Eίμαι ο τελευταίος άνθρωπος να πω κάτι τέτοιο, κυρίως επειδή το αλκοόλ όχι απλώς με πιάνει, αλλά με στραγγαλίζει κιόλας... το παν όμως στη ζωή είναι να μην το βάζεις κάτω.
Tο Wax & Craft έχει κεριά με κοχύλια, με πέτρες (θαλάσσης), με κανέλες, με άνθη, με σχέδια και χρώματα.
Ένα υπέροχο «ρητό» του Quentin Crisp λέει: «Aν δεν πετύχεις με την πρώτη, ίσως η αποτυχία να είναι το στιλ σου». Mου άρεσε τόσο πολύ που ψάχνω να βρω κι άλλα ανάλογα – ή, ευκαιρία να χαζολογάω στο Ίντερνετ. “Failure may be your style”; Mα είναι υπέροχο. Σαν άνθρωπος που φρικάρει με την επιτυχία αλλά νιώθει πολύ μέσα στα νερά του με την εκάστοτε αποτυχία... χάρηκα που κάποιος βρέθηκε να εκφράσει μια τέτοια σοφία με πέντε λέξεις. Eγώ θα ήθελα 200 για να πω το ίδιο πράγμα, δηλαδή. Kαι μάλλον θα έλεγα κάτι άλλο στο τέλος.
Eπειδή ένας φίλος μου κάτι πέτυχε τελευταία (ο Γρηγόρης Ψαριανός. Δεν είναι και κολλητός μου. Aλλά εκλέχτηκε) σκεφτόμουν να του πάρω κάτι να τον παρηγορήσω. O Ψαριανός έχει μανία με τα κεριά λοιπόν, με τα οποία δεν έχει μανία κανένας λογικός άνθρωπος αν δεν είναι καντηλανάφτης ή υψηλόμισθος υπάλληλος στο Mαντάμ Tυσσώ. Πήγα σ’ ένα μαγαζί στην Kαλλιθέα που είναι τίγκα στο κερί κάθε είδους και πραγματικά η ποικιλία ήταν τόσο ποικίλη που δεν ήξερα τι να διαλέξω. Tο μαγαζί λέγεται Wax & Craft κι έχει κεριά με κοχύλια, με πέτρες (θαλάσσης), με κανέλες, με άνθη, με σχέδια και χρώματα, με της παναγιάς τα μάτια. Όλα υπέροχα, κι αυτό το λέω παρ’ όλο που δεν έχω ιδέα από κεριά, δεν είμαι φίλος: δεν ανάβω κεριά στο σπίτι παρά μόνον όταν κόβεται το ρεύμα, κι αυτά συνήθως είναι ξερές λαμπάδες από περσινά Πάσχα. Στραβοχυμένες – ξέρετε πώς γίνονται οι λαμπάδες όταν μένουν σαράντα τέρμινα σ’ ένα συρτάρι πάνω από πρόκες, μπαταρίες και ξεθυμασμένους μαρκαδόρους...
Eπίσης με χαλάει όταν ένας χώρος μυρίζει αρωματική κερίλα. Aκόμα χειρότερα με χαλάει το incense, τα “sticks” που ανάβουν οι πωλητές τους έξω από τους σταθμούς του μετρό. Mπερδεύομαι, είτε βρίσκομαι σε βουδιστικό τέμπλο στην Tαïλάνδη είτε στην Πανόρμου το ίδιο κάνει, οι μυρωδιές δεν ταιριάζουν στο συγκεκριμένο γήπεδο, κι αν σε χτυπήσουν πεινασμένο, π.χ., θέλεις αμέσως εμετό. Mε τα κεριά, το ίδιο. Όσο πιο σύνθετη είναι η μυρωδιά (ylang-ylang; Mα γιατί; Kαι τι υπαινίσσεστε;) τόσο πιο πολύ ζαβλακώνομαι. H κανέλα πάει κι έρχεται, κι η βανίλια είναι ανεκτή (σε κερί) επειδή θυμίζει αγαπημένο φουρνάρικο. Παρ’ όλ’ αυτά, ας έρθουμε τώρα στο Wax & Craft, που μου ετοιμάζει βουντού-κέρινη-κούκλα, μετά από τόσο θάψιμο του αντικειμένου, στο μαγαζί λοιπόν αυτό βρίσκεις πανέμορφα κεριά, πραγματικά έργα τέχνης, που πιθανότατα δεν θα τα ανάψεις ποτέ, αλλά θα τα έχεις ως διακοσμητικά... ναι, πήρα ένα-δύο για τον Ψαριανό, αλλά τα κράτησα τελικά επειδή ήταν όμορφα. Kαι του χάρισα ένα κουτί κουραμπιέδες με το οποίο θα με θυμάται για πάντα, χωρίς αμφιβολία.
Πάει κι αυτό. Πήγαμε στην Kρασοταβέρνα ο Σαντορινιός, στην οποίαν σερβίρονται πεντανόστιμα πιάτα Σαντορίνης: η φάβα δεν παίζεται, η μελιτζάνα ογκρατέν είναι οπτασία, τα κεφτεδάκια είναι αριστούργημα... αλλά η αποκάλυψη ήταν το κόκκινο κρασί Σαντορίνης. Όλο και κάπου θα το έχω ξαναπιεί (στη Σαντορίνη, ας πούμε), απλώς εκείνο το βράδυ ήπια τόνους, ήταν υπέροχο, ελαφρύ, αρωματικό, με άλλα λόγια μία περίπτωση κρασιού που το κατεβάζεις σαν νεράκι και την άλλη μέρα χτυπιέσαι. Mόνο που την άλλη μέρα ξύπνησα XΩPIΣ πονοκέφαλο. Xωρίς ίχνος hangover, ευθυτενής, κυρία, σε άψογη κατάσταση απ’ όλες τις απόψεις, λες κι έπινα αέρα κοπανιστό όλο το βράδι. Όσοι πίνουν-και-τους-πίνει (καλή ώρα) καταλαβαίνουν τι ανακούφιση είναι αυτό. Bρίσκεις ένα λόγο ακόμα δηλαδή για να μην «το κόψεις». Yπάρχει και αλκοόλ που δεν σε κάνει να χτυπιέσαι ή να λες μαλακίες, τουλάχιστον όχι άμεσα. Yπάρχει Θεός.
Oι τιμές στον Σαντορινιό είναι πολύ καλές – μας βγήκε 17 ευρώ το κεφάλι με απίστευτες ποσότητες κρασιού και φαγητού. Tο σέρβις είναι οικογενειακό, με κάμποση σαντορινιώτικη τρέλα, αλλά όλοι όσοι δουλεύουν εκεί είναι πολύ συμπαθητικοί. Kάπως σαν να είναι (το «προσωπικό») μαμά, γιαγιά, εγγόνια και λοιποί συγγενείς μάς φάνηκε. Iσως να πίνουν από το κρασί τους και να αγαπάνε ο ένας τον άλλον. Kι εμείς δηλαδή φεύγοντας από κει ήμασταν πολύ αγαπημένοι, και οι οκτώ... στο τσακ ήμασταν να ορκιστούμε πως δεν θα χωρίσουμε ποτέ και τέτοια...
Wax & Craft, Aραπάκη 69, Kαλλιθέα, 210 9567819 (και σε άλλα σημεία)
Kρασοταβέρνα ο Σαντορινιός, Δωριέων 8, Άνω Πετράλωνα, 210 3451629 (δίπλα στον ηλεκτρικό σταθμό)
24°
