Προμηθέας

Μιλώντας για τον «Προμηθέα» μοιάζει μοιραίο να καταλήξεις να αναφέρεσαι στο «Alien», τη μυθική ταινία επιστημονικής φαντασίας που πρώτος ο Ρίντλεϊ Σκοτ έριξε σε κινηματογραφική τροχιά στοιχειώνοντας το είδος και τους εφιάλτες μας. Όχι τόσο γιατί η νέα του ταινία τον ξαναγυρίζει στο Διάστημα, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα, αλλά κυρίως γιατί ο ίδιος ο Σκοτ άνοιξε την κουβέντα μιλώντας για τη σχέση του «Προμηθέα» με το εξωγήινο αριστούργημά του. Όμως η σύγκριση μοιάζει άδικη ακόμη κι αν η μια ταινία οδηγεί ξεκάθαρα στην άλλη, αφού ο «Προμηθέας» ενδιαφέρεται να κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό από ένα διαστημικό action movie, ακόμη κι αν στην πορεία κατορθώνει να σε κάνει να ουρλιάξεις το ίδιο πετυχημένα. Το φιλμ του Σκοτ τοποθετεί στο κέντρο του το φιλοσοφικό ερώτημα της καταγωγής μας και το μετατρέπει σε θρίλερ όταν οι ήρωες, το πλήρωμα του διαστημόπλοιου Προμηθέας, ανακαλύπτουν τους δημιουργούς μας και βάζουν μπροστά ξανά τα ξεχασμένα σχέδιά τους να μας καταστρέψουν. Η οσμή μεγάλων ερωτημάτων με πικρή γεύση για την ευθύνη της δημιουργίας και το βάρος της ύπαρξης πλανώνται στην ταινία από την αρχή ως το τέλος, αλλά το φιλμ δεν είναι μόνο μια ψυχολογική συνεδρία για τη δυναμική της σχέσης πατέρα-παιδιού (στο Διάστημα), αλλά κι ένα χορταστικό θρίλερ εντυπωσιακό, αξιοθαύμαστα θεαματικό, με μια μυθολογία ικανή να στηρίξει κάμποσες ακόμη ταινίες. Ναι, η ανάγκη να «τα φέρει πίσω» στο box office είναι κάτι που αισθάνεσαι να ελλοχεύει πιο απειλητικό κι από Alien και το σενάριο και οι χαρακτήρες συχνά... ξεμένουν από το οξυγόνο της λογικής, όμως ακόμη κι έτσι, ο «Προμηθέας» δεν παύει να είναι η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που είδαμε εδώ και χρόνια.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρίντλεϊ Σκοτ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Νούμι Ραπάς, Σαρλίζ Θερόν, Μάικλ Φασμπέντερ, Ιντρις Έλμπα