Γιάννης Μιχαηλίδης, Προσομοιώσεις

Το χρονικό της φθοράς και της αναγέννησης μέσα από μια βαθύτερη διαδικασία ζωγραφικής ενσωμάτωσης της ύλης με το υλικό, που οδηγεί σε απρόσμενα εσωτερικά τοπία, αφηγείται ο Γιάννης Μιχαηλίδης στη νέα του έκθεση «Προσομοιώσεις».

Στα καινούργια του έργα, ο Γιάννης Μιχαηλίδης, ανακαλύπτει νέες εικόνες, με νέες ποιότητες, πάντα σε σχέση με τα υλικά, που παύουν να ταυτίζονται μόνο με την οξειδωμένη επιφάνεια, που χαρακτήριζε την προηγούμενη ενότητα των «Scrap», και επιδίδεται με έναν τρόπο «μυσταγωγικό» στη δημιουργία νέων εμπειριών προσομοίωσης της φθοράς.

Η μνήμη τροφοδοτεί το έργο του, ανασύροντας εικόνες από προσωπικά βιώματα, συνδεδεμένα με την πορεία φθαρτών υλικών, όπως τα βίωσε, στην Σκιάθο, στην Αθήνα και στο Πήλιο. Τους αναγνωρίζει το δικαίωμα να αναγεννηθούν και να αποτελέσουν συστατικό της Νεκρής Φύσης, και αναζητεί την κατάλληλη στιγμή για να τα απελευθερώσει από τα «δεσμά» τους.  

Η μετουσίωση της φθοράς πάνω στο  χαρτί, με τον υπαινικτικό τρόπο, που χαρακτηρίζει την Τέχνη του Μιχαηλίδη, αποτελεί μια επίπονη διαδικασία, με εντάσεις και συνεχείς εναλλαγές, καθώς συχνά τα υλικά και ο καλλιτέχνης έχουν κόντρα ρόλους, δοκιμάζοντας ο ένας τις αντοχές του άλλου.

«Τα χρώματα είναι ζωντανοί οργανισμοί, σε τιμωρούν αν τα ζορίσεις πέραν των αντοχών τους, ενώ το χαρτί απαιτεί συνεχή παρακολούθηση, γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της αποσάθρωσης» υποστηρίζει ο εικαστικός και προσθέτει ότι ούτε ο ίδιος μπορεί να προβλέψει το τελικό αποτέλεσμα, καθώς ο χρόνος της φθοράς επιταχύνεται στο εργαστήριο και εκείνος κάνει «ένα βήμα πίσω», δίνοντας «χώρο» στα υλικά.

Το τσαλάκωμα του χαρτιού και η δημιουργία πτυχώσεων, αποτελεί το πρώτο στάδιο αυτής της ιδιαίτερης διαδικασίας ώσμωσης και εν συνεχεία τον λόγο έχουν τα  υδατοδιαλυτά -ακρυλικά- χρώματα, τα οποία παγιδεύονται μέσα στις πτυχώσεις αποκαλύπτοντας εικόνες απρόσμενης ομορφιάς.

«Αχειροποίητα» έργα, που σε κάθε τους στάδιο υπαινίσσεται η πίστη και ο θαυμασμός του δημιουργού τους, στην αστείρευτη δύναμη των οξειδώσεων, αλλά και η έντονη επιθυμία του για εμβάθυνση σε νέες μεθόδους και τεχνικές προσομοίωσης της ύλης με το υλικό, που οδηγούν σε μια νέα θέαση τόσο προσωπική και ξεχωριστή, όσο και η «μυσταγωγική» Τέχνη του Γιάννη Μιχαηλίδη.