Ξεκίνησε η εκδίκαση της έφεσης των δύο αστυνομικών που ήταν υπεύθυνοι για την κράτηση του Χρήστου Χρονόπουλου το 2007.
Ξεκίνησε σήμερα στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών η εκδίκαση της έφεσης δύο αστυνομικών που έχουν καταδικαστεί σε κάθειρξη οκτώ ετών για τα αδικήματα των άρθρων 137 Α και 137Β Ποινικού Κώδικα, δηλαδή για βασανιστήρια τα οποία τέλεσαν σε βάρος του Χρήστου Χρονόπουλου, ενώ είχαν καθήκον τη φύλαξη και επιμέλεια κρατουμένων.
Πρώτος μάρτυρας κατέθεσε ο θείος του θύματος, ο οποίος την επόμενη μέρα (23/5/2007) ενημερώθηκε ότι ο ανιψιός του νοσηλευόταν στο Θριάσιο Νοσοκομείο και έψαξε να μάθει τι είχε συμβεί.
«Ο Χρήστος ήταν στη Νευροχειρουργική Κλινική, στην Εντατική, σε κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί μας ενημέρωσαν ότι είχε χειρουργηθεί τα ξημερώματα εξαιτίας αιματώματος στο κεφάλι», κατέθεσε ο μάρτυρας. Στη συνέχεια, όπως είπε, «πήγα στο Α.Τ. Καλλιθέας, όπου είχε προσαχθεί. Μου έλεγαν ότι δεν ήξεραν τι είχε συμβεί και ότι το έψαχναν. (...). Πήγα και στην καφετέρια, μου είπαν ότι ήταν όρθιος όταν τον έβαλαν στο περιπολικό. Έκανα μήνυση κατά αγνώστων».
Τον Μάιο του 2007 ο Χρήστος Χρονόπουλος συνελήφθη και οδηγήθηκε αρτιμελής στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλιθέας. Δύο ώρες μετά την προσαγωγή του κλήθηκε το ΕΚΑΒ το οποίο τον παρέλαβε σε κωματώδη κατάσταση και διακομίστηκε στο Θριάσιο Νοσοκομείο όπου και διαπιστώθηκε βαρύτατη κρανιοεγκεφαλική κάκωση, υποσκληρίδιο και επισκληρίδιο αιμάτωμα και συνοδό οίδημα εγκεφάλου. Επιπλέον έφερε παντού μώλωπες και σημάδια κακοποίησης σε όλο του το σώμα.
Δίκη αστυνομικών: Η πρώτη καταδικαστική απόφαση
Ειδικότερα, το 2015 το Δικαστήριο είχε επιβάλλει σε δύο αστυνομικούς την ποινή αυτή με αναστολή, χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικών, ενώ για άλλους δύο αστυνομικούς έκρινε ότι είχαν υποπέσει σε πλημμελήματα, που στο μεταξύ είχαν παραγραφεί.
Αρχικώς, το παραπεμπτικό βούλευμα ανέφερε πως οι αστυνομικοί «χτύπησαν με πρόθεση επανειλημμένως τον προσαχθέντα σε πολλά σημεία του σώματός του με θλώντα αμβλέα όργανα (πιθανόν με σφιγμένες τις γροθιές τους)», με αποτέλεσμα να επέλθει μεταξύ άλλων «βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση που προκάλεσε μεγάλη έκπτωση των νοητικών του λειτουργιών, βραδυψυχισμό, μετατραυματική αμνησία και επιληπτικές κρίσεις».
Ωστόσο, και παρά τις αντίθετες εισαγγελικές προτάσεις, δύο δικαστικά συμβούλια εξέδωσαν απαλλακτικά βουλεύματα για τους κατηγορούμενους με το σκεπτικό ότι «δεν προέκυψαν αποχρώσες ενδείξεις ενοχής».
Οι ασάφειες και οι αντιφάσεις που περιέρχονταν στην έρευνα, οι προτάσεις των εισαγγελέων αλλά και οι πιέσεις του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Θ. Μαντά, οδήγησαν την υπόθεση στην αναίρεση του απαλλακτικού βουλεύματος και στην απόφαση του Αρείου Πάγου να παραπέμψει τη δικογραφία στο Συμβούλιο Εφετών.
