Ο δρόμος

Ένα ηλιόλουστο απόγευμα, το πρόσωπο της Σαρλίζ Θέρον, ανθισμένα λουλούδια. Ο «Δρόμος» ξεκινά με πλάνα γεμάτα ομορφιά, για να τα εκμηδενίσει στη συνέχεια μέσα από ένα σφυροκόπημα σκοταδιού, απελπισίας, στάχτης, εξαθλίωσης, θανάτου. Το τέλος του κόσμου δεν μπορεί να είναι αλλιώς και το τέλος του κόσμου είναι ήδη εδώ, σέρνεται πίσω από τους ήρωες του φιλμ, έναν πατέρα και το γιο του που περπατούν προς το νότο μιας διαλυμένης Αμερικής, σπρώχνοντας ένα καροτσάκι που μοιάζει να χωρά τη θέλησή τους για επιβίωση και τα εναπομείναντα ψήγματα ελπίδας. Το ομώνυμο βιβλίο του Κόρμακ ΜακΚάρθι είναι μία από τις πιο απαισιόδοξες εκδοχές της διαδρομής μας πάνω στο πρόσωπο αυτού του πλανήτη και ο Χίλκοουτ το μεταφέρει πιστά, θαρραλέα σχεδόν, δεδομένου του θέματός του, στην οθόνη. Μακριά από τους ηρωισμούς μιας εσχατολογικής χολιγουντιανής ταινίας, δίχως τις ευκολίες μιας σκοτεινής έστω περιπέτειας, ο «Δρόμος» είναι τόσο σπαρακτικός που δεν μπορείς παρά να τον δεις με δάκρυα στα μάτια. Μπορεί η φύση του βιβλίου να δίνει στην ταινία ένα χαρακτήρα αποσπασματικό, ίσως κάποιες στιγμές η απλότητα των όσων λέει να διασχίζει τα όρια του απλοϊκού, όμως η αλήθεια της είναι τόσο έντονη που πολύ απλά τη νιώθεις στο στομάχι. Κι όπως ο ΜακΚάρθι έτσι κι ο Χίλκοουτ κατορθώνει να χωρέσει μέσα σε αυτή τη συχνά συγκλονιστική απεικόνιση του αργόσυρτου, επιθανάτιου ρόγχου του κόσμου λίγο φως, αχτίδες ελπίδας, κάποιους από τους λόγους για τους οποίους ο άνθρωπος αξίζει να επιβιώσει. Κι ίσως ακόμη περισσότερους για τους οποίους αξίζει να εξαφανιστεί…

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζον Χίλκοουτ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Βίγκο Μόρτενσεν, Κόντι Σμιτ - ΜακΦί, Σαρλίζ Θέρον