Θλίψη, αποτροπιασμό, αλλά και πολλά ερωτήματα προκαλεί ο αιφνίδιος θάνατος της 15χρονης Έλλης, ενός κοριτσιού το οποίο έζησε όλη του τη ζωή ξεχασμένο και κλεισμένο στο λεγόμενο και… “γνωστό” σε όλους μας ΚΕΠΕΠ Λεχαινών!
Το κορίτσι άφησε την τελευταία του πνοή στο ΠΙΚΠΑ Βούλας, όπου είχε μεταφερθεί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ενώ τα αίτια του θανάτου του δεν έγιναν γνωστά.
Την τραγική είδηση δημοσιοποίησε μέσω social media η ομάδα “Μηδενική ανοχή – Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων”, μέσω μιας άκρως συγκινητικής ανάρτησης στο Facebook.
Η κηδεία της μικρής Έλλης θα γίνει τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου στο 3ο δημοτικό κοιμητήριο Αθήνας.
Βρισκόταν κλεισμένη σε ένα δωμάτιο ειδικά διαμορφωμένο που ονομάζεται «soft room». Τις ελάχιστες ώρες που περνούσε έξω ζητούσε να βρίσκεται με μια συνομήλικη φίλη της από το διπλανό δωμάτιο που «ζούσε» μέσα σε ένα κλουβί.
Η Έλλη και η Μαρία, τα δύο 12χρονα των Λεχαινών πήγαιναν 3 φορές την εβδομάδα στο ειδικό σχολείο των Λεχαινών συνοδεία νοσηλεύτριας με λευκή ποδιά και μπλε γάντια και όταν επέστρεφαν έμπαιναν στο κλουβί και στο «soft room» αντίστοιχα.
Την ιδρυματική απάνθρωπη ρουτίνα τους έσπασε η δική μας παρουσία. Κατά τη διάρκεια της τετραήμερης παραμονής μας τα «κορίτσια μας», με δική μας ευθύνη, βγήκαν στον ήλιο, έκαναν κούνια, γέλασαν με την ψυχή τους και περάσαμε μαζί τους αξέχαστες στιγμές.
Με την επιστροφή μας από τα Λεχαινά, ένα από τα πράγματα που αξιώσαμε από το αρμόδιο υπουργείο ήταν η μεταφορά των δύο ανήλικων ατόμων από τα Λεχαινά.
Πράγματι, στις 07/3/2016, η Έλλη και η Μαρία μεταφέρθηκαν στο ΚΑΑΠ [Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παίδων] Βούλας.
Έτσι είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε αρκετές φορές εντός και εκτός ιδρύματος τα κορίτσια μας.
Εχθές, 19/2/2019, ενημερωθήκαμε ότι η 15χρονη Έλλη πέθανε. Στον μακρύ κατάλογο των αναπήρων που έζησαν όλη τους τη ζωή σε ίδρυμα προστέθηκε το κορίτσι με τις αφέλειες.
Συντετριμμένες/οι από τον πρόωρο και άδικο χαμό της αξιώνουμε από την πολιτεία να επισπεύσει τις διαδικασίες για την αποϊδρυματοποίηση στην Ελλάδα.
ΚΑΝΕΝΑ παιδί ανάπηρο ή μη δεν αξίζει αυτή τη ζωή.
ΚΑΛΟΥΜΕ την κοινωνία των ανθρώπων σε συμπόρευση, ώστε να δώσουμε ένα οριστικό τέλος στις λογικές της «ιδρυματικής φροντίδας».
22°
