Macbeth

Θεαματική, γεμάτη εντυπωσιακές εικόνες, αίμα, λάσπη, κουρασμένα πρόσωπα, νεκρά βλέμματα, βρώμικα χέρια, η εκδοχή του Τζάστιν Κερζέλ στο έργο του Ουίλιαμ Σέξπιρ αποτελεί μια ταινία για ένα κοινό που έχει δει φιλμ σαν το «Braveheart» ή το «300». Όμως οι εικόνες δεν είναι προφανώς κενές, αφού κρύβουν πίσω τους μια συναρπαστική παραβολή για τη φιλοδοξία και τον τρόπο που σε τυφλώνει, για το πώς ο καθένας φτιάχνει τη δική του μοίρα, για τη βία, τη σκληρότητα, την αδυναμία, που αποτελούν δομικά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης. Με τον Φασμπέντερ και την Κοτιγιάρ κι όλο το υπόλοιπο καστ να μοιάζουν εξίσου μεγαλειώδεις με τα θεαματικά τοπία της Σκοτίας, όπου το φιλμ διαδραματίζεται, η ταινία αποκτά μια αρχέγονη αίσθηση, κάτι το απόλυτα σωματικό και μαζί μεταφυσικό. Και ο λόγος του Σέξπιρ είναι από τη μια ένα από τα μεγαλύτερα ατού του φιλμ, λέξεις που φέρνουν ανατριχίλες, αλλά μαζί μοιάζει κατά στιγμές να αποτελεί τροχοπέδη στο όραμα του Κερζέλ για την «απόλυτα κινηματογραφική» εκδοχή του έργου, αφού παγιδεύει τους ήρωες και το φιλμ σε κάτι υπερβολικά λόγιο και θεατρικό. Ακόμη κι έτσι όμως το «Macbeth» δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια αξιοπρόσεκτη στιβαρή ταινία που σε παρασύρει και σε βυθίζει στο βίαιο, σπαρακτικά ανθρώπινο κόσμο της.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζάστιν Κερζέλ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μάικλ Φασμπέντερ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Πάντι Κονσιντάιν, Ντέιβιντ Θιούλις