Τάκης Κατσουλίδης, Επί-συνθέσεις

Ο «ερευνητικός» καλλιτέχνης Τάκης Κατσουλίδης, με εξήντα χρόνια συνεχούς εικαστικής δημιουργίας, από το 1960 μέχρι το 2019, παρουσιάζει έργα των τελευταίων εννέα ετών. Έργα ζωγραφικής, μεικτής τεχνικής σε καμβά, απεικονίζουν κυρίως γυναικείες φιγούρες, ενώ μέσα από ένα εντελώς προσωπικό εικαστικό ιδίωμα με διάφορους πλαστικούς πειραματισμούς ο καλλιτέχνης εγκωμιάζει πρωτότυπα τη γυναικεία ομορφιά.

Οι μορφές του χαρακτηρίζονται από νέο-παραστατικότητα, καθώς συντίθενται και ανασυντίθενται μ’ έναν πρωτότυπο αφηγηματικό τρόπο, είτε εμφανίζονται ως αντανακλάσεις μέσα από κάτοπτρα. Το χρώμα και η κίνηση επικρατεί παντού, και παρά τις σύνθετες εικονογραφικές και εννοιολογικές αναφορές υπερτερεί η απλότητα και η έντονη γεωμετρική διάθεση.

Προβάλλοντας την πρόσφατη εικαστική του δραστηριότητα, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ επιγραμματικά στο τεράστιο εικαστικό έργο του Κατσουλίδη. Τα πρώτα έργα, ξυλογραφίες, τα εξέθεσε στην Αθήνα, μετά τις σπουδές στην ΑΣΚΤ (1952-1958), με θέμα «Οι τεχνικές και τεχνολογικές καινοτομίες». Τότε, ο χαράκτης Α. Τάσσος έγραψε: «Το σχέδιό του περιεκτικό, η φόρμα του στέρεη και καλοδουλεμένη, έχει μια εσωτερικότητα έντονης ανταπόκρισης με τον κόσμο που μας περιβάλλει μετουσιωμένο σε σχήματα και χρώματα, με καθαρή πλαστική αίσθηση…». Στη συνέχεια, φιλοτέχνησε χαρακτικά στο Παρίσι, με σαφείς ευρωπαϊκές επιρροές, αισθητικές και τεχνοτροπικές. Εφηύρε μια ειδική τεχνική, «το περιστρεφόμενο καβαλέτο», και με καινοτόμες τεχνικές χαρακτικής, ξυλογραφίας και λιθογραφίας σε συνδυασμό με τους χρωματικούς πειραματισμούς δημιούργησε μια πρωτοπόρα εφαρμογή «αφηρημένης τέχνης στην ξυλογραφία».

Έπειτα, πέρασε από την ανεικονική στην παραστατική τέχνη και δημιούργησε έργα αφηγηματικά, που ασκούσαν κοινωνική κριτική στα γεγονότα της δεκαετίας του 70, ως μια τέχνη διαμαρτυρίας. Το 1976, επινόησε τις καινοτόμες τεχνολογικά φωτεινές συνθέσεις και συνέχισε με τις «Φωτεινές δημιουργίες», 2000, και τη ζωγραφική σε πλέξιγκλας με ενσωματωμένες λάμπες φθορισμού και μια νέα τεχνολογία στη σειρά «Πεταλούδες μέσα από τη νεκρή γη», 2010. 

Σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία ήταν η ενότητα «Εικαστικές παραλλαγές και δημιουργικές παρεμβάσεις» με λάδια σε καμβά και σε υφασμάτινες ταπετσαρίες, με τα οποία σχολιάζει και επαναπροσδιορίζει αισθητικά  έργα μεγάλων κλασικών ζωγράφων από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα. Εξίσου σημαντική ήταν η ενότητα με έργα εμπνευσμένα από την κλασική αρχαιότητα και την ελληνική μυθολογία, και τα 7 λευκώματα που περιέχουν περισσότερα από 70 έργα χαρακτικής, λιθογραφίες, ξυλογραφίες και χαλκογραφίες από τα τοπία της Μάνης μέχρι τις ποιητικές συλλογές (Πατρίκιου, Ρίτσου, Δημουλά). Τέλος, ο Τάκης Κατσουλίδης πέρα από ζωγράφος και χαράκτης είναι «δάσκαλος της τυπογραφίας» και μέγας τυπογραφικός σχεδιαστής.

—Λουϊζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης