16°
Η έκθεση στην Kalfayan Galleries της Silvina Der Meguerditchian, η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των καλλιτεχνών του βραβευμένου με τον Χρυσό Λέοντα Αρμενικού Περιπτέρου στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2015, σηματοδοτεί την πρωτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα. Απόγονη Αρμενίων μεταναστών στην Αργεντινή και με έδρα το Βερολίνο από το 1988, η Silvina Der Meguerditchian διερευνά στο έργο της θέματα όπως τα ακόλουθα: ταυτότητα, μετανάστευση, τον κοινωνικο-πολιτικό και πολιτισμικό ρόλο των μειονοτήτων, καθώς επίσης και χαρτογράφηση του ‘ενδιάμεσου’ χώρου που ορίζουν ποικίλλες κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες.
Έχοντας ως αφετηρία το έντονο ενδιαφέρον της για την πολυσχιδή σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τα υλικά αντικείμενα, η Der Meguerditcian χρησιμοποιεί διάφορα εκφραστικά μέσα κια υλικά και ξεκινά ένα ταξίδι εικαστικής αποκωδικοποίησης της σχέσης μεταξύ ‘υλικού’ και ‘άυλου’ κόσμου. Δεν ενδιαφέρεται να προσεγγίσει τα αντικείμενα όπως τα ορίζει ο Baudrillard, δηλαδή ‘ως μηχανές αφύπνισης και ικανοποίησης παθών’. Αντίθετα το ενδιαφέρον της εστιάζεται στη διερεύνηση του ρόλου των αντικειμένων στις ‘συνδιαλλαγές’ του ατόμου με τον άυλο κόσμο, και με αναφορές σε διάφορες θρησκείες και φιλοσοφίες. Η έρευνά της την οδήγησε μεταξύ άλλων σε εκκλησίες και παρεκκλήσια στην Ισπανία και τη Γερμανία όπου μελέτησε ενδεικτικά παραδείγματα της Καθολικής παράδοσης των ex-votos (αναθημάτων). Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά αναθήματα είχαν τη μορφή οργάνων του ανθρωπίνου σώματος, τα λεγόμενα ‘ανατομικά αναθήματα’. Η καλλιτέχνης εντόπισε παρόμοιες πρακτικές σε Μεξικό, Βραζιλία, Κούβα, Ελλάδα, Ιταλία , αλλά και στην Ασία.
Αντλώντας έμπνευση από τις ερμηνευτικές προκλήσεις παραδόσεων, όπως τα Καθολικά ‘ex-votos’, τα Bουδιστικά ‘gauges’ (φορητά φυλακτά) ή τα Ορθόδοξα ‘τάματα’, τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση διερευνούν τους τρόπους με τους οποίους μνήμες, όνειρα, επιθυμίες, προσωπικές στιγμές επιβιώνουν μέσα στα αντικείμενα που οι άνθρωποι είτε δημιουργούν οι ίδιοι κατά τη διάρκεια της ζωής τους, είτε επιλέγουν να τους προσδώσουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα και αξία συναισθηματική, σαν μια πράξη πίστης, αγάπης ή ελπίδας. Ταυτόχρονα, η καλλιτέχνης εξετάζει το μοτίβο τέτοιων φαινομένων, συνηθειών ή παραδόσεων σε αντιπαράθεση με θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο του έργου της: προσωπική και συλλογική μνήμη, αντικείμενα, προσωπικές ιστορίες και Ιστορία, ιδιωτικός και δημόσιος χώρος, η σχέση συλλογικών πρακτικών με τις ατομικές δράσεις ή με συγκεκριμένες κοινότητες.
