμηνεία στον κεντρικό ρόλο. Και που είναι από μόνος του λόγος ικανός για να αφιερώσεις δίχως δεύτερη σκέψη 150 λεπτά από τη ζωή σου.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στίβεν Σπίλμπεργκ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Τόμι Λι Τζόουνς, Τζέιμς Σπέιντερ, Ντέιβιντ Στράθερν, Σάλι Φιλντ